Ryglewicz Karol Julian (1900–1955), lekarz ginekolog–położnik, profesor Śląskiej Akad. Med. Ur. 21 VIII w Dąbrowie Rusieckiej w pow. łaskim, był synem Karola, technika mierniczego, i Julii ze Schmidtów, nauczycielki szkoły powszechnej.
Do gimnazjum R. uczęszczał do r. 1914 w Poniewieżu. Podczas pierwszej wojny światowej pracował w Polskim Komitecie w Moskwie, który ratował mienie i zabytki polskie w Rosji. Świadectwo maturalne uzyskał w r. 1918 w Kostromie. Tu rozpoczął studia na nowo otwartym wydz. lekarskim na uniwersytecie. W r. 1920 w czasie wojny polsko-sowieckiej wstąpił ochotniczo do WP. Studia medyczne od r. 1921 kontynuował na Wydz. Lekarskim UJ, gdzie 7 III 1928 uzyskał doktorat wszech nauk lekarskich. W l. 1926–8 był asystentem w Zakładzie Anatomii Patologicznej UJ, lekarzem szkolnym w Gimnazjum im. J. M. Hoene Wrońskiego w Krakowie; równolegle pracował jako asystent w l. 1926–9 w Związkowej Lecznicy Lekarskiej w Krakowie przy ul. Garncarskiej. W r. 1929 podjął pracę w Wojewódzkiej Klinice dla Kobiet w Poznaniu (zarazem Klinice Położniczo-Ginekologicznej Uniw. Pozn.), początkowo jako młodszy, potem starszy asystent Bolesława Kowalskiego. W r. 1938 wygrał konkurs na ordynatora Oddziału Ginekologiczno-Położniczego w Szpitalu Miejskim im. Św. Rocha w Białymstoku, gdzie pracował od stycznia 1939 do lipca 1944. W marcu i kwietniu 1941 był na stażu w klinice położniczo-ginekologicznej 1. Moskiewskiego Instytutu Medycznego u M. S. Malinowskiego.
W końcowej fazie wojny w związku ze zbliżającym się frontem wschodnim przeniósł się do Warszawy, a następnie do Częstochowy, gdzie pracował w Ubezpieczalni Społecznej. W pierwszych dniach lutego 1945 podjął R. prace organizacyjne nad uruchomieniem Kliniki Położniczo-Ginekologicznej w Poznaniu, którą po śmierci B. Kowalskiego kierował w r. 1946 przez rok jako adiunkt, pracując tam dalej do objęcia jej przez Tadeusza Zwolińskiego w r. 1953. W r. 1951 habilitował się w Akad. Med. w Poznaniu na podstawie pracy: Zmiany kosmówki i doczesnej w etiologii poronień i niewczesnych porodów („Ginekologia Pol.” 1952). Poza pracą w klinice był do r. 1953 dyrektorem Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego Położniczo-Ginekologicznego w Poznaniu oraz w l. 1948–53 specjalistą wojewódzkim do spraw ginekologii i położnictwa woj. poznańskiego i zielonogórskiego, przewodniczącym zespołu specjalistów, specjalistą krajowym dla szkół położnych, a od r. 1954 specjalistą wojewódzkim do spraw ginekologii i położnictwa dla woj. katowickiego. Dn. 1 X 1953 został R. powołany w Śląskiej Akad. Med. na kierownika II Katedry i Kliniki Położnictwa i Chorób Kobiecych w Bytomiu, którą zorganizował i był jej pierwszym kierownikiem. W r. 1954 został mianowany profesorem nadzwycz.
R. był autorem 22 artykułów drukowanych m. in. w „Nowinach Lekarskich”, „Ginekologii Polskiej”, w „Tygodniku Lekarskim”; do ważniejszych należą prace zajmujące się przyczyną śmiertelności okołoporodowej, oparte na metodologii histopatologicznej w zakresie ginekologii i fizjopatalogii płodu. Ogłosił też podręcznik Ćwiczenia położnicze na fantomie (W. 1949, Wyd. 4, W. 1959). Był członkiem Poznańskiego Tow. Lekarskiego, Polskiego Tow. Lekarskiego i Polskiego Tow. Ginekologicznego. Zmarł 22 I 1955 w Bytomiu w wyniku wypadku kolejowego. Pochowany został w Poznaniu na cmentarzu Junikowskim.
W małżeństwie z Eugenią z Micielowskich, lekarzem ginekologiem-położnikiem, miał R. trzech synów: Karola, Jana (obaj za granicą) i Michała – lekarzy.
Bibliografia publikacji pracowników Śląskiej Akademii Medycznej 1948–1973, Kat. 1978 III 550; Bibliografia zawartości poznańskich wydawnictw medycznych okresu międzywojennego 1919–1939, P. 1970 I 92; Łoza, Czy wiesz, kto to jest?; Sylwetki zasłużonych ginekologów polskich, P. 1991 s. 147–8 (fot.); Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1936 rok, W. 1936 s. 854, 975; toż na r. 1948, W. 1949 s. 392; Dwudziestolecie Śląskiej Akademii Medycznej im. Ludwika Waryńskiego. Informator 1968/69, Kat. 1969; Urzędowy spis lekarzy, lekarzy-dentystów, farmaceutów, felczerów, pielęgniarek, położnych, uprawnionych i samodzielnych techników dentystycznych, W. 1939 s. 197; – Dziesięciolecie medycyny w Polsce Ludowej 1944–1954, W. 1956 s. 608; Dziesięciolecie Śląskiej Akademii Medycznej im. Ludwika Waryńskiego, Zabrze 1958 s. 288; Hasik J., Juszczyk J., Dzieje Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Poznańskiego i Akademii Medycznej (1919–1979), P. 1979 s. 82; Pisarski M., Obara M., Jasiński P., Wczoraj, dziś i jutro Instytutu Ginekologii i Położnictwa Akademii Medycznej im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu, P. 1987 s. 13, 16 (fot.); Śląska Akademia Medyczna im. Ludwika Waryńskiego 1948–1973, Red. S. Knapik, Kat. 1973 s. 140, 141, 211 (fot.); Walewski J., Szpitale i zakłady lecznicze na terenie miasta Białegostoku w okresie od 1919 do 1944 roku, „Roczniki Akad. Med. im. Juliana Marchlewskiego” (Białystok) R. 10: 1964 s. 5, 8; Z dziejów szpitali poznańskich, P. 1983 s. 69; – Wspomnienia pośmiertne i nekrologi: „Dzien. Zach.” 1955 nr 21, „Ginekologia Polska” T. 28: 1957 nr 4 s. 369–72 (częściowa bibliogr. prac, J. Roszkowski), „Głos Wpol.” 1955 nr 21, 22, „Śląski Medyk” T. 2: 1955 nr 5 s. 7 (fot., W. Starzewski), „Służba Zdrowia” 1955 nr 5 s. 3 (fot.); – „Życie Lek.” 1939 nr 2 s. 22; – Arch. Śląskiej Akad. Med. w Kat.: Akta personalne; – Informacje syna, Michała Ryglewicza z Puszczykowa koło P.
Krzysztof Brożek