Lasocki Józef Adam Feliks Bronisław (1861–1931), generał dywizji W. P. Ur. 27 XI w Bieżuniu w pow. mławskim, syn Bronisława i Felicji z Wołowskich, brat Zygmunta (zob.). Ojciec L-ego Bronisław, ur. 18 VIII 1828 w Warszawie, był właścicielem dóbr słupskich i bieżuńskich w pow. mławskim. Po powstaniu 1863 więziony, zmuszony był emigrować do Belgii, skąd w r. 1869 przybył do Krakowa i tam osiadł. Był m. in. współzałożycielem Banku Galicyjskiego dla Przemysłu i Handlu w Krakowie (1869), członkiem rady nadzorczej Galicyjskiego Zakładu Kredytowo-Ziemskiego (1877–88) i radnym m. Krakowa (1879–84). Brał czynny udział w akcjach charytatywnych. Zmarł 21 IX 1912 w Krakowie. Józef L. uczęszczał do szkoły w Rzeszowie, gdzie też w r. 1878 ukończył gimnazjum. Następnie rozpoczął studia w Krakowie, ale już po roku przerwał je i wstąpił do wojska austriackiego, gdzie pozostał jako oficer zawodowy. W r. 1882 ukończył Oficerską Szkołę Kawalerii. Awansowany na podporucznika służył w 1 p. ułanów do r. 1913. W r. 1889 awansował do stopnia porucznika, w r. 1896 został rotmistrzem, w 1908 majorem, a w 1911 podpułkownikiem. W ciągu tych lat był dowódcą szwadronu, następnie zastępcą dowódcy p. ułanów. Brał udział w pierwszej wojnie światowej na froncie rosyjskim i rumuńskim, początkowo jako dowódca 2 p. ułanów. Awansowany 1 XI 1914 r. do stopnia pułkownika, objął dowództwo 2 p. ułanów, od r. 1917 był dowódcą 11 brygady jazdy, następnie 24 i wreszcie 107 brygady strzeleckiej. Czasowo (1 XI – 30 XII 1917) był dowódcą 54 dywizji piechoty. W maju 1918 r. awansowany do stopnia generał-majora. Dn. 6 XII 1918 r. został L. przyjęty do Wojska Polskiego. Od 10 I 1919 r. był kolejno zastępcą dowódcy Okręgu Generalnego Łódź, dowódcą 2 brygady kawalerii, 2 i 1 dyw. litewsko-białoruskiej, 8 dyw. piechoty i wreszcie grupy operacyjnej swojego imienia. Od lutego do sierpnia 1920 r. pozostawał w dyspozycji Naczelnego Dowództwa W. P., a następnie został wyznaczony dowódcą grupy operacyjnej Dolna Wisła. Dn. 1 IV 1921 r. przeniesiony w stan spoczynku, w listopadzie t. r. został mianowany tytularnym generałem dywizji; zatwierdzony w r. 1923 ze starszeństwem od 1 VI 1919 r. Zmarł 8 VI 1931 r. w Krakowie, gdzie zamieszkał po przejściu w stan spoczynku. Posiadał odznaczenia: Krzyż Walecznych II kl. oraz medale pamiątkowe krajowe i zagraniczne.
Od 6 VI 1896 r. był L. ożeniony z Marią z Romaszkanów. Miał czworo dzieci: Stefana, Jana Kazimierza, Teresę (żonę Karola Estreichera) i Ewę.
Enc. Wojsk.; Rocznik oficerski, W. 1923, 1924; – Sikorski W., Nad Wisłą i Wkrą, Wyd. 3., Lw. 1928; – „Czas” 1931 nr 131; „Mies. Herald.” 1931 nr 7–8 s. 189; – Centr. Arch. Wojsk.: Akta personalne, t. 4219; – Życiorys Bronisława Lasockiego, opracowany przez Halinę Kozłowską, w materiałach Red. PSB.
Bolesław Woszczyński