Stefan (zm. 1503), opat cystersów w Koronowie, biskup elekt sufragan włocławski.
Pochodzenie i wcześniejsza kariera zakonna S-a nie są znane. Opatem konwentu cystersów w Koronowie został wybrany w r. 1496 po Wielisławie (zm. 29 X 1499). W r. 1498 usunięto go jednak z tej funkcji, a na jego miejsce wybrano Magnusa, sprawującego już ten urząd w l. 1489–94. Po rezygnacji Magnusa w r. 1501 obrano opatem ponownie S-a. W r. 1500 bp. włocławski i kanclerz Król. Pol. Krzesław z Kurozwęk, chcąc poprawić stan ekonomiczny i podnieść znaczenie koronowskich cystersów, podjął starania o połączenie stanowiska bp. pomocniczego swej diecezji z urzędem opata koronowskiego; bp włocławski miał każdorazowo wybierać opata i przedstawiać go papieżowi do prekonizacji, natomiast dobra opackie miały stać się uposażeniem sufragana, któremu papież nadawałby tytuł któregoś z wakujących biskupstw «in partibus infidelium» lub nowy tytuł, ustanowiony od nazwy jego klasztoru. Król Jan Olbracht na sejmie w Sandomierzu (19 X 1500), przychylając się do wniosku swego kanclerza, wyraził zgodę na podjęcie stosownych starań w Stolicy Apostolskiej. Suplika została rozpatrzona pozytywnie i 17 XII 1502 opat generalny Citeaux – Jakub zgodził się na objęcie sufraganii włocławskiej przez S-a; powiadomił przy tej okazji, że papież Aleksander VI obdarzył nominata tytularnym biskupstwem aureńskim (Auria, Aurea w Mauretanii).
Wszystkie nekrologi koronowskie podają zgodnie 25 IV jako datę dzienną zgonu S-a, różnią się natomiast w określeniu roku jego śmierci; nastąpiła ona najpewniej w r. 1503, w gwałtownych, lecz niewyjaśnionych do końca okolicznościach. Późniejsze akta klasztorne mówią o zabójstwie S-a, przypisując je zakonnikowi apostacie, skazanemu ponoć przez opata na dożywotni karcer. Równie możliwe jest jednak, że było to morderstwo na tle majątkowym dokonane przez okolicznych mieszkańców. W wyniku tego wydarzenia kapit. włocławska obłożyła cały archidiakonat włocławski ekskomuniką; zdjęła ją 16 VIII 1503, ale bez dekanatu bydgoskiego, na terenie którego leżało Koronowo. Następcą S-a był w l. 1503–26 magister sztuk z konwentu wągrowieckiego Jan zwany z Kolonii lub de Lutzelforst.
Chodyński S., Biskupi sufragani włocławscy, Włocławek 1906 s. 12–13, 31–2, Dok. i dodatki, nr 1 s. 93–5, nr 3 s. 97–8; Czaplewski P., Tytularny episkopat w Polsce średniowiecznej, P. 1915 s. 131–3; Prokop K. R., Biskupi pomocniczy w diecezjach polskich w dobie przedtrydenckiej (2. poł. XIII – 1. poł. XVI w.), Kr. 2002 s. 369–71; – Karczewski D., Z dziejów wewnętrznych klasztoru cystersów w Byszewie (Koronowie) w okresie przedtrydenckim, „Nasza Przeszłość” T. 96: 2001 s. 21; – Acta capitulorum, I; Liber mortuorum monasterii Coronoviensis O. Cist., Wyd. A. Mańkowski, Tor. 1931 F. TNT XXV 7; Mon. Pol. Hist., V (Series abbatum coenobii Byszoviensis seu Coronoviensis ordinis Cisterciensis); – AP w Bydgoszczy: sygn. Koronowo, Kl. A 154, Kl. B 1 k. 230–1v; Arch. Diec. w Pelplinie: Monastica Koronowo-Cystersi, sygn. 2 k. 8v, 23, 99v–100; Arch. Diec. we Włocławku: sygn. 387 (dok.); Arch. OO. Cystersów w Wąchocku: Kron. wągrowiecka, k. 7.
Dariusz Karczewski