Łaszcz Jan h. Prawdzic (zm. ok. 1592), podkomorzy bełski, poseł sejmowy. Był synem Aleksandra, kasztelana czerskiego (zob.), i Małgorzaty Komarnickiej. Podobno studiował w Akad. Krak., a następnie miał przebywać na dworze cesarza Ferdynanda I. W r. 1565 wpisał się do metryki uniwersytetu w Ingolsztacie. Po przyjeździe do kraju wstąpił na służbę prymasa J. Uchańskiego i był podczaszym na jego dworze. W r. 1570 otrzymał po ojcu podkomorstwo bełskie. W r. 1572 posłował z woj. bełskiego na sejm do Warszawy. Po śmierci Zygmunta Augusta był obecny na zjeździe szlachty bełskiej (21 VII 1572) i podpisał uchwaloną tam konfederację. W okresie drugiego bezkrólewia, nastawiony antyhabsbursko, wziął udział w zjeździe jędrzejowskim (styczeń 1576). Wybrano go tam na członka legacji, która miała powiadomić sejm Rzeszy, iż cesarz Maksymilian II nie został wybrany przez większość zgromadzonych na elekcji. Podróż jego, nie wiadomo z jakich względów, nie doszła do skutku. T. r. jako poseł woj. bełskiego uczestniczył w sejmie koronacyjnym Stefana Batorego i z koła posłów został desygnowany delegatem do skarbu kwarcianego w Rawie. Posłował także i na sejm 1578 r. Od r. 1576 był Ł. starostą tyszowieckim, a w 1582 został także starostą chełmskim. W r. 1584 dokonał razem z braćmi działu dóbr pozostałych po ojcu, a w n. r. był krajczym królowej Anny Jagiellonki. W r. 1578 użytkował w pow. bełskim wsi Mikulin, Klątwy, Dobużek, Dolce i Przyspę. Żoną jego była Anna z Gdowa Wielopolska, wdowa po Melchiorze Strzale. Zmarł Ł. w r. 1592, a szlachta bełska, wstawiając się do Zygmunta III za wdową, podkreślała publiczne zasługi Ł-a i jego ojca.

Boniecki; Paprocki; Kolankowski L., Posłowie sejmów Zygmunta Augusta, „Reform. w Pol.” R. 5: 1928 s. 137; – Glemma T., Piotr Kostka, Tor. 1959; – Księgi podskarbińskie Stefana Batorego, Źródła Dziej., IX; Orzelski, Bezkrólewia ksiąg ośmioro; Polacy na studiach w Ingolsztacie…, Wyd. P. Czaplewski P. 1914; Uchańsciana, V; Vol. leg., II 883, 906.

Irena Kaniewska