Borzęcki Teofil Szymon (1800–1887), pedagog, syn Wojciecha i Brygidy z Sadowskich, urodził się we wsi Borowo pow. Krasnystaw 25 X. Po ukończeniu nauk w gimnazjum im. Zamoyskich w Szczebrzeszynie przez dwa lata pełnił tamże obowiązki nauczyciela przedmiotów filologicznych (1822–4), poczem, uzyskawszy zwolnienie, wyjechał do Warszawy na studja filologiczne w Uniw. Warsz. i rozpoczął pracę nauczycielską w szkołach wydziałowych w Warszawie (1828). Dzięki dodatnim opinjom swych przełożonych zwolniony ze służby po upadku powstania listopadowego, już w r. 1833 rozpoczął ponownie pracę nauczycielską w Szkole Obwodowej przy ul. Długiej w Warszawie. Po czterech latach wstąpił na Kursy Dodatkowe, aby w lecie 1838 złożyć w Komitecie Egzaminacyjnym egzamin na nauczyciela przedmiotów technicznych. Następnie uczył kolejno w gimnazjum w Kielcach (1838–40), Szkole Obwodowej w Sandomierzu (1840–9), Wyższej Szkole Realnej (1849–62) i gimnazjum w Kielcach (1862–6) przedmiotów przyrodniczych i filologicznych. W r. 1862 wydał pracę: Treść logiki popularnej, poprzedzona krótkim wykładem psychologji. Pracę tę, która miała być podręcznikiem dla słuchaczy Kursów Przygotowawczych do Szkoły Głównej, oparł B. na dziełach eklektyków francuskich. Umarł w Warszawie 26 I 1887.
W. Enc. Il.; Archiwum Skarb. W.; Akta Kom. Emerytalnej, nr 5185; Archiwum Ośw. Publ. W.: Konduit listy i raporta o profes. i naucz. w woj. mazow.; Akta Okr. Nauk. Warsz. nr 63, vol. VII – VI I; Akta gimn. Zamojskich w Szczeb. nr ks. 10; Akta Komitetu Egzamin, nr. 21, vol. I.
Adam Moraczewski