Ott (Otth, Otten, Otman, Otmanus) Michał (zm. przed 1603), ludwisarz krakowski. W r. 1591 odlał dwunastofuntową lufę działową o wadze 25 cetnarów, która znajdowała się w zamku w Łańcucie. W r. 1593 przyjął prawo miejskie w Krakowie. Powierzenie w r. 1598 O-owi plenipotencji przez patrycjusza krakowskiego Tomasza Oplara w jego sprawie z gdańszczaninem Erbertem Luczmanem i określenie w tym dokumencie O-a jako «mieszczanina gdańskiego» nasuwa przypuszczenie, że O. przybył do Krakowa z Gdańska. Wykonał m. in. w r. 1595 mosiężne drzwiczki balustrady przed ołtarzem głównym w kościele Mariackim w Krakowie. Drzwiczki te, włączone obecnie w podest ze schodami przy wykonanym po r. 1683 cyborium, są ozdobione subtelnie modelowanym i otoczonym ażurową dekoracją orłem i herbem Krakowa. Drugim, poza bramkami, zachowanym dziełem O-a jest odlana w r. 1600 chrzcielnica do kościoła Bernardynów w Widawie, wykonana staraniem Walentego Widawczyka, rektora Uniw. Krak. O. zajmował się nadto odlewaniem dzwonów. Mieszkał w Krakowie w domu «inter murali portae Sławkowiensis». Zmarł przed r. 1603.
O. był żonaty z Barbarą, 1.v. Wagenerową (zm. 1604), w której testamencie obok innych ruchomości (licznych klejnotów) wzmiankowany jest warsztat ludwisarski i wykonane w nim dzwony.
Dobry poziom artystyczny dzieł O-a (bramki jego roboty naśladowano przy zamówieniu w r. 1681 nowych, znajdujących się dziś przed ołtarzem głównym) wysuwa go na czoło ludwisarzy krakowskich z okresu manieryzmu renesansowego. Obok czynnych nieco później Antoniego Lagostiniego i Jakuba Erlichera O. jest najznaczniejszym reprezentantem odlewnictwa krakowskiego na przełomie w. XVI i XVII.
Katalog zabytków sztuki w Pol., II (Otmanus), IV cz. 2; – Dobrowolski T., Sztuka Krakowa, Kr. 1971; Gierdziejewski K., Zarys dziejów odlewnictwa polskiego, Kat. 1954 s. 99; Grabowski A., Dawne zabytki m. Krakowa, Kr. 1850 s. 119; tenże, Kraków i okolice, Kr. 1866 s. 134; Samek J., Nawrót do gotyku w sztuce Krakowa pierwszej połowy w. XVII, „Folia Historiae Artium” T. 5: 1968 s. 113; Tomkowicz S., Przyczynki do historii kultury Krakowa w pierwszej połowie XVII wieku, Lw. 1912 s. 205; – Arch. Państw. w Kr.: Arch. m. Krakowa, rkp. 763 s. 63, 1598, 1432 s. 450.
Jan Samek