Bocchorn Paweł (1639–1721), jezuita, misjonarz w Prusiech. Ur. 22 X w Brunsberdze, do zakonu wstąpił r. 1660. Przez lat 7 był przełożonym jezuickiego domu w Królewcu, w Reszlu i Brunsberdze lat 6, a 17 pracował jako misjonarz wśród diaspory katolickiej w Prusiech. Mąż bardzo wybitnej cnoty, obdarzony stanami mistycznemi, co z podaniem dokładnych, protokularnie stwierdzonych szczegółów podkreślają źródła, rozwijał żywą działalność apostolską w miastach i okolicach, będących twierdzami protestantyzmu. Liczne nawrócenia, których dokonywał zarówno słowem jak i przykładem świętego życia, wywoływały ataki nienawiści u pastorów i profesorów Akademji Królewieckiej, posuwających się aż do czynnej zniewagi. Wynikłe stąd procesy, akty przebaczenia i nadzwyczajne wypadki, spadające na jego wrogów, a tłumaczone jako kara Boża, jednały B-wi wielką sławę apostoła i ułatwiały pracę. Umarł w opinji świętobliwości w Świętej Lipce (Heilige Linde) pod Reszlem 6 I 1721.

Archiwum T. J. Lit. 63, Necrologi, s. 103 i n.; Archiwum Prow. Małopol. T. J., rkp. 266; Poszakowski, Viri illustres Prov. Lit., s. 67–70.

Stanisław Bednarski T. J.