Suchodolski Mikołaj h. Abdank (zm. 1601), starosta wendeński i marienhauski, rotmistrz królewski.
S. pochodził z rodziny osiadłej w pow. sandomierskim. Brak informacji o jego rodzicach, wiadomo jedynie, że jego matka była h. Pobóg.
Od r. 1576 do lipca 1577 jako rotmistrz królewski dowodził S. polską załogą Kieś (Wenden). Pod koniec r. 1577 i w 1. poł. r. 1578 brał udział w walkach z wojskami moskiewskimi w Inflantach; jego działania wywołały skargi mieszkańców tej prowincji. Za zasługi podczas wojny król Stefan Batory przywilejem z 3 IX 1578 nadał mu nowo utworzone star. wendeńskie z zamkiem i miastem Wenden; w październiku t.r. dowodził S. jego obroną w czasie oblężenia przez wojska moskiewskie, aż do ich rozbicia 21 X przez star. rumborskiego Andrzeja Sapiehę. Następnie (wg S. Okolskiego) pojmał kniaziów Oboleńskiego i Kropotkina, a w dalszej fazie wojny blokował dowóz żywności do zamków moskiewskich. W grudniu 1581 wspólnie ze star. sancelskim (Sunzel, Sancel) Maciejem Dębińskim zajął kilka zamków inflanckich i zablokował Kokenhausen. Dn. 20 IX 1582 jako star. wendeński poświadczył legalność posiadania dóbr w okręgu kremońskim przez Bartłomieja Wegamana, wkrótce jednak zrezygnował ze starostwa; już 19 XII t.r. z tytułem star. wendeńskiego występował Prokop Pieniążek z Krużlowej (choć oficjalną nominację uzyskał on dopiero 15 I 1583). W zamian S. otrzymał star. marienhauskie przy granicy z Moskwą; po jego objęciu zajął się naprawą umocnień zamku Marienhausen.
W r. 1584 został S. pozwany przez rajcę ryskiego Jana Tastiusa przed sąd gubernatora Inflant, kard. Jerzego Radziwiłła, za zagarnięcie należących do dworu Luban Tastiusa sześciu chłopów z gruntami. Radziwiłł dekretem z 28 IV t.r. przyznał słuszność Tastiusowi i nakazał S-emu zwrot chłopów i ziemi, natomiast zezwolił na zżęcie jęczmienia, który S. posiał na spornym gruncie po wykarczowaniu lasu; na prośbę wdowy po Tastiusie, Małgorzaty, Zygmunt III potwierdził ten dekret 28 IV 1590. Za zasługi wojenne Stefan Batory przyznał S-emu roczną dożywotnią pensję 500 złp. z dochodów star. dorpackiego, a po nadaniu tego starostwa kanclerzowi w. kor. Janowi Zamoyskiemu Zygmunt III w maju t.r. naznaczył S-emu taką samą pensję z dochodów z całych Inflant. Dn. 16 I 1589 za zasługi wojenne podczas wojny moskiewskiej otrzymał S. na prawie dożywotnim dobra Luben Moisa, należące niegdyś do zamku Marienhausen; jednocześnie dobra te król przyłączył do star. marienhauskiego. Jako star. marienhauski S. nadawał w l. osiemdziesiątych żołnierzom za zasługi wojenne dobra na terenie starostwa. Wspólnie z żoną S. był posesorem dóbr Dyrwany w Inflantach, uzyskanych od Margerity Testius (Małgorzaty Tastius?) na mocy dekretów kontumacyjnych i komisyjnych z l. 1593 i 1599. S. zmarł najprawdopodobniej pod koniec r. 1601; 1 I 1602 wakujące po jego śmierci star. marienhauskie otrzymał rtm. królewski Feliks (Szczęsny) Niewiarowski.
S. był żonaty. Wg Kaspra Niesieckiego jego potomstwo osiadło w pow. wołkowyskim.
Niesiecki, VIII 557; Okolski, I 11; Paprocki; Słown. Geogr. (Byków, Maryenhauz); Stupnicki H., Herbarz polski i imionospis zasłużonych w Polsce ludzi wszystkich stanów i czasów…, Lw. 1862 III 100; Święcki, Historyczne pamiątki, II 158–9; Urzędnicy, IX; – Kotarski H., Wojsko polsko-litewskie podczas wojny inflanckiej 1576–1582 r. Sprawy organizacyjne, cz. I, Studia i Mater. do Hist. Wojsk. 1970 XVI cz. 2 s. 112, 120, 1972 XVIII cz. 1 s. 40; Manteuffel G., Inflanty polskie poprzedzone ogólnym rzutem oka na siedmiowiekową przeszłość całych Inflant, P. 1879 s. 95, 131; Natanson-Leski J., Epoka Stefana Batorego w dziejach granicy wschodniej Rzeczypospolitej, W. 1930 s. 105; Olejnik K., Stefan Batory 1533–1586, W. 1988 s. 138; – Arch. Zamoyskiego, I nr 217, II nr 559, 561, 562; – AGAD: Metryka Lit., IV B nr 28 k. 200; Rossijskij gosudarstvennyj archiv drevnich aktov w Moskwie: F. 389 op. 1, Metryka Lit., op. 1 nr 59 k. 161–v, nr 79 k. 81v–2, nr 80 k. 31v–2, 94v, 100–v, 109v–11, nr 87 k. 140v–1.
Andrzej Haratym