Bogucki Michał Konstanty (1860–1935), filolog klasyczny, ur. 22 IX w Krakowie, gimnazjum św. Anny ukończył w r. 1880. Studjował filologję klasyczną pod Brandowskim, Iskrzyckim i Morawskim w l. 1880–1884, germanistykę w r. 1888–9 pod Creizenachem w Uniw. Jag. Uczył w r. 1884 w gimnazjum w Rzeszowie, w Bochni w l. 1891–96. Po zdaniu egzaminu nauczycielskiego został nauczycielem rzeczywistym gimnazjum w Tarnowie (1896–902), potem w gimnazjum IV w Krakowie (1902–11), a wreszcie w l. 1911–29 w gimnazjum św. Anny w Krakowie. Wykładał także historję dramatu w miejskiej szkole dramatycznej w Krakowie, a w l. 1919–21 jako zastępca profesora filologję grecką na uniwersytecie w Wilnie. Umarł 26 X 1935 w Krakowie.

Zaznaczył się trwale jako nauczyciel języka greckiego w gimnazjum przez zwrócenie uwagi przedewszystkiem na stronę estetyczną czytanych utworów, czem wyprzedził ogół nauczycieli. W literaturze pozostanie jako najlepszy polski tłumacz Lukiana z Samosaty, z którego przełożył 40 utworów. Część z nich drukowano w sprawozdaniach gimnazjów, w czasopismach i dziennikach oraz osobno (Sen 1904, Przygody Lukiosa 1911) i przedewszystkiem: »Wybrane pisma Lukiana« (t. I Kr. 1906). Tłumaczył także poetów niemieckich (Freiligratha, Heinego) i pisarzy nowogreckich. Z artykułów B-go najważniejszy: Dzień w Atenach (Sprawozd. gimn. IV w Krakowie 1906). Jako propagator dramatu klasycznego współpracował przez lat 30 (1905–35) z Akad. Kołem art. dramatu klasycznego U. U. J. w Krakowie, pełniąc obowiązki doradcy filologicznego, podtrzymując życie Koła i inspirując jego działalność. Był entuzjastycznym znawcą świata antycznego, i rzec można, żył w ustawicznym kulcie dla klasycznej starożytności.

Leśnodorski Z., Lucjan w Polsce, Kr. 1933, 86–87; Ogrodziński W., Michał Konstanty Bogucki, »Eos« 1936, z. 1.

 Wincenty Ogrodziński