Chrapowicki Mikołaj Sabba (zm. ok. 1800), marsz. orszański, regim. białoruski, był synem Antoniego i Teresy z Wołodkowiczów. Ojciec, podkomorzy smoleński, porucznik petyhorski, spędził przeważną część życia w Witebszczyźnie, służąc w wojsku pośrednio pod Michałem, a bezpośrednio pod Jerzym Radziwiłłem, jako komendant dywizji białoruskiej, pilnując ruchu granicznego z Rosją, wśród licznych tarć z władzami rosyjskimi, które żądały odeń ekstradycji zbiegłych chłopów i urządzały na nich samowolne obławy.

Ch. oddał się pod opiekę Radziwiłłów, licząc na funkcję deputacką i podkomorską. Za Augusta III posłował parę razy: w r. 1754 (z województwa smoleńskiego) i 1760 z Orszy; miał po ojcu starostwo pilwiskie. W czerwcu 1762 r., sprawując już dowództwo nad grupą chorągwi białoruskich, oddał się znów pod szczególną protekcję Karolowi Radziwiłłowi, ale źle na niej wyszedł, bo w bezkrólewiu pod naciskiem całej szlachty orszańskiej musiał przyjąć laskę sądów kapturowych, pod władzą polityczną Czartoryskich. Na elekcję jednak nie jeździł, w konfederacjach ani Michała (1764) ani Stanisława (1767) Brzostowskich czynnego udziału zdaje się nie wziął. Był tylko posłem na sejm Czaplica (1766). Wobec ruchawki barskiej powściągliwy, jako regimentarz partii białoruskiej ruszył swe wojsko dopiero za hetmanem Ogińskim, ale pod Stołowicze na czas chorągwi nie ściągnął. 23 IV 1794, po wypędzeniu Rosjan z Wilna, podpisał akt powstania i wszedł do tymczasowej Rady Najwyższej W. Ks. Lit. Synem jego i Barbary z Reuttów był Antoni Ch., poseł na cztery sejmy za Stanisława Augusta.

Mościcki, Jakub Jasiński, W. 1917; Korzon, Wewn. dzieje, IV; ob. też literaturę i źródła do art. o Józefie Chrapowickim.

Władysław Konopczyński