Bronicki Jakób Ignacy h. Korwin († 1769), konfederat barski. Pochodził z województwa sandomierskiego, ale miał także posiadłość w Sanockiem, bo w r. 1761 sejmikował z tamtejszą szlachtą. Podpisał elekcję Stanisława Poniatowskiego (7 IX 1764) jako skarbnik wiślicki, a w cztery lata potem pisał się porucznikiem znaku pancernego. Idąc za zachętą Jerzego Mniszcha, złożył ślubowanie Joachimowi Potockiemu jako przyszłemu wodzowi konfederatów barskich, (zapewne w Podhajcach, kwiecień 1768) i z jego instrukcją udał się do Kolbuszowej. W Krośnie żarliwą przemową popchnął do czynu Marcina Lubomirskiego i Piotra Potockiego, kierując pierwszego do komendy sił zachodnio-małopolskich, drugiego do laski sandomierskiej. Z pomocą niejakiego Pieniążka posadził na koń sanoczan i w obozie pod Sieniawą 6 VII przyjął marszałkostwo ich konfederacji. Pod Targowiskami, nie czekając aż powstaną ziemianie przemyscy i lwowscy, B. namówił swych konfederatów (podobno aż 1500) do pójścia na ratunek oblężonego przez Rosjan Krakowa. Ledwo tam przybył, stał się duszą obrony. 20 VIII, kiedy wróg wtargnął już na rynek, B. rzucił się na Wawel, kazał bić w dzwony i wzywał wszystkich do rozpaczliwej walki, lecz napróżno gdyż koledzy skapitulowali; sam wymknął się i zaraz 15 IX »w obozie naszym pod Wyrawą« jako marszałek-subaltern wdztwa ruskiego i generalny regimentarz partji małopolskiej wezwał braci do wytrwania. Po uśmierzeniu ruchawki małopolskiej schronił się na Słowaczyznę do Stropek, gdzie wszedł w kontakt z Dzierżanowskim, M. Lubomirskim, Bohuszem i in.; pisał do samego kanclerza Kaunitza jako regimentarz i odebrał życzliwą odpowiedź. Zaproszony na zjazd szefów do Cieszyna, nie dożył już wznowienia ruchu, bo z wycieńczenia umarł w lutym 1769 r. W małżeństwie z Anną Gumowską miał córkę Teklę, zamężną za Aleksandrem Jaworskim, 2. v. Walentynową Górską.

Prochaska, Lauda wiszeńskie IV, Lw. 1928; Vol. leg. VII 234; Konopczyński, Konf. barska I W. 1936; Mejbaum W., O tron St. Augusta, Lw. 1914; Morawski Szcz., Materjały do Konf. barskiej, Lw. 1851, 235; Bibl. Ord. Kras. VII; Krasicka J., Kraków i z. krakowska wobec K. B., Kr. 1929; Rpis Ossol. 329 i B. Ord. Kraś. 4054.

Władysław Konopczyński