Kornecki Piotr (2. poł. XVIII w.), snycerz, malarz. Nie są znane bliższe szczegóły z jego życia. Możliwe, że K. urodził się w Gdowie (czasem nazywany jest «Kornecki z Gdowa»). K. działał w Bochni i okolicy. Miał dużą pracownię, pracował przy pomocy brata Stanisława oraz trzech synów: Stanisława juniora, Jana i Ignacego. Miał także uczniów i współpracowników, którymi byli: Franciszek Kozicki z Gdowa, Piotr Małecki z Zakliczyna i Franciszek Jaworski. W l. 1740–50 Korneccy rzeźbili ołtarz główny i dwa boczne w kościele w Gdowie. W l. 1750–75 K., wraz ze swymi współpracownikami, wykonał wiele prac dla różnych kościołów w okolicach Bochni, jak ołtarz główny dla kościoła w Łapanowie, ołtarz, ambonę, konfesjonał rokokowy w Zakliczynie, wreszcie prace dla kościoła w Szyku. Główne dzieło K-ego to ołtarz wielki w kościele parafialnym w Bochni, ufundowany przez konfederatów barskich w r. 1768 za sumę 3 000 złp., a ukończony w r. 1772. Do tego ołtarza namalował obraz Św. Mikołaj (datowany 1770 i sygnowany) oraz (do górnej części ołtarza) obraz Matka Boska Wniebowzięta (1768). K. miał też wykonać osiem ołtarzy bocznych, ambonę i feretrony w tym kościele. W r. 1769 namalował w kaplicy błogosławionej Kingi w kościele bocheńskim malowidło ścienne przedstawiające sceny z życia bł. Kingi i z historii salin bocheńsko-wielickich (malowidło to, zakryte wapnem, odkryto w r. 1913, odrestaurowane zostało w r. 1916 przez J. Makarewicza). Po roku 1775 nie spotyka się K-ego w Bochni i okolicy. Możliwe, że przeniósł się w r. 1777 wraz z dominikanami bocheńskimi do Jarosławia i tam prawdopodobnie zmarł.
Dzieła K-ego, wśród których wybija się ołtarz bocheński dużą wartością artystyczną zarówno w części architektonicznej, jak i figuralnej (b. dobre postacie czterech ewangelistów), cechuje umiar i powściągliwość w porównaniu do innych, wybujałych często, rzeźb barokowych tego czasu.
W. Enc. Ilustr.; W. Ilustr. Enc. Gutenberga; Rastawiecki, Słownik malarzów, III; Thieme – Becker, Lexikon d. Künstler; Katalog zabytków sztuki w Polsce, T. 1: Województwo krakowskie, W. 1953; Smoleń W., Inwentarz kultu maryjnego w diecezji tarnowskiej, „Archiwa, Biblioteki i Muzea kościelne” (L.) T. 1: 1959 z. 1 s. 98; – Fischer S., Ziemia bocheńska. Krótki przewodnik turystyczny, Bochnia 1930 s. 7; Historia sztuki polskiej, Kr. 1962 II; Morelowski M., O trzech wiążących się grupach malarzy, rzeźbiarzy i snycerzy i innych artystów Polaków szkoły krakowskiej XVIII i początku XIX wieku i łch związkach z zagranicą, Prace Kom. Hist. Sztuki, Kr. 1930–4 V s. XXXV– XLI.
Róża Jodłowska