INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu

Miecław Smogorzowski  

 
 
przed 1340 - po 1384
Biogram został opublikowany w latach 1999-2000 w XXXIX tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Smogorzowski Miecław h. Łabędź (przed 1340 – po 1384), starosta czerski i rawski. Był wnukiem Mikołaja, «komesa» z Piotrkowa, protoplasty piotrkowskiej linii Łabędziów (1318), synem Włodzimierza ze Smogorzowa, Rusinowa i Krzesławic (1338), bratem Włodka (Włodzimierza) ze Smogorzowa. Pisał się ze Smogorzowa koło Skrzyńska, w ziemi sandomierskiej, stanowiącego własność rodu z linii piotrkowskiej; posiadał też pobliskie wsie: Krzesławice, Zawada i Rusinów.

Dn. 25 I 1354 w Radomiu S. brał udział w podziale dóbr pomiędzy synami Krystyna z Damujowic, Włodzimierza ze Smogorzowa i Ottona ze Skrzyńska. W jego wyniku wraz z bratem Włodzimierzem otrzymał wsie: Smogorzów, Sokolniki, Rusinów i Krzesławice w ziemi sandomierskiej, połowę wsi Lubsin i Połutowo wraz z połową prawa patronatu do kościoła w Piotrkowie na Kujawach brzeskich. Dn. 27 VI 1374, w Radomiu, był świadkiem dokumentu współrodowca Borzuja z Ninkowa, wojskiego sandomierskiego, dającego klasztorowi w Wąchocku wsie: Wawrzyszów, Wolę Wawrzyszowską i Jabłonicę. Dn. 27 VIII t.r. wraz z bratem Włodkiem otrzymał S. od królowej Elżbiety Łokietkówny prawo chełmińskie dla swych posiadłości: Smogorzów, Rusinów, Krzesławice, Zawada i Sokolniki. Po 27 X 1374, a przed 14 IV 1377 objął S. po Janie, zw. Zglesz z Dylewa h. Kościesza, urząd star. czerskiego w dzielnicy czersko-rawskiej ks. mazowieckiego Siemowita IV. Z tytułem starosty S. wystąpił dn. 14 IV 1377 w Rawie w książęcym dokumencie nadania targu Świętosławowi zw. Rzeczywa z Magnuszewa h. Ogon, wraz ze swoimi współrodowcami – dworzanami książęcymi Adamem i Ottonem ze Skrzyńska. Musiał zatem wcześniej związać się z Siemowitem IV, od którego być może otrzymał jakieś dobra na Mazowszu. W końcu l. siedemdziesiątych i początku osiemdziesiątych S. prawdopodobnie brał udział w wyprawach pruskich Siemowita IV. Marszałkiem dworu książęcego był wówczas współrodowiec S-ego – Andrzej Rzeszotko, do którego zbliżyło go zapewne współdziedziczenie w kluczu skrzyńskim. Najpewniej wkrótce po objęciu władzy w księstwie płockim przez Siemowita IV (czerwiec 1381) S. otrzymał urząd star. rawskiego. Urząd ten objął przed 9 VI 1384, kiedy to wystawił dokument, w którym uposażył kościół parafialny w Smogorzowie dziesięcinami z części Smogorzowa, Zawad i Rusinowa. Jako świadkowie nadania wystąpili przedstawiciele rodu Łabędziów, m. in. Andrzej Rzeszotko ze Skrzyńska wraz z synowcem Włodkiem z Konecka, cześnikiem brzeskim. Było to ostatnie wystąpienie S-ego. S. był pierwszym poświadczonym w źródłach star. rawskim. Zmarł zapewne niedługo potem, gdyż już 1 XI 1385 jako star. rawski występuje Junosza z Zaborowa i Głuska h. Junosza.

S. był żonaty (od ok. 1360) z Małgorzatą, córką Prędoty z Konina (Kunina) h. Rawa, która w posagu wniosła mu połowę Konina. Z tego związku urodziło się dwóch synów: Miecław ze Smogorzowa, rycerz pasowany, kuchmistrz Władysława Jagiełły (1416–24), i Jan (Jaśko) Boruta z Konina, dworzanin królewski (1393–4), kuchmistrz królowej (1411–34), wojski (1419–34) i podsędek sandomierski (1434–7).

 

Boniecki; Urzędnicy, IV/1; – Bieniak J., Ród Łabędziów, w: Genealogia. Studia nad wspólnotami krewniaczymi i terytorialnymi w Polsce średniowiecznej na tle porównawczym, Pod red. J. Hertla i J. Wroniszewskiego, Tor. 1987 s. 17, 31; Friedberg M., Ród Łabędziów w wiekach średnich, „Roczn. Tow. Herald.” T. 7: 1924/5 s. 39, 52, 98; Supruniuk A., Otoczenie księcia mazowieckiego Siemowita IV (1374–1426). Studium o elicie politycznej Mazowsza na przełomie XIV i XV wieku, W. 1998 s. 206–7; Wroniszewski J., List dobrego urodzenia Gawina ze Smogorzowa z 1445 roku a problem autorstwa tzw. „Klejnotów Długoszowych”, w: Venerabiles, nobiles et honesti. Prace ofiarowane profesorowi Januszowi Bieniakowi…, Tor. 1997 s. 406–8; tenże, Ród Rawiczów. Warszowice i Grotowice, Tor. 1992–4 cz. 1 s. 51–2, tabl. genealogiczna nr III, cz. 2 s. 45; – Akta grodz. i ziem., V nr 43; Cod Pol., I nr 135; Kod. Mpol., III nr 703, 865, 868; Kod. Wpol., III nr 1839; Zbiór dok. mpol., 4, nr 1067; – AGAD: Metryka Kor. t. 203 k. 470–471.

Anna Supruniuk

 

 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.