Rulikowski Wincenty h. Korab (1768–1844), senator kasztelan Król. Pol. Był synem Michała, podczaszego bełskiego, posła na sejm walny warszawski 1768 r., i Teresy Witskiej.
R. uczęszczał prawdopodobnie do szkół w Zamościu (K. Koźmian). W wyniku ustanowienia na Sejmie Wielkim komisji porządkowych cywilno-wojskowych został mianowany komisarzem dla woj. bełskiego z siedzibą w Dubience. W r. 1809, po zajęciu Galicji przez ks. Józefa Poniatowskiego, został mianowany prezesem Urzędu Administracyjnego Powiatowego w Żółkwi.
W Król. Pol. R. otrzymał dekretem Aleksandra I 16 VII 1817 nominację na senatora kasztelana. Jako senator zasiadał w powołanym przez Mikołaja I Sądzie Sejmowym, mającym osądzić członków tajnego Tow. Patriotycznego, oskarżonych o zbrodnię stanu. Należał do grupy sędziów senatorów, którzy jednych oskarżonych uwolnili w ogóle od winy, a dla innych żądali kar niemal symbolicznych. W czasie powstania listopadowego do 26 II 1831 stale bywał na posiedzeniach senatu i izb połączonych. Dn. 20 XII 1830 złożył na rzecz powstania 1 tys. złp. w listach zastawnych. Suma ta należała do najniższych ofiar złożonych wówczas w senacie. Potem wyjechał z Warszawy «dla słabości zdrowia», usprawiedliwiając tym nieobecność 6 V 1831 i obiecując «zjechać później», a 8 VIII 1831 donosił w liście ponownie o swej chorobie. Był kandydatem senatu (20 V 1831) na senatora wojewodę, jednak w głosowaniu nie przeszedł.
Po opuszczeniu Warszawy w końcu lutego 1831, do działalności publicznej R. już nie wrócił. Osiadł na wsi, był m. in. właścicielem majątków: Honiatycze, Kotlice, Podhorce, Oszczów, Honiatyń (w Tomaszowskiem) oraz Uhrynów i Świtarzów (w Sokalskiem). R. zmarł 7 VI 1844 w Honiatynie, pochowany został w kościele paraf. w Oszczowie (Hrubieszowskie), który odnowił w r. 1825.
Z małżeństwa z Eleonorą Skarbek Leszczyńską, podkomorzanką bełską (zm. 1829), miał R. czterech synów: Władysława, Kajetana (1798–1873), majora WP, Gabriela (ur. 1800), sędziego pow. hrubieszowskiego, i Jana (1805–1877), oficera WP.
Władysław (1793–1869) był porucznikiem artylerii wojsk napoleońskich, wicereferendarzem Rady Stanu, sędzią pokoju pow. hrubieszowskiego, prezesem zebrań wyborczych Tow. Kredytowego Ziemskiego w l. 1846–52; należał do loży masońskiej «Kazimierz Wielki» (1819/20).
Słown. Geogr., III, IV, VII, VIII, XI, XII; Uruski; Żychliński, I 252–3; Małachowski-Łempicki, Wykaz pol. lóż wolnomularskich, s. 186 (dot. Władysława); – Dołęga Cieszkowski S., Senatorowie Księstwa Warszawskiego i Królestwa Kongresowego 1807–1815–1831, W. 1891 s. 19, 60; Dylągowa H., Towarzystwo Patriotyczne i Sąd Sejmowy 1821–1829, W. 1970; Korzon, Wewnętrzne dzieje, V 201, 230; Krzos K., Z księciem Józefem w Galicji w 1809 roku, W. 1967; – Koźmian K., Pamiętniki, Wr. 1972 I; Nowy kalendarzyk polityczny na rok 1830, s. 107; Pomarański S., Diarjusz senatu z roku 1830–1831, Kr. 1930, Arch. Kom. Hist., II (XIV); Wawel-Louis J., Urywki z dziejów i życia mieszkańców Krakowa, Kr. 1977; Zbiór praw i przepisów Tow. Kredytowego Ziemskiego w Królestwie Polskim, W. 1881 III s. XII (Aneksy) (dot. Władysława); – „Kur. Warsz.” 1869 nr 118 (dot. Władysława).
Hanna Dylągowa