INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu

Leon Stanisław Stępniewski  

 
 
1889-03-26 - 1971-09-05
 
Biogram został opublikowany w latach 2004-2005 w XLIII tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Stępniewski Leon Stanisław (1889–1971), księgarz.

Ur. 26 III w Opatówku (pow. kaliski) w rodzinie chłopskiej, był synem Leona i Franciszki z Jabłońskich.

Po ukończeniu szkoły ludowej praktykował S. od 16 XI 1903 w księgarni Bronisława Szczepankiewicza w Kaliszu przy ul. Warszawskiej 61. Od listopada 1907 do początku r. 1909 uczył się w Seminarium Duchownym we Włocławku. Dn. 10 III t.r. rozpoczął pracę pod kierunkiem Jana Nowickiego w księgarni «Gebethnera i Wolffa» w Warszawie przy ul. Krakowskie Przedmieście 15. Poznał tam Bolesława Prusa, który pomagał mu w pracy samokształceniowej. W l. 1912–13 był bibliotekarzem, potem do r. 1918 sekretarzem Kasy Przezorności i Pomocy Warszawskich Pracowników Księgarskich. Dn. 15 XI 1918 przeniósł się do Poznania, gdzie od 1 I do 30 VI 1919 kierował «Księgarnią św. Wojciecha», a od 15 VII t.r. poznańską filią warszawskiej księgarni «Spadkobiercy M. Arcta». W l. 1919–26 był sekretarzem poznańskiego Koła Związku Księgarzy Polskich (ZKP). W czerwcu 1926 przeniósł się do Katowic; do r. 1928 był dyrektorem Księgarni Polskiej należącej do Tow. Księgarni Polskich na Śląsku, nominalnym kierownikiem jej filii w Tarnowskich Górach («Księgarnia Śląska Henryka Rydlewskiego») oraz zastępcą przewodniczącego katowickiego Koła ZKP. Po powrocie do Poznania kierował w l. 1929–30 działem księgarskim «Księgarni św. Wojciecha». W r. 1931 założył Poznańską Spółkę Wydawniczą i objął jej kierownictwo. W l. 1935–9 był prezesem poznańskiego Koła Związku Pracowników Księgarskich i do sierpnia 1939 kierował «Księgarnią Katolicką» w Poznaniu.

Po wybuchu drugiej wojny światowej został S. przesiedlony w listopadzie 1939 do Łodzi. W marcu 1940 przeniósł się do Warszawy, gdzie likwidował księgarnię Ferdynanda Hoesicka przy ul. Senatorskiej 22, przyczyniając się do uratowania przeznaczonego do zniszczenia księgozbioru. Od przesiedlonych do warszawskiego getta właścicieli wydawnictw medycznych «Ars Medica», «Minerwa» i «Omega» wykupił arkusze niewydanych książek. W okresie od sierpnia 1941 do sierpnia 1944 kierował księgarnią Spółdzielni Księgarsko-Wydawniczej «Libraria Nova» przy ul. Zgoda 6; przechowywał tam i kolportował wydawnictwa podziemne. Dzięki przejęciu z warszawskiej księgarni wydawnictwa Ossolineum serii wydawniczej Biblioteka Szkoły Powszechnej zaopatrywał (wspólnie z Janem Tygielskim i Czesławem Gutrym) w podręczniki szkoły i tajne komplety. Po upadku powstania warszawskiego 1944 r. przeniósł się w październiku t.r. do Krakowa.

W kwietniu 1945 wrócił S. do Warszawy i od początku maja t.r. pracował w księgarni Spółdzielni Księgarsko-Wydawniczej «Światowid» przy ul. Targowej 15; zorganizował jej placówki na Żoliborzu, przy ul. Francuskiej oraz w Al. Jerozolimskich. W l. 1946–7 był prezesem warszawskiego Koła ZKP, a w l. 1948–50 (do rozwiązania organizacji) członkiem Zarządu Głównego ZKP. Od października 1947 kierował działem sprzedaży w Państw. Inst. Wydawniczym, potem od 10 VIII 1949 jego księgarnią przy ul. Krakowskie Przedmieście 7 (później «Główna Księgarnia Naukowa im. B. Prusa»). W listopadzie 1953 przeszedł do Centralnego Zarządu Księgarstwa, a w październiku 1957 (wg S. Dippla we wrześniu 1959) został kierownikiem Działu Nakładów w Państw. Wydawnictwie Naukowym. W r. 1957 wstąpił do powstałego rok wcześniej w miejsce ZKP Stow. Księgarzy Polskich (SKP). W r. 1958 był współzałożycielem warszawskiego Klubu Miłośników Historii Księgarstwa; do r. 1965 pełnił funkcję jego starosty. W r. 1962 został honorowym członkiem SKP. Dn. 1 IV 1968 przeszedł na emeryturę. Zmarł 5 IX 1971 w Warszawie, został pochowany na cmentarzu Powązkowskim. Był odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1953) oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1963).

W małżeństwie z Leokadią z Rydlewskich (1891–1969) miał S. syna Aleksandra (ur. 1919) i córkę Alinę (1921–2004), zamężną Kossuth, księgarza.

 

Słown. Pracowników Książki Pol., (bibliogr.); Trzaska F., Klub Miłośników Historii Księgarstwa: sylwetki członków, W. 2000 (fot.); – Dippel S., O księgarzach, którzy przeminęli, Wr. 1976; – „Życie Warszawy” 1971 nr 226 (nekrolog); – AP w Kaliszu: USC w Opatówku, sygn. 111 s. 20; – Informacje syna S-ego, Aleksandra oraz Tadeusza Hussaka, Edwarda Kossutha i Haliny Pfeiffer-Milerowej z W.

Agata Walczak

 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 
 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Zofia Szleyen (z domu Szenwic)

1904-12-25 - 1994-10-30
tłumaczka
 

Andrzej Lubomirski

1862-07-22 - 1953-11-29
działacz gospodarczy
 

Kazimierz Dłuski

1855-11-01 - 1930-09-06
lekarz
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 
 

Ignacy Kurzyński

1899-07-30 - 1939
bankowiec
 

Ernest Teofil Sym

1893-06-14 - 1950-08-25
biochemik
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.