Lubieniecki (Łubieniecki) Jan Damascen Mikołaj h. Rola (ok. 1651–1714), prowincjał dominikanów, biskup bakowski w Mołdawii. Był synem Tomasza, właściciela dóbr Wyszoty w ziemi czerskiej oraz części Lubienic w pow. przedeckim, i Agnieszki z Wyszotów. W r. 1667 wstąpił do zakonu dominikanów, 7 X 1668 złożył śluby zakonne w Warszawie, gdzie kształcił się w macierzystym klasztorze do r. 1670; naukę kontynuował w Krakowie (1670–1). Stopień lektora uzyskał za granicą, najprawdopodobniej we Francji, gdyż wiadomo, iż przez pewien czas (między 1671–86) wykładał teologię tomistyczną w Lyonie. W r. 1686 otrzymał bakalaureat teologii w studium generalnym krakowskim i podjął wykłady teologii jako lektor prymariusz w studium formalnym w Warszawie, a następnie wykładał ten przedmiot w Krakowie jako zastępca regensa. Został nadto kaznodzieją nadwornym Jana III Sobieskiego. Był z kolei przeorem klasztoru dominikanów w Sieradzu (17 VIII 1689–1690) i Brześciu Kujawskim (1691). W r. 1691 uzyskał doktorat teologii w studium generalnym krakowskim i t. r. został przeorem klasztoru w Warszawie. Dn. 29 VIII 1700 otrzymał nominację na profesora teologii w kolegium sopra Minerva w Rzymie, opłacany z fundacji kardynała Casanettiego. Prowadził wykłady dla studentów nacji niemieckiej do r. 1703 włącznie. Po powrocie do kraju, 20 IX 1704, na kapitule w Łańcucie został wybrany prowincjałem. T. r. (31 III) generał zakonu Antonin Cloche mianował L-ego prokuratorem komisji papieskiej do beatyfikacji błogosławionego Czesława. L. przygotował wówczas dokładne sprawozdanie z procesu pt. Processus novus particularis super cultu… Beati Ceslai Confessoris Ordinis Fratrum Praedicatorum exhibitio… (rkp. w Arch. Congregations SS Ritum, Processus 3620, mikrofilm i kopia w Arch. Dominikanów w Kr.). Prowadząc proces beatyfikacyjny, L. podkreślał swoje zwierzchnictwo także w stosunku do konwentów śląskich dominikanów, które za jego prowincjalstwa odłączono od prowincji polskiej i przyłączono do prowincji czeskiej.
Dn. 10 IX 1707 kapituła wysunęła kandydaturę L-ego na regensa warszawskiego studium generalnego; nie uzyskał jednak tej godności. W l. 1708–10 był ponownie przeorem klasztoru w Warszawie. Oczytany, wykształcony, interesował się historią Kościoła, a zwłaszcza macierzystego zgromadzenia, próbował także sił na polu pisarskim, ale swoich prac nie ogłosił drukiem. Zachowały się wzmianki o pozostawionych przezeń rękopisach: „Martyrologium Dominicanum e gallico Stephani Thomae Soueges latine redditum” (przekład z jęz. francuskiego) i Historia życia Piusa V Papieża (w dużej mierze oparta na dziełku A. Garacciego z r. 1619 pt. „Vita Dei Papa Pio V”). Bibliotekę klasztoru warszawskiego dominikanów wzbogacił o liczne dzieła francuskie, włoskie i niemieckie, przekazując jej swój księgozbiór. Dn. 7 VI 1710 uzyskał od generała zakonu zgodę na objęcie biskupstwa bakowskiego (Bacău) w Mołdawii. Nominację papieską otrzymał 23 II 1711, sakrę biskupią przyjął w Rzymie. Dokładny raport z wizytacji swojej diecezji przekazał do Rzymu w r. 1714 (Relatio vera et accurata de episcopatu Bacoviensi ad elementem XI). Zmarł w r. 1714 w czasie zarazy morowej w Wohiniu na Podlasiu. Zwłoki jego przewieziono do Warszawy i pochowano w kościele Św. Jacka, w kaplicy Kotowskich.
Portret (pocz. XVIII w., olej, w Muz. Narod. w W.), Portret w klasztorze dominikanów w Kr.; – Estreicher; Enc. Kośc.; Dictionnaire d’histoire et de géographie ecclésiastiques, Paris 1932 VI 42 (Bacău); Boniecki; – Barącz S., Rys dziejów zakonu kaznodziejskiego w Polsce, Lw. 1861 II 69–70; Iorga N., Istoria bisericii româneşti, Bucureşti 1908 I; Waltz A., Compendium historiae Ord. Praed., Romae 1930 s. 324; – Bullarium Ord. Praedicatorum, Romae 1735 VI 519; Chodykiewicz C., De rebus gestis in Provincia Russiae, Berdyczoviae 1780 s. 291; Coulon, Papillon, Scriptures Ord. Praed., Romae 1934 s. 229–30; Documente privitoare la istoria românilor. Ed. F. Hurmuzaki, Bucureşti 1886 I Supl. I; Nowowiejski F., Phaenix, Posnaniae 1752 s. 123–4; Quetif J., Echard J., Scriptores Ord. Praed., Lutetiae Parisiorum 1719–21 II; Siejkowski M., Świątnica Pańska, Kr. 1743 s. 39, 60, 339; – Arch. Dominikanów w Kr.: Catalogus fratrum profitentium ab a. 1509 s. 73, Księga Bractwa różańca św. w Warszawie, pod. r. 1670, Liber consiliorum Prov. Pol. ab a. 1674 s. 207, 231, 247, 451, Liber Studii gen. Cracoviensis Ord. Praed. ab a. 1519 s. 132, 230, 338, Liber Studii gen. Varsaviensis ab a. 1700, s. 8–9, Metrica sive Cathalogus Fratrum Prov. Pol. Ord. Praed. conscriptus… A. D. 1690, k. 54, Sadowski, Katalog ojców, s. 84; – Uzupełnienia Roberta Świętochowskiego.
Jan Reychman