Lasocki Józef h. Dołęga (ok. 1700–1761), poseł na sejmy, kasztelan łęczycki. Syn Adama Franciszka (zm. 1715), podkomorzego zakroczymskiego, i Marianny Niszczyckiej, posiadał miasto Brzeziny w woj. łęczyckim oraz dobra w ziemi sochaczewskiej, rawskiej i gostyńskiej, a ponadto starostwa: gostyńskie (od r. 1734), dźwinogrodzkie i przejściowo budziszewskie. W r. 1729 został generał-adiutantem królewskim wojsk lit. W r. 1731 wytoczono mu proces o zabicie Michała Orłowskiego. W l. 1735 i 1737 wchodził z woj. łęczyckiego do Trybunału Skarbowego w Radomiu. Był stałym klientem hetmana lit. Michała Kazimierza Radziwiłła. Jako plenipotent zabiegał o interesy księcia na dworze warszawskim czy w trybunałach piotrkowskim i lubelskim, zaangażowany m. in. w l. 1743–4 w wielkim procesie Radziwiłła z woj. sandomierskim Janem Tarłą o Żółkiewszczyznę. Lustrował dobra kor. swego pryncypała i dbał o pomyślny dla niego przebieg sejmików trybunalskich czy poselskich woj. rawskiego, łęczyckiego i sieradzkiego. Wielokrotnie z woj. rawskiego pełnił funkcje poselskie na sejmy i jako stronnik Radziwiłła, powiązanego wówczas z «familią», wyróżniał się na nich aktywnością. Wybierany był w l. 1733 (na konwokację), 1736, 1738, 1740, 1744, 1746 i 1750.
Z ramienia sejmu 1733 r., na którym reprezentował ziemię sochaczewską, został L. komisarzem do przeprowadzenia rewizji żup wielickich. Dn. 9 VII 1736 r. podpisał akt elekcji Augusta III. W r. 1738 jako poseł gostyński na sejm warszawski występował przeciwko gwałtom i rabunkom popełnianym przez wojska rosyjskie na południowo-wschodnich obszarach Rzplitej. W r. 1740 ponownie posłował z ziemi gostyńskiej. Był wówczas deputatem do rozliczenia działalności Skarbu Kor. za ostatnie lata. Poruszył sprawę najścia Prusaków na konwent paradyski i proponował ubezpieczenie granicy brandenburskiej przez ściągnięcie części wojska z Podola. Zganił przyjęcie hołdu księcia kurlandzkiego za pośrednictwem poselstwa. Wielokrotnie zabierał głos w sprawie aukcji wojska, wskazując równocześnie fundusze na jego utrzymanie: czopowe i szelężne, kwartę sprawiedliwą ze starostw, subsidium charitativum od duchowieństwa, dochody z ordynacji ostrogskiej. Na sejmie 1744 r., jako poseł ziemi rawskiej, brał udział w pracach komisji do kontroli rachunków zmarłego podskarbiego J. A. Czapskiego oraz w komisji do opracowania projektu aukcji wojska. Posłując z ziemi gostyńskiej na sejm warszawski 1746 r., wszedł do komisji w sprawie skwitowania podskarbiego w. kor. M. Grabowskiego. Na sesjach plenarnych tego sejmu domagał się, by pogłówne uiszczali Żydzi osobiście, by komory, cła i żupy obsadzać szlachtą katolikami, a oddalić urzędników innowierców. Obstawał za utrzymaniem podymnego z dóbr szlacheckich, atakował Senat za rozrzutność grosza publicznego. Aukcję wojska, z równoczesnym obmyśleniem na nie płacy, uważał za rzecz najważniejszą i niecierpiącą zwłoki: «do czego jeżeliby nie przyszło – mówił na plenum sejmowym w r. 1740 – nie widzi być sejmu potrzeby». W r. 1756 ubiegał się bezskutecznie o kasztelanię płocką.
Dn. 14 IX 1757 r. otrzymał L. kasztelanię łęczycką, a w r. 1759 Order Orła Białego. W l. 1737–50 wystawił w Brzezinach kościół Bernardynek pod wezwaniem Św. Ducha. Mieszkał stale w Żukowie pod Sochaczewem i tam niewątpliwie zmarł w pierwszych miesiącach 1761 r. Ożeniony z Anną Grabowską (zm. w r. 1772), cześniczanką wieluńską, wdową najpierw po Antonim Jezierskim, łowczym łukowskim, a następnie po Józefie Lewickim, chorążym bielskim, pozostawił syna Antoniego (zob.).

Estreicher; Boniecki; Katalog zabytków sztuki w Polsce, Red. J. Z. Łoziński, W. 1954 II; – Skibiński M., Europa a Polska, Kr. 1912–3 I–II (L. pomylony z F. K. Lanckorońskim); – Diariusze sejmowe z wieku XVIII, Wyd. W. Konopczyński, W. 1912 II; Korespondencja Ignacego Krasińskiego, Wyd. Z. Goliński, M. Klimowicz, R. Wołoszyński, Wr. 1958; Teka Podoskiego, IV 367–8, 408, 423, 459, 474, 503–4, 586, 604–5, 612–3, 627, 669–70, 679, 691, 712, 733, 744, 773, 788; Vol. leg., VI 294, 299, 318; – AGAD: Arch. Radziwiłłowskie, V nr 8233 (listy L-ego); Zakł. Dok. IH PAN w Kr.: Teki Pawińskiego, Lauda łęczyckie i sochaczewskie.
                                                                                                                                                                                                                              Wacław Szczygielski