Czermak Jan Nepomucen (1828–1873), profesor fizjologii, ur. się w Pradze, tam odbył studia lekarskie i uzyskał stopień doktora medycyny. Dzięki wybitnym zdolnościom i pracowitości otrzymał w r. 1855 katedrę fizjologii w Grazu a w r. 1856 w Krakowie (w okresie germanizacji). W Krakowie pozostał do r. 1858, po czym przeniesiono go na katedrę fizjologii do Pesztu. W r. 1860 dobrowolnie ustąpił z tej katedry, wrócił do Pragi i tu pracował w urządzonym przez się prywatnym zakładzie; w r. 1865 przyjął katedrę w Jenie, a w r. 1870 w Lipsku, gdzie zbudował sobie prywatny zakład z salą wykładową. Ogłosił szereg prac z zakresu fizjologii wzroku, czucia przestrzennego skóry, krążenia krwi (tętna), czynności strun głosowych, wydzielania śliny itd. Trwale zapisał swe nazwisko przez to, że w r. 1857, w czasie pobytu na katedrze w Krakowie, wprowadził do praktyki lekarskiej ulepszony wziernik krtaniowy (skonstruowany najpierw w 1854 przez śpiewaka Manuela Garcia); przy pomocy tego swego laryngoskopu dokonywał zbadania strun głosowych, tak wśród oddychania jak i wśród fonacji. Prace wykonane w krakowskim zakładzie fizjologicznym ogłosił pt. Mitteilungen aus dem k. k. physiol. Institut in Krakau 1856–1857 (Wien 1857). Dotknięty ciężką chorobą cukrową, zmarł przedwcześnie w r. 1873.

Allg. Deutsche Biographie IV; Wachholz L., Wydź. Lek. U. J., Kr. 1935.

 Leon Wachholz