Sarnecki Jakub Wojciech (ok. 1672–1722), profesor teologii Uniw. Krak., dziekan kolegiaty św. Anny w Krakowie. Był synem Tomasza, pochodził z Wielkopolski.
Przypuszczalnie ok. r. 1693 S. rozpoczął studia w Uniw. Krak., skoro w t.r. został wpisany do metryki Bursy Filozofów. W r.n. uzyskał tytuł bakałarza, w maju 1696 odbył promocję na doktora filozofii i od półr. zim. 1696/7 rozpoczął wykłady jako docent extraneus na Wydz. Filozoficznym. Jednocześnie słuchał wykładów z teologii (cursus sacramentalis) i w marcu 1699 bronił w lektorium teologów tez z tej problematyki, które ogłosił pt. Quaestio theologica de sacramentis in genere (Kr.). Latem t.r. został profesorem w Szkołach Nowodworskich, gdzie początkowo uczył w klasie gramatyki, następnie poetyki, od poł. 1702 r. retoryki, wreszcie w l. 1704/5–1705/6 dialektyki. Z zachowanego tekstu wykładów (B. Jag.: rkp. 6136) należy wnioskować, że w półr. zim. 1705/6 objaśniał logikę wg skryptu Mikołaja z Mościsk. Od lutego 1702 senior Bursy Starnigielskiej, 7 III 1706 został powołany do Kolegium Mniejszego, podejmując jako profesor wykłady na Wydz. Filozoficznym.
W r. 1713 S. został członkiem Kolegium Większego i objął katedrę filozofii arystotelesowskiej, opłacany dodatkowo jako profesor królewski. Nie miał jeszcze pełnych święceń kapłańskich, kiedy 14 III 1714 uzyskał z prezenty Uniwersytetu godność kanonika kolegiaty św. Anny. W tym czasie posiadał tytuł sekretarza królewskiego i jak się wydaje reprezentował interesy Uniwersytetu na sejmie w Warszawie. Od r. 1715 był co roku wybierany na urząd prokuratora generalnego kolegiaty św. Anny, w której awansował na scholastyka. Dn. 19 X 1716 otrzymał lepiej uposażoną katedrę, opartą na dochodach ze wsi Trątnowice (Professio Trątnoviana). Najprawdopodobniej powrócił wtedy do studiów teologicznych, ponieważ 31 VIII 1718 dostał propozycję objęcia stanowiska profesora na Wydz. Teologicznym. Jednak dopiero po uzyskaniu 12 VII 1720 stopnia bakałarza teologii zdecydował się na przejście na Wydz. Teologiczny, gdzie otrzymał katedrę opatrzoną w dochody z probostwa w Zielonkach (Professio Zielonecensis) wraz ze stanowiskiem dziekana kolegiaty św. Anny (po uprzedniej rezygnacji z tamtejszej scholasterii) i od kwietnia r.n. wykładał naukę o sakramentach (cursus sacramentalis).
Poza wspomnianą dysertacją teologiczną nie ogłosił więcej publikacji naukowych. Wydał jedynie dwa utwory okolicznościowe, poświęcone pamięci profesorów teologii, a to Marcina Winklera (Laurus perennaturae gloriae triumphalis, Kr. 1700) i Marcina Bieleckiego (Lucta atrocium fatorum a magnae virtutis et sapientiae Martino Bielecki […] expedita, Kr. 1712). S. był trzykrotnie obierany na dziekana Wydz. Filozoficznego (w półr. letn. 1712 oraz półr. zim. 1715/16 i 1717/18) i na prepozyta Kolegium Większego (1715/16, 1717/18, 1721/2), w l. 1717/18 pełnił urząd prefekta biblioteki Kolegium Większego, od r. 1718 prowizora borkarn: kieleckiej, w Stryju i Skawinie, w r. 1720 objął obowiązki administratora Drukarni Akademickiej Kolegium Większego i prowizora Bursy Filozofów. Dn. 28 VII t.r. został wybrany na historiografa uniwersyteckiego z fundacji Sebastiana Petrycego z Pilzna. Otrzymał również wtedy probostwo w Bestwinie w księstwie zatorskim, natomiast wydaje się, że nie zdążył już objąć przyrzeczonej mu kanonii w kolegiacie św. Floriana w Krakowie. Dla wikariuszy kolegiaty św. Anny zapisał (13 III 1722) 500 złp. ulokowanych na wyderkaf, z obowiązkiem odprawiania mszy św. w intencji fundatora. Zmarł 4 IV 1722 w Krakowie i pochowany został w kościele św. Anny.
Estreicher; Słown. Pol. Teologów Katol., III; – Dobrzyniecka J., Drukarnie Uniwersytetu Jagiellońskiego 1674–1783, Kr. 1957; Hajdukiewicz L., Biblioteka Jagiellońska w l. 1655–1775, w: Hist. B. Jag., I; Leniek, Książka pamiątkowa Gimn. św. Anny, s. C; – Metryka promowanych Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Krakowskiego w l. 1639–1741, Wyd. H. Barycz, „Nasza Przeszłość” T. 3: 1947; Statuta nec non liber promotionum; Wichrowski V. J., Portus aeternae felicitatis, Kr. 1722; – Arch. kolegiaty św. Anny w Kr.: Liber mortuorum I (1714–1815) k. 4; Arch. UJ: rkp. 1 s. 17, rkp. 65 s. 621, 683–684, 710, 736–737, 759, 770, 781, 802, 809–810, 817, 819–820, 824, 828, 833, 836, rkp. 72 s. 143, 145, rkp. 73 s. 125, rkp. 76 s. 292, rkp. 90, 91 s. 106, 109, rkp. 94 s. 52, rkp. 95 s. 101, 215, rkp. 202 s. 151, 153, 155–160, rkp. 205 s. 78, 87, 93, 99, 105–106, 110–111, akta pap. 9134; B. Jag.: rkp. 2579 k. 66–67, rkp. 3316 k. 38, 43, rkp. 5359, 6136.
Wanda Baczkowska