Kontecki Stanisław (1784–1865), urzędnik wojskowy. Ur. 8 V w Zarzeczu w woj. sandomierskim, był synem Dominika. Bliższych danych co do przebiegu życia do r. 1809 brak. W t. r. 6 VII wstąpił do wojska jako kapitan kwatermistrz 2. p. piechoty galicyjsko-francuskiej (następnie 14 p. piechoty). Od 1 XI 1810 r. objął funkcje płatnika i szefa biura korespondencji Dyrekcji Generalnej Popisów Wojsk Księstwa Warszawskiego. Następnie przeszedł na stanowisko podinspektora popisów do Zamościa, uczestniczył w kampanii 1812 r. W r. 1813 brał udział w obronie Zamościa. Powołany do Rady Obrony twierdzy w okresie rozejmu między 12 VI–10 VIII, był komisarzem do odbioru żywności i opału od Rosjan jako stały łącznik między sztabem wojsk oblężniczych i oblężonych. Dn. 13 VI zorganizował w twierdzy wytwórnię naczyń glinianych dla wojskowego lazaretu, 30 VI garbarnię wykorzystującą dębinę dostarczaną na opał. Dn. 3 IX polecił mu komendant twierdzy gen. Maurycy Hauke zorganizowanie i prowadzenie mennicy dla wybijania monet srebrnych. Tę działalność zamknął po kapitulacji protokularnym zniszczeniem urządzeń menniczych. Posiadając zaufanie Haukego, był też głównym pełnomocnikiem do rokowań o kapitulację; zadanie to wykonał z godnością. Za udział w obronie Zamościa K. otrzymał Virtuti Militari. W lutym 1815 r. wrócił do służby już w wojsku Królestwa jako audytor dywizji ułanów, co odpowiadało randze majora lub podpułkownika. W styczniu 1825 r. został dymisjonowany z powodu wykrycia nadużyć w kasie dywizyjnej. Do służby wrócił w maju 1826 r. na analogiczne stanowisko w sztabie korpusu artylerii i inżynierów. Uzyskał odznakę nieskazitelnej służby oficerskiej za lat 20 (a więc w 1829). W powstaniu listopadowym wziął aktywny udział jako członek Komisji Potrzeb Wojska (od 25 I 1831), a następnie został skierowany do nadzoru nad formowaniem pociągu żywności i odbioru koni i taboru (1 II 1831). Po powstaniu opuścił wojsko w randze pułkownika. W r. 1843 przyznano mu szlachectwo. Zmarł 21 I 1865 r. jako osiemdziesięcioletni starzec na wsi w pow. bialskim gub. lubelskiej. Pozostawił żonę z Michelisów i syna.
Uruski; – Gembarzewski, Wojsko Pol., 1807–14; Gumowski M., Monety z oblężenia Zamościa, Teka Zamojska, 1938 s. 29–35; – Spadek piśmienniczy po gen. M. hr. Haukem, Wyd. A. Rembowski, W. 1905; – „Czas” 1865 nr 34; „Kur. Warsz.” 1865 nr 30; – Kartoteka oficerów polskich 1807–31 Z. Zacharewicza (Kraków).
Stanisław Herbst