Girdwoyń Kazimierz (1843–1926), inżynier, agrotechnik, brat ichtiologa i pszczelarza, Michała. Ur. w Wilnie 26 IX, kształcił się w gimn. wileńskim i w Szkole Inżynierii Wojskowej w Petersburgu. W r. 1863 podjął się organizacji powstania w Inflantach polskich (w pow. dyneburskim i rzeżyckim). Wydany przez Łotyszów, skazany zrazu na karę śmierci, złagodzoną skutkiem niepełnoletności na zesłanie do batalionów karnych w stepach kirgiskich za Orenburgiem, spędził tam 6 i pół roku. Wróciwszy w r. 1869 na Żmudź, postanowił oddać się rolnictwu. W r. 1872 ukończył szkołę roln. w Pruszkowie, specjalizował się potem w melioracjach w Westfalii i Francji. Odtąd w ciągu 40 lat wykonał około 500 prac melioracyjnych w różnych okolicach Żmudzi i Litwy, nieraz towarzysząc bratu. Obaj uczestniczyli w Wystawie Rolniczej w Szawlach r. 1876, a w r. 1885 w Wystawie Rolniczo-Przemysłowej w Warszawie, gdzie wydali wspólny katalog (W. 1885) z działem: Wystawa irrygacji i drenowania Kaz. G-a, inżyniera nagrodz. w. medalem złotym. Projektami swymi i kierownictwem położył początek akcji meliorowania gospodarstw w różnych dzielnicach na ogromnej przestrzeni kraju. Zmarł 12 IX 1926 w Trokach.

Gloger Z., Prace na polu gospodarstwa krajowego Michała i Kazimierza Girdwojniów, «Kłosy» 1877, nr 721 i n.; Brensztejn, K. G., «Dzien. Wil.» 1926 z 28 XII nr 295; «Kurier Wileński» 1927, nr 60; Jego rkp. Pamiętników z czasów powstania styczniowego (w pos. rodziny) – «Epoka» 1927 nr 1. Por. księgę zbior.: «Z okolic Dźwiny», Wil. 1912. Dokładne dane biograficzne w listach G-a do Kraszewskiego, Bibl. Jag. rkp. 43.

Red.