Hiszpański Stanisław Antoni (1844–1899), szewc. Syn Stanisława i Zofii Wróblewskiej. Ur. w październiku w Warszawie. Nie ukończywszy trzeciej klasy gimnazjum, zaczął terminować u szewca Lindemanna, po czym pracował w warsztacie ojcowskim. W czasie zesłania ojca do Wiatki (1861–2) prowadził samodzielnie interesy firmy. Ojciec po powrocie wyprawił go za granicę; H. przebywał kolejno w Peszcie, w Niemczech, Paryżu, Londynie, dotarł i do Stanów Zjedn. A. P., utrzymując się niemal że samodzielnie z szewstwa. W r. 1867 wrócił do Warszawy, w 2 lata potem pracował jakiś czas w Charkowie. W r. 1870 ożenił się z Zofią Kwiatkowską i wyjechał do Saratowa, gdzie założył warsztat i magazyn obuwia. Po trzech latach wrócił do Warszawy i objąwszy firmę ojcowską, poprowadził ją z dużym rozmachem. Obrany w r. 1878 starszym zgromadzenia szewców, położył nacisk na łagodniejsze traktowanie uczniów po warsztatach. Ok. r. 1880 zastrzelił lekarza Aleksego Kurcjusza, podejrzewając w nim kochanka swej żony. Sąd skazał go tylko na rok więzienia, gdyż uznał, że H. działał w afekcie. Po wyjściu na wolność H. prowadził nadal swe przedsiębiorstwo, które stało się jednym z pierwszych w Warszawie; był znowu starszym zgromadzenia, zabierał głos w sprawach cechu, w Tow. Popierania Przemysłu i Handlu oraz w prasie. Miał zresztą w środowisku cechowym częste osobiste zatargi. W „Gazecie Rzemieślniczej” drukował Gawędy starego szewca (odbitka książkowa, W. 1895), ciekawy, chociaż chaotyczny przyczynek do dziejów warszawskiego rzemiosła. Zmarł w Ojcowie 7 III 1899 r., zostawił pięcioro dzieci, m. in. syna Stanisława (1872–1939).

Miklaszewski W., Sprawa S. H-ego, W. 1881; Szenic S., Pitawal warszawski, W. 1958 II; – „Czas” 1899 nr z 10 III; „Gaz. Rzemieślnicza” 1899 nr z 18 III; „Nowa Ref.” 1899 nr 262.

Stefan Kieniewicz