Rotter Jan, krypt, „r–r” (1915–1977), dziennikarz, redaktor naczelny czasopisma „Tempo”, działacz sportowy. Ur. 24 I w Wiedniu, był wnukiem Jana (zob.), synem Tadeusza, sędziego Sądu Apelacyjnego w Krakowie i notariusza, i Marii z domu Gałek.
R. uczył się w l. 1926–30 w klasycznym Gimnazjum im. J. Długosza w Nowym Sączu i od r. 1930 w Gimnazjum im. B. Nowodworskiego w Krakowie, gdzie w czerwcu 1934 złożył egzamin dojrzałości. W l. 1934–9 studiował na Wydz. Prawa i Administracji UJ oraz w Szkole Nauk Politycznych w Krakowie (1935–6). Absolutorium w Szkole Nauk Politycznych uzyskał w r. 1937, zaś dyplom magistra praw w r. 1939. Był też od r. 1932 koszykarzem i piłkarzem ręcznym w Kolejowym Klubie Sportowym (KKS) «Olsza».
W kampanii wrześniowej 1939 r. R. nie brał udziału, gdyż jako szeregowiec «ponadkontyngentowy» nie został zmobilizowany. W czasie okupacji niemieckiej pracował jako aplikant w kancelarii notarialnej, wykonując zarazem doraźne prace zarobkowe. Ukończył również dwuletni kurs nowoczesnej księgowości przebitkowej oraz wiele czasu poświęcał nauce języków angielskiego i rosyjskiego.
Po zakończeniu wojny R. przebywał od 1 VIII 1945 do 31 I 1946 w Gdańsku, gdzie pracował w Biurze Odnowy Portów i pisywał korespondencje z wybrzeża do prasy krakowskiej. Był wówczas współzałożycielem i działaczem pierwszego po drugiej wojnie polskiego klubu sportowego w Gdańsku (dzisiejsza «Lechia»). Następnie powrócił do Krakowa i przez pewien czas pracował w Biurze Notarialnym oraz jako reporter w redakcji tygodnika sportowego „Start”. Był też w l. 1946–7 zawodnikiem drużyny koszykówki Tow. Sportowego «Wisła». Od maja 1947 został redaktorem działu sportowego w redakcji „Dziennika Polskiego” oraz reporterem w tygodniku „Sport i Wczasy”. W sierpniu 1947 zachorował na tyfus, co wyłączyło go na 2 lata z życia zawodowego. Od grudnia 1949 powrócił do redakcji „Dziennika Polskiego” pracując kolejno na różnych stanowiskach. W r. 1954 ukończył kurs w Ośrodku Szkolenia Dziennikarskiego w Warszawie. W l. 1955–8 pracował jako zastępca kierownika redakcji w piśmie „Głos Sportowca”, zaś w l. 1958–62 w piśmie sportowo-turystycznym „Tempo” (kontynuacja „Głosu Sportowca”) jako kierownik redakcji. Jednocześnie był sekretarzem redakcji do spraw sportu i turystyki w „Gazecie Krakowskiej”. Od 1 X 1962 do 12 VI 1977 był redaktorem naczelnym „Tempa”. Felietony i reportaże o tematyce sportowej publikował również w tygodniku „Przekrój”. Przez kilka lat pisał comiesięczne felietony z Krakowa do prasy litewskiej.
R. był członkiem zarządu KKS «Olsza» (dzisiejszy «Kolejarz» Kraków), członkiem zarządu TS «Wisła», a następnie Rady Seniorów Gwardyjskiego TS «Wisła», referentem prasowym Polskiego Związku Piłki Ręcznej, członkiem Krakowskiej Komisji Współpracy z Polskim Komitetem Olimpijskim, członkiem Rady Wojewódzkiej Przyjaciół Ludowych Zespołów Sportowych. Działał m. in. w krakowskim Oddziale Tow. Łączności z Polonią Zagraniczną «Polonia», był przewodniczącym Klubu Dziennikarzy Sportowych (KDS) przy Stow. Dziennikarzy Polskich (SDP) w Krakowie, członkiem (przez pewien czas wiceprezesem) Zarządu Głównego i przewodniczącym Sądu Koleżeńskiego Klubu Dziennikarzy Sportowych przy SDP w Warszawie. Był autorem lub współautorem m. in. następujących wydawnictw okolicznościowych: „60 lat pod szczęśliwą gwiazdą” (Kr. 1966), „40 lat Krynickiego Towarzystwa Hokejowego, krynickiego sportu, turystyki, rekreacji” (Krynica 1969), „XXX lat krakowskiej piłki ręcznej 1928–1958” (Kr. 1958), „50 lat Klubu Sportowego «Garbarnia»” (Kr. 1971). Zmarł 12 VI 1977 w Krakowie, pochowany został na cmentarzu Rakowickim. Był odznaczony m. in. Odznaką i Tytułem Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej (1962), Złotym Krzyżem Zasługi (1964), Honorową Odznaką Klubu Dziennikarzy Sportowych za Zasługi dla Dziennikarstwa Sportowego (1970), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1972), Złotą Odznaką za Zasługi dla Ziemi Krakowskiej (1972), Złotą Odznaką za Pracę Społeczną dla m. Krakowa (1961).
W małżeństwie (od r. 1940) z Marią z domu Puchałka (zm. 1989) miał R. troje dzieci: Tadeusza (ur. 1941), psychologa, docenta UJ, Artura (ur. 1945), geografa, redaktora w wydawnictwie „Kraj”, Barbarę (ur. 1950), dziennikarkę w redakcji „Dziennika Polskiego”.
Mała encyklopedia sportu, W. 1987 II 353; – Dziennik Polski XXX, Kr. [b.r.w.] s. 66–7; 60 lat pod szczęśliwą gwiazdą, Kr. 1966 s. 88; „Tempo”, Kr. 1968 s. 37 (karykatura), 38 (wspólna fot.), passim; „Tempo”, Kr. 1973 s. 59 (karykatura), passim; Tuszyński B., Prasa i sport 1881–1981, W. 1981 s. 383 (fot.); tenże, Sprintem przez prasę sportową, W. 1975 s. 131, 395; – „Dzien. Pol.” 1977 nr 131 (fot.), 132, 133, 134, 135, 1989 nr 149 (nekrolog żony R-a); „Echo Krakowa” 1977 nr 131; „Gaz. Południowa” (Krakowska) 1977 nr 131; „Kultura Fizyczna” 1978 nr 2 s. 93; „Przegl. Sportowy” 1977 nr 113, 114; „Sport” 1977 nr 113; „Tempo” 1977 nr 47 (fot.), nr 48; – Dokumenty w posiadaniu Barbary Rotter, informacje Marii i Barbary Rotter.
Kazimierz Toporowicz