INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu
 Włodzimierz Milowicz     

Włodzimierz Milowicz  

 
 
1838 - 1884-07-10
Biogram został opublikowany w 1976 r. w XXI tomie Polskiego Słownika Biograficznego.

  

 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Milowicz Włodzimierz (1838–1884), działacz konspiracyjny doby powstania styczniowego, publicysta. Ur. w Dymitrówce na Wołyniu, był synem Seweryna, sędziego krzemienieckiego (zm. 1850). Po ukończeniu liceum w Odessie studiował prawo na uniwersytecie kijowskim w l. 1855–9 i uczestniczył w wielu zatargach między młodzieżą studencką a policją. W r. 1857 należał do założycieli tajnego Związku Trojnickiego. W końcu 1859 r. scedował bratu swą część ojcowskiej schedy i wyjechał za granicę. Po drodze nawiązał stosunki ze spiskującymi ośrodkami w Warszawie i Krakowie; tamże przejściowo był aresztowany przez policję austriacką. W r. 1860 bawił w Heidelbergu; w jesieni t. r. znalazł się w Neapolu, gdzie formować się miał legion polski; następnie trafił do Paryża i należał do aktywniejszych członków Tow. Młodzieży Polskiej, przeciwstawiających się wpływom L. Mierosławskiego. Będąc materialnie niezależny odbywał liczne podróże jako łącznik między polskimi kołami rewolucyjnymi w Paryżu, Genui, Heidelbergu, Berlinie, Wrocławiu itd. W czerwcu 1862 został obrany do Komitetu Zjednoczenia Emigracji Polskiej. W tymże czasie gen. J. Wysocki wyprawił go do Warszawy, gdzie M. nawiązał kontakt zarówno z władzami obozu «białych», jak i «czerwonych». W październiku t. r. uczestniczył w rozmowach londyńskich Z. Padlewskiego i A. Gillera z redaktorami „Kołokoła”. Kilkakrotnie jeszcze dojeżdżał do Londynu jako członek paryskiej Komisji Broni, porozumiewając się z M. Bakuninem i G. Mazzinim. Aresztowany w Paryżu w grudniu 1862, lecz niebawem zwolniony, czynny był przy zakupie i transporcie broni; w lutym 1863 przebywał w Berlinie i Wrocławiu.

Na widowni wypadków 1863 r. zjawił się M. w lipcu t. r., kiedy to przybył do Warszawy na wezwanie Rządu Narodowego, odmówił jednak wejścia w skład Rządu i wyprawiony został do Galicji jako komisarz rządowy, być może również dla prowadzenia rozmów z rewolucjonistami węgierskimi. Został jednak aresztowany we Lwowie, a znalezione przy nim papiery dały powód do dalszych aresztowań. Z pomocą organizacji narodowej M. wydostał się z więzienia 27 XI 1863 i zbiegł do Paryża. Odtąd pozostał na emigracji, a własność swą, Kolesiec w pow. starokonstantynowskim, «musiał sprzedać bardzo tanio i cichaczem». W r. 1864 miał jakiś udział w pracach politycznych A. Sapiehy, a podczas jednej z misji był na krótko aresztowany w Kolonii. Należał do różnych organizacji wychodźstwa: Koła Słowiańskiego, Stowarzyszenia Bratniej Pomocy, Zjednoczenia Emigracji Polskiej. W r. 1866 w czasie pobytu w Montpellier zaczął spisywać wspomnienia. Fragment ich, pt. Z papierów po śp. W. M-u, został ogłoszony w tomie IV „Wydawnictwa materiałów do historii powstania 1863–1864 r.” (Lw. 1894). Jest to bezosobowo ujęty zarys dziejów konspiracji «czerwonej», doprowadzony do wybuchu powstania.

W r. 1867 M. podjął w Paryżu pracę dla Agencji Havasa i tłumaczył materiały prasowe polskie i rosyjskie. Niebawem został wciągnięty do współpracy z turecką agencją wywiadowczą, którą kierował T. Oksza-Orzechowski. Przeniósł się zrazu do Wiednia, następnie do Stambułu. W zimie 1868/9 współpracował z Correspondance du Nord-Est, paryską agencją prasową Hotelu Lambert, i przekazywał jej informacje z tureckich kół dyplomatycznych. W chwili wybuchu wojny 1870 r. wybierał się do płd. Niemiec dla pisania korespondencji z frontu, co jednak nie doszło do skutku. W październiku t. r. brał udział w wiedeńskiej naradzie polityków galicyjskich, zwołanej w związku z załamaniem się II Cesarstwa, a wraz z nim i polskich nadziei. W. Czartoryski wysłał wówczas M-a do Londynu dla załatwienia nie cierpiących zwłoki interesów majątkowych. M. jechał okrężną drogą przez płd. Francję, po drodze w Tours złożył wizytę L. Gambetcie, który jednak nie chciał z nim rozmawiać o polityce zagranicznej. Wywiązawszy się z misji, szczęśliwie wrócił do Wiednia w styczniu 1871. Uzyskał zatrudnienie w jednej z tamtejszych agencji telegraficznych. Utraciwszy dość znaczny fundusz w wiedeńskim krachu giełdowym, przeniósł się w r. 1874 do Lwowa, gdzie wraz z W. Gołemberskim objął redakcję „Ojczyzny”. Dziennik ten upadł już po roku przysparzając M-owi nowych strat finansowych. W następnych latach pisywał korespondencje do wielu pism warszawskich („Gaz. Pol.”, „Wiek”, „Echo”, „Ateneum”), współpracował też z „Dziennikiem Polskim” we Lwowie, z „Journal de Rome” i „Gazetą Krakowską”. W l. 1876–7 interesował się żywo kwestią wschodnią, ale nie widać, by miał udział w ówczesnych zabiegach politycznych polskich. W r. 1878 zachęcał Wojciecha Dzieduszyckiego do ufundowania dziennika, który by przeciwstawił się zarówno stańczykom, jak i «tromtadracji». W r. 1882 marszałek M. Zyblikiewicz dał mu posadę sekretarza w nowo założonym Banku Krajowym. Dn. 10 VII 1884 M. zmarł nagle, na atak sercowy, w czasie przejazdu przez Kraków i tamże został pochowany. Rodziny nie założył.

 

Fot.: [Dąbrowski J.] Grabiec J., Rok 1863, P. 1913 s. 386; – Żychliński, I 209; – Borejsza J., Emigracja polska po powstaniu styczniowym, W. 1966; Chołodecki-Białynia J., Ucieczka W. M-a, Lw. 1923; Falkowicz S., Idejno-političeskaja bor’ba v polskom osvoboditelnom dviženii, Moskva 1966; Górski K., Stanisław Krzemiński, Wil. 1936; Kieniewicz S., Adam Sapieha, Lw. 1939; tenże, Powstanie styczniowe, W. 1972; Lewak A., Dzieje emigracji polskiej w Turcji, W. 1935; Widerszal L., Bułgarski ruch narodowy, W. 1937; Zdrada J., Zmierzch Czartoryskich, W. 1969; – Avejde, Pokazanija; Bobrowski T., Pamiętniki, Lw. 1900 II 233–4; Janowski J. K., Pamiętniki o powstaniu styczniowym, W. 1925–31 II–III; Lasocki W., Wspomnienia z mojego życia, Kr. 1933 I (kilka fot.); Mickiewicz W., Pamiętniki, Kr. 1927 II; Miłkowski, Od kolebki przez życie, III; Potocki A., Raporty szpiega, W. 1973; Rogiński R., Kartki z pamiętnika, w: Powstanie styczniowe na Lubelszczyźnie, W. 1966; Ruch społeczno-polityczny na Ukrainie, Kijów 1963 I; Syroczyński L., Z przed 50 lat, Lw. 1914; Współpraca rewolucyjna polsko-rosyjska, Moskwa 1963 I–II (fot.); Zabór pruski w powstaniu styczniowym, Wr. 1968; Zbiór zeznań śledczych; Zeznania śledcze; Ziemiałkowski F., Pamiętniki, Kr. 1904 IV 19, 23, 47; Zjednoczenie Emigracji Polskiej, Wr. 1972; – Nekrologi z r. 1884: „Bull. Polonais” nr 23, „Czas” nr z 11–13 VII, „Dzien. Pol.” nr 160, 161, „Kur. Paryski” nr 15, „Nowa Ref.” nr 158, 160, 161, „Ognisko Domowe” nr 15; – Arch. UJ: Teki Rastawieckiego (listy M-a do K. Rogawskiego); B. Czart.: rkp. ew. 961, 1170, 1542, 3074 (listy do W. Czartoryskiego i L. Gadona); B. Jag.: rkp. 6521; B. Narod.: rkp. 6535, 6543; B. Ossol.: rkp. 12423, 13602; B. PAN: rkp. 2064.

Stefan Kieniewicz

 
 

Powiązane zdjęcia

   

Chmura tagów

 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.