Ringeltaube Gottlieb (Bogumił, Teofil, Amadeusz) (1732–1824 lub 1825), pastor luterański, duchowny senior prowincji Małopolskiej i Księstwa Mazowieckiego Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. Ur. 24 IV w Grębocinie pod Toruniem, jako syn pastora Sylwiusza Wilhelma (zob.). i Anny Elżbiety z domu Köhlchen.
Studia teologiczne odbywał R. we Frankfurcie nad Odrą w r. 1753 i Halle od r. 1754. W r. 1765 został powołany na stanowisko proboszcza w Szydłowicach koło Brzegu na Dolnym Śląsku. Po śmierci pastora Jana Jakuba Scheidemantla w r. 1777 otrzymał R. 27 VIII wokację na proboszcza parafii ewangelicko-augsburskiej w Warszawie. W t. r. został radcą Konsystorza obu wyznań ewangelickich i obdarzono go godnością seniora duchownego Małopolski i Mazowsza. W r. n. wszedł do nowo utworzonego Kolegium sprawującego opiekę nad szkołą parafialną. Dn. 4 V 1778 dokonał poświęcenia kamienia węgielnego pod kościół parafialny Św. Trójcy, którego budowę rozpoczęto 24 IV 1777 z inicjatywy królewskiego bankiera Piotra Teppera. W r. 1780 brał udział w Synodzie Generalnym w Węgrowie. Dn. 30 XII 1781 przewodniczył uroczystości poświęcenia wymienionego kościoła. W zborze warszawskim działał R. do r. 1785. Odejście spowodowały narastające konflikty z drugim pastorem Fryderykiem Cerullim, który zresztą wcześniej zrezygnował z piastowanego stanowiska, a zwłaszcza z Kolegium Kościelnym (Radą Parafialną). Był bowiem R. przeciwnikiem popieranej przez Kolegium zawartej 2 V 1777 w Sielcu unii obu Kościołów protestanckich w Ks. Mazowieckim i prowincji Małopolskiej oraz opracowanej w r. 1778 nowej Ordynacji Kościelnej (regulaminu parafialnego) i ułożonej przez Johanna Samuela Gieringa w t. r. nowej Agendy (księgi liturgicznej) w miejsce używanej dotąd XVII-wiecznej Agendy Saskiej. W listopadzie 1785 został R. powołany na stanowisko nadwornego kaznodziei i superintendenta w Oleśnicy. W r. 1792 objął stanowisko generalnego superintendenta na Pomorzu. W l. 1809–14 rezydował w Stargardzie Szczecińskim. Był autorem przekładu Psałterza na język niemiecki (wyd. w Lipsku w r. 1790) oraz licznych prac egzegetycznych i historycznych. R. zmarł w Szczecinie 25 V 1824 lub w r. 1825 w 93 roku życia.
R. był żonaty, miał pięcioro dzieci.
Miniaturowa podob. R-go w albumiku: Zbór Ewangelicki wyznania augsburskiego w Warszawie 1781–1931 z okazji 150-letniej rocznicy poświęcenia kościoła; – Historya Zboru Ewangelicko-Augsburskiego Warszawskiego do r. 1793, „Zwiastun Ewang.” 1864; Jenike L., Kronika Zboru Ewangelicko-Augsburskiego w Warszawie 1782–1890, W. 1891; Kneifel E., Die evangelisch-augsburgischen Gemeinden in Polen 1555–1939, Vierkirchen über München (b. r. w.); tenże, Geschichte der Evangelisch-Augsburgischen Kirche in Polen, Niedermarschacht (b. r. w.); tenże, Die Pastoren der Evangelisch-Augsburgischen Kirche in Polen, Eging, (b. r. w.); Otto L., Przyczynek do historyi Zboru Ewangelicko-Augsburskiego, Warszawa 1650–1781, W. 1881; – Büsching A. F., Neueste Geschichte der Evangelischen beyder Confessionen…, Halle 1784.
Włodzimierz Nast