Sehn Jan (1909–1965), profesor prawa karnego UJ, dyrektor Instytutu Ekspertyz Sądowych w Krakowie. Ur. 22 IV w Tuszowie (pow. mielecki), w rodzinie rolników – niemieckich kolonistów. Był synem Jana i Katarzyny z Drozdów.
S. uczęszczał do gimnazjum w Krakowie i w Mielcu. Maturę złożył w r. 1929 w Mielcu. W l. 1929–33 studiował prawo na Wydz. Prawa i Administracji UJ i uzyskał stopień magistra. W l. 1933–7 był aplikantem sądowym w Sądzie Okręgowym w Krakowie. Po złożeniu egzaminu sędziowskiego w dn. 11 VI 1937, został mianowany w listopadzie t.r. asesorem sądowym w tymże sądzie. W czasie drugiej wojny światowej (od listopada 1940 do lutego 1945) pracował jako sekretarz w Związku Restauratorów i Pokrewnych Zawodów w Krakowie.
Od lutego 1945 do lipca 1947 był sędzią śledczym przy Sądzie Okręgowym w Krakowie, a od sierpnia 1947 do lipca 1949 – sędzią śledczym do spraw wyjątkowego znaczenia przy Sądzie Apelacyjnym w Krakowie. W styczniu 1950 został wiceprokuratorem przy tymże sądzie. Równolegle od r. 1945 S. był członkiem tzw. Komisji Oświęcimskiej, a z kolei Głównej Komisji Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce (GKBZNwP) oraz przewodniczącym Komisji Okręgowej GKBZNwP w Krakowie (do r. 1953). Jako sędzia śledczy S. brał udział w przygotowaniu procesów przed najwyższym Trybunałem Narodowym, m.in. przeciwko: A. Goethowi, byłemu komendantowi obozu pracy przymusowej w Płaszowie, skazanemu w listopadzie 1946 w Krakowie, R. Hoessowi, byłemu komendantowi obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, skazanemu w kwietniu 1947 w Warszawie, J. Bühlerowi, byłemu sekretarzowi stanu i zastępcy generalnego gubernatora, skazanemu w lipcu 1948 w Krakowie, 40 członkom załogi obozu koncentracyjnego Oświęcim-Brzezinka, skazanym w grudniu 1947 w Krakowie. S. brał również stały udział w pracach Polskiej Misji Wojskowej Badania Niemieckich Zbrodni Wojennych. Jako członek tej misji wyjeżdżał w l. 1946–8 do zachodnich stref okupacyjnych Niemiec, do Paryża i Londynu. Od października 1948 do września 1950 był również kierownikiem działu dokumentacji Państwowego Muzeum w Oświęcimiu, a od r. 1959 członkiem jego Rady. Zebrane przez S-a materiały posłużyły mu także do opublikowania obszernego artykułu pt. Obóz koncentracyjny i zagłady Oświęcim („Biul. GKBZNwP” T. 1: 1946) i książki pt. Obóz koncentracyjny Oświęcim-Brzezinka (Auschwitz-Birkenau) (W. 1956, Wyd. 5, W. 1964, ukazały się również wersje obcojęzyczne). Napisał także Wstęp do: „Wspomnień R. Hoessa, komendanta Obozu Oświęcimskiego” (W. 1960) i dokonał wraz z Eugenią Kocwą ich przekładu z języka niemieckiego.
W dn. 7 II 1949 S. uzyskał tytuł doktora prawa na UJ na podstawie pracy pt. Oględziny, której promotorem był Władysław Wolter. Od t.r. S. był wykładowcą kryminalistyki na Wydz. Prawa UJ jako pracownik kontraktowy. Wykładał również w szkołach prawniczych, na kursach Min. Sprawiedliwości i Generalnej Prokuratury. Od maja 1949 aż do śmierci pełnił funkcje kierownika (od 1 I 1956 dyrektora) Instytutu Ekspertyz Sądowych w Krakowie. W styczniu 1951 S. został mianowany sędzią w Sądzie Wojewódzkim w Krakowie, a od r. 1952 przeszedł do Instytutu Ekspertyz Sądowych, gdzie 15 XII 1954 otrzymał etat docenta. Jako pełnomocnik Min. Sprawiedliwości PRL do spraw ścigania zbrodniarzy hitlerowskich, S. był organizatorem wizji lokalnej na terenie byłego obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu-Brzezince, dokonanej przez sąd przysięgłych z Frankfurtu nad Menem, oraz przesłuchania świadków przez sądy polskie przy udziale stron procesowych sądu frankfurckiego w sprawie oświęcimskiej. W październiku 1960 powołano S-a na stanowisko docenta etatowego przy Katedrze Prawa Karnego na Wydz. Prawa UJ, a w czerwcu 1961 przyznano mu tytuł naukowy profesora nadzwycz. Po utworzeniu w czerwcu 1963 Zakładu Kryminalistyki przy Katedrze Prawa Karnego UJ, S. został powołany w t.r. na kierownika tegoż zakładu.
S. ogłosił drukiem m.in. następujące prace: Organizacja policji niemieckiej w Rzeszy i Generalnej Gubernii („Biul. GKBZNwP” T. 3: 1947), Hitlerowski plan walki biologicznej z narodem polskim (tamże T. 4: 1948), Na marginesie zagadnienia kryminalistyki („Nowe Prawo” 1951), Obecny stan kryminalistyki w Polsce (Stan kryminalistyki i medycyny sądowej, W. 1951), Zbrodnicze eksperymenty sterylizacyjne Carla Clauberga na kobietach więzionych w hitlerowskich obozach koncentracyjnych („Zesz. Oświęcimskie” 1958 nr 2), Sprawa odszkodowań dla ofiar hitleryzmu (tamże 1958 nr 3), Ślady kryminalistyczne („Z zagadnień kryminalistyki” W. 1960 I), Niektóre aspekty prawne tzw. eksperymentów dokonywanych przez hitlerowskich lekarzy SS w obozach koncentracyjnych („Przegl. Lek.” S. 2, 1961 nr 1a). Od r. 1945 S. był stałym doradcą Zarządu Głównego ZBoWiD. Od r. 1947 należał do Stronnictwa Demokratycznego i był zastępcą członka Komitetu Wojewódzkiego. Ponadto S. był m.in. członkiem Rady Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa w Warszawie (od r. 1959), Komisji Nauk Medycznych Oddziału PAN w Krakowie, Komisji Medycyny Sądowej Rady Naukowej przy Ministrze Zdrowia (od r. 1955), Międzynarodowej Akademii Medycyny Sądowej i Społecznej w Brukseli, doradcą Międzynarodowego Komitetu Oświęcimskiego. S. zmarł nagle 12 XII 1965 we Frankfurcie nad Menem w trakcie przygotowywania kolejnego procesu oświęcimskiego. Został pochowany 16 XII t.r. na cmentarzu Rakowickim w Krakowie. S. był m.in. odznaczony Sztandarem Pracy II kl. (pośmiertnie), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Imieniem S-a został nazwany Instytut Ekspertyz Sądowych w Krakowie. W 10-lecie śmierci S-a odbyła się uroczysta sesja naukowa w Instytucie Ekspertyz Sądowych im. prof. dr. Jana Sehna z wręczeniem nagród naukowych jego imienia. W dwudziestą rocznicę śmierci urządzono 6 XII 1985 w Collegium Maius UJ sesję naukową poświęconą działalności naukowej S-a.
Z małżeństwa (od r. 1940) z Zofią z Puskarczyków (zm. 1984) S. dzieci nie miał.
Informator Nauki Polskiej 1958, 1959–60, 1961, 1962, 1963, 1964, 1965; Cyprian T., Sawicki J., Siedem wyroków Najwyższego Trybunału Narodowego, P. 1962 s. 92; Kotarba R., Jan Sehn – pierwszy przewodniczący i organizator Okręgowej Komisji Badania Zbrodni Niemieckich w Krakowie, „Biul. GKBZNwP” T. 33: 1991 s. 199–205; tenże, Okręgowa Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich w Krakowie 1945–1953, „Krzysztofory. Zesz. Nauk. Muz. Hist. M. Krakowa” Kr. 1990 Z. 17 s. 66 (fot.), 68–74; Markiewicz J., Prof. dr Jan Sehn. Wspomnienie pośmiertne, w: Z zagadnień kryminalistyki, W. 1967 II 7–13 (bibliogr. prac S-a); tenże, Słowo o Profesorze, „Dzien. Pol.” 1979 nr 208 (fot.); tenże, Wspomnienie o profesorze doktorze Janie Sehnie, w: Z zagadnień kryminalistyki, W. 1976 s. 109–12; Różycka D., Borkowski T., Dzieje Instytutu Ekspertyz Sądowych 1929–1979, W. 1979 s. 79, 80 (fot.)–82, passim; Zachuta A., Narodziny po raz drugi, „Gaz. Prawn.” 1979 nr 19 s. 7 (wspólna fot.)–8; – XVI. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. St. Konarskiego (typ humanistyczny) w Mielcu za r. szk. 1927–8, Mielec 1928 s. 54; toż XVII. za r. szk. 1928–9, Mielec 1929 s. 97; – „Dzien. Pol.” 1965 nr 296 s. 1 (fot.)–2, nr 297 s. 2, nr 298 s. 2, nr 299 s. 1–2, 4, 1984 nr 80, 182 (nekrolog żony), 1985 nr 285; „Gaz. Krak.” 1965 nr 296 s. 1 (fot.), nr 297 s. 2, nr 298 s. 2, nr 299 s. 1, 2; „Tryb. Ludu” 1965 nr 346 s. 2, nr 347 s. 7, nr 348 s. 7, nr 349 s. 2; „Zesz. Oświęcimskie” (Oświęcim) 1970–5 nr 12, 13, 15, 17; „Życie Warszawy” 1965 nr 298 s. 5, 8, nr 299 s. 7, nr 301 s. 5; – Arch. Sądu Wojewódzkiego w Kr.: Akta osobowe S-a; Arch. UJ: S II 367, 517 Lp. 629, WP II 309b, 311a, 314a, 317a, S III teczka osobowa (fot.), Protokoły Posiedzeń Senatu Akademickiego 1953/54–1958/59 (z dn. 21 VI 1954 s. 10); Instytut Ekspertyz Sądowych im. prof. dra Jana Sehna w Kr.: Akta osobowe.
Henryk Korczyk