Baryka Piotr, mieszczanin, żył za Zygmunta III i Władysława IV, brał udział w wyprawach hetm. St. Koniecpolskiego 1625–1629, poczem osiadł na dworze możnego obywatela ziemi sieradzkiej A. Ł(ubieńskiego?), gdzie w r. 1633 wystawił »komedję dworską« pt. Z chłopa król (Kr. 1637). Zawiera ona trzy akty z dwoma intermedjami: Służalec żywot żołnierski i obyczaje językiem maluje, Skoczylas żydowi kij przedaje i osnuta jest na anegdocie z Facecyj polskich (1624). Dialog dramatyczny B-ki odznacza się wybitnym pierwiastkiem satyrycznym, górującym nad ubogim w akcję wątkiem, cechuje go nadto język barwny, soczysty i żywy oraz wiersz (13 zgł.) piękny i gładki. Motyw dialogu, identyczny z prologiem do komedji Szekspira »The Taming of the Shrew«, wspólny wszystkim literaturom świata.
Windakiewicz St., Teatr polski, Kr. 1921, 19–22; Badecki K., Literatura mieszczańska, 1925, 43–52 (tu lit. po r. 1925); Bernacki L., Teatr, dramat i muzyka, 1925, II 7–14d; Simon L., Dykcjonarz teatrów polskich, 1935, 13–14. Przedruki: Kr. 1904 (wyd. Bernacki), Lw. 1931; Badecki, Polska komedja rybałtowska, 582–625, 715 –7.
Ludwik Bernacki