Roszkowski Julian Adolf (1834–1897), generał inżynierii wojsk austriackich. Ur. 1 I w Humenowie w pow. kałuskim, był synem ziemianina.
R. studiował w l. 1846–52 jako stypendysta rządowy w Akademii Inżynierii Wojskowej w Wiedniu, potem służył jako podporucznik i porucznik 2 p. wojsk inżynieryjnych, z kolei dowodził jednostką saperską 87 p. p. W r. 1873 był kapitanem w dyrekcji inżynieryjnej w Raguzie (Dubrowniku), w l. 1874/5 posłany przejściowo na emeryturę, w r. 1875 został przywrócony do służby w sztabie inżynierii i przy fortyfikacjach w Dalmacji. W r. 1876 nadzorował prace nad umocnieniami w dyrekcjach inżynierii w Temeszwarze (Timisoara) i w Budapeszcie, w r. 1878 pracował jako pułkownik w dyrekcji budownictwa wojskowego w Wiedniu, w r. 1882 awansował na szefa inżynierii III Korpusu w Grazu, w l. 1885–7 w stopniu generała majora był komendantem Akademii Inżynierii Wojskowej w Wiedniu. W l. 1887–9 jako szef inżynierii I Korpusu we Lwowie wydatnie się odznaczył przy planowaniu rozbudowy fortyfikacji w Galicji i Siedmiogrodzie pod kątem obrony przeciw Rosji, szczególnie przy unowocześnianiu i rozbudowie fortyfikacji Przemyśla. W r. 1889 mianowany feldmarszałkiem porucznikiem (generałem dywizji), objął komendę twierdzy Przemyśl i sprawował ją do śmierci. Zmarł 27 I 1897 w Przemyślu.
Bogate zbiory kartograficzne i techniczne zapisał R. Akademii Inżynierii Wojskowej, o której miał pisać drobne artykuły historyczne. Po polsku R. opublikował broszurę Historia kartografii Austro-Węgier (Przemyśl b. d. [1894?]).
O stosunkach rodzinnych R-ego brak informacji.
Österr. Biogr. Lexikon, Lf. 43; – Brzozowski S., Studia techniczne Polaków w Wiedniu do Wiosny Ludów, Studia i Mater. z Dziej. Nauki Pol. S. D, W. 1978 z. 9 s. 5b, 67; Gatti F., Geschichte der K. k. Ingenieur und k. k. Gerie Akademie 1717–1869, Wien 1907 I 855; – „Gaz. Lwow.” 1897 nr z 30 I; „Neue Freie Presse” 1897 nr z 2 II.
Stanisław Marian Brzozowski