de Brion Piotr, pułkownik gwardji Jana Kazimierza. Służbę jego w wojsku polskiem stwierdzają źródła od r. 1663, początkowo na stanowisku dowódcy regimentu rajtarji. Brał udział w wyprawie przeciw Moskwie w r. 1663 i podczas oblężenia Głuchowa w styczniu 1664 odniósł ranę. W wojnie domowej króla z marsz. w. kor. Jerzym Lubomirskim dostał się do niewoli rokoszan pod Częstochową (4 IX 1665), a w bitwie pod Mątwami (13 VII 1666) był dowódcą regimentu dragonji. Na tem samem stanowisku pozostawał do końca 1667, o czem świadczą rachunki artylerji kor. Prawdopodobnie w r. następnym wystąpił ze służby polskiej w związku z abdykacją Jana Kazimierza.

(Dla zapobieżenia omyłkom w ustalaniu tożsamości osób zaznaczyć należy, że około r. 1660 służył w wojsku polskiem oficer-cudzoziemiec o podobnem nazwisku, mianowicie de Bron Gothard Jeremjasz, rotmistrz w regimencie rajtarji marsz. w. kor. Lubomirskiego, zwany w źródłach Brunaw, Brunavius, Debron. Poległ w bitwie podczas odwrotu Szeremetjewa spod Cudnowa w październiku 1660 r.).

Korzon, Dola i niedola J. Sobieskiego, I 199, 279, 367, 435; Arch. Gł. Akt. D. Warsz., dz. I, teka 1.

Antoni Hniłko