INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu

Wojciech Miaskowski (Miastkowski) z Miaskowa h. Leliwa  

 
 
Biogram został opublikowany w 1975 r. w XX tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Miaskowski (Miastkowski) Wojciech z Miaskowa h. Leliwa (zm. ok. 1654), podkomorzy lwowski, poseł na sejmy, dyplomata, pamiętnikarz. Był synem Andrzeja i Anny Piotrowskiej, bratem Łukasza (zob.). O studiach M-ego i jego latach młodzieńczych prawie nic nie wiemy; możemy przypuszczać, że w r. 1602 kształcił się w Poznaniu. Zaprawę wojenną zdobył w walkach ze Szwedami «rycersko służąc w Inflanciech», po czym przeszedł do służby na dworze Zygmunta III. Jako jego dworzanin jeździł w sierpniu 1607 w poselstwie do cesarza Rudolfa II do Pragi, informując go o zwycięstwie króla nad rokoszanami. Niebawem został łożniczym i cześnikiem, nieco później zaś kuchmistrzem królewskim. W l. 1609–10 brał udział w wojnie z Moskwą; w październiku 1610 pełnił pod Smoleńskiem funkcję przystawa przy posłach moskiewskich, których potem prowadził do Kamionki koło Lwowa i pozostał tam z nimi do początku 1611 r., skąd odprowadził ich do Warszawy. Jesienią 1618 walczył M. pod rozkazami hetmana S. Żółkiewskiego pod Oryninem, a 28 X t. r. odbierał instrukcję jako poseł królewski na sejmik kamieniecki. Ponownie posłował od króla na ten sejmik w sierpniu 1620 i w listopadzie 1622. W czasie kampanii cecorskiej przebywał najpierw w Tarnopolu, potem w Kamieńcu Podolskim, skąd wymieniał listy ze swym młodszym bratem Łukaszem, z woj. kijowskim Tomaszem Zamoyskim oraz z innymi osobami. W r. 1621 został podstolim, a w r. 1625 stolnikiem podolskim.

Od r. 1627 M. niejednokrotnie posłował na sejmy, najpierw t. r. z woj. poznańskiego i kaliskiego, potem z woj. podolskiego (na elekcję 1632 r.) i ruskiego w l. 1637, 1641, 1647, 1648 (konwokacyjny) i 1650. Wybierano go na nich do różnych funkcji, np. w r. 1647 do komisji z Węgrami i do zapłaty piechocie smoleńskiej, a w r. 1650 został deputatem do Komisji Skarbowej w Rawie. Dn. 11 I 1637 został M. podkomorzym lwowskim. W służbie dyplomatycznej zyskał uznanie jako «vir litteratus et prudens» (S. A. Radziwiłł). W r. 1638 posłował do cesarza Ferdynanda III. W t. r. król wyznaczył M-ego na posła do Konstantynopola. Z braku funduszów, a nie chciał jechać na własny koszt, wyruszył M. dopiero w lutym 1640, po zatwierdzeniu przez sejm w r. 1639 tej legacji. Wyruszywszy ze Lwowa przez Chocim i Bukareszt, M. dopiero z końcem kwietnia dotarł do Konstantynopola. Dzięki własnej energii i poparciu wezyra udało się M-emu uwolnić i wykupić z galer 130 polskich jeńców, wielu jeszcze z r. 1620; zawarł też z sułtanem Ibrahimem porozumienie w sprawie obustronnego handlu oraz układ o powstrzymywaniu napadów Kozaków na Turcję, a Tatarów na Polskę. M. powrócił do Kamieńca Podolskiego dopiero 17 VII t. r. Z tej legacji sporządził szczegółową relację pt. Dyjaryjusz legacyjej do Turek W. M-ego… w którym się opisuje… drogę od wyjazdu z Kamieńca aż do powrotu. Prascy dominikanie pochwalili tę misję M-ego do Turcji w łacińskim panegiryku „Laurea doctoralis”, wydanym z okazji uzyskania doktoratu przez jego «brata» Zygmunta (najpewniej bliskiego krewnego).

Z l. 1642–6 nie mamy wiadomości o M-m. Z końcem maja 1648 przebywał on we Lwowie, skąd informował bpa krakowskiego Piotra Gembickiego o sytuacji wojennej po klęsce korsuńskiej. Nie było M-ego pod Piławcami (23 IX). Należał do organizatorów odbytej 27 IX 1648 rady wojennej we Lwowie, skąd wyjechał przed 2 X do Warszawy na sejm elekcyjny; elekcję Jana Kazimierza podpisał z woj. ruskim. W grudniu t. r. król wyznaczył go jednym z 4 komisarzy, którzy pod kierunkiem A. Kisiela mieli prowadzić rokowania z B. Chmielnickim. M. wyruszył sam, wioząc pieniądze na koszty poselstwa; po drodze dołączyli do niego pozostali komisarze. Z dużymi trudnościami, wśród niewygód i wrogości miejscowej ludności, głodni, 19 II t. r. dotarli do Perejasławia i podjęli uciążliwe rokowania z Kozakami. Z trudem uzyskali tylko rozejm do ruskich Zielonych Świątek (1 VI); 26 II t. r. opuścili Perejasław. Jeszcze z drogi informował M. 1 II z Nowosiółek nieznanego adresata o trudnościach tej misji. Pozostawił też M. szczegółowy Dyjaryjusz podróży do Perejasławia i traktowania tamtejszego z Chmielnickim panów komisarzów polskich przez… spisany; znany też pod innym tytułem, np. Dyjaryjusz drogi do wojska zaporoskiego… r. 1649. Latem 1649 wziął M. udział w kampanii zborowskiej jako pułkownik pospolitego ruszenia ziemi lwowskiej; w bitwie pod Zborowem został ranny i stracił tam wielu ze swych żołnierzy.

M. nie miał dużego majątku. Prócz ojczystego Kuszkowa w pow. kościańskim dzierżawił od r. 1635 kilka wsi królewskich w woj. ruskim, jak Chmielów, Mogilnicę, Romanówkę i Wolicę Targową, W r. 1633 dzierżawił także dobra opactwa lubińskiego. Był też starostą kopajgrodzkim w woj. podolskim. Data śmierci M-ego nie jest bliżej znana; ostatnia wiadomość pochodzi z 9 XII 1653, ale jego syn Andrzej pisał do ojca z Konstantynopola jeszcze 18 IV 1654.

M. był żonaty z Katarzyną Chotecką; z tego małżeństwa miał synów: Aleksandra, cześnika podolskiego, i Andrzeja (zob.), oraz córkę Urszulę, za Romanem Korycińskim. Z drugą żoną, Salomeą Dzieduszycką, wojewodzianką podolską, miał córkę Helenę, za Andrzejem Dzierżkiem.

Spisane przez M-ego diariusze były ogłaszane drukiem oraz zachowały się w licznych rękopisach. Diariusz z r. 1640 został ogłoszony w „Zbiorze pamiętników historycznych o dawnej Polszcze” J. U. Niemcewicza (Puławy 1830 V) i przez R. Ottmanna w „Kłosach” (T. 36: 1883); przekazy rękopiśmienne znajdują się w B. Czart. (rkp. 138) i B. Jag. (rkp. 2274). Diariusz z r. 1649 wydrukowano w „Księdze pamiętniczej” J. Michałowskiego (Kr. 1864) i w „Źródłach do dziejów polskich” M. Grabowskiego i A. Przezdzieckiego (Wil. 1843 I), w „Zbiorze pamiętników…” Niemcewicza (W. 1822 IV), w wydawnictwie „Istorija Ukrainy w dokumentach i materiałach” T. III, w „Vossoedinenie Ukrainy z Rossiej” (Moskva 1954 II), w „Pamiatniki izdannyja kievs. komiss.” (Kiev 1848 t. I cz. III, fragmenty). Najobszerniejszą wersję rękopiśmienną zawiera rkp. B. Czart. nr 144, fragmenty znajdują się m. in. w następujących zbiorach: B. Czart. rkp. nr 379, 1651, B. Narod. rkp. BOZ 950, B. Ossol. rkp. 189 II, WAP w Gd. nr 300.

 

Estreicher, XXII 328, 403; Enc. Org.; W. Enc. Ilustr.; W. Enc. Powsz., (PWN); Boniecki, V 194; Niesiecki; Uruski; Żychliński, II 192, 346, III 372, IV 184–5, V 138, 453; Maleczyński K., Urzędnicy grodzcy i ziemscy lwowscy w latach 1352–1783, Lw. 1938; – Dobrowolska W., Książęta Zbarascy w walce z hetmanem Żółkiewskim, Kr. 1930; Drapella W., Tematyka morska w diariuszu legacji W. M-ego do sułtana Amurata i Ibrahima z 1640 r., „Przegl. Morski” R. 14: 1961 z. 11 s. 71–7; Kersten A., Stefan Czarniecki 1599–1665, W. 1963; Kubala L., Jerzy Ossoliński, Lw. 1924; tenże, Oblężenie Zbaraża i pokój pod Zborowem. Szkice hist. S. I–II, W. 1923 s. 120; tenże, Wojna moskiewska r. 1654–1655, W.–Kr. 1910 s. 132, 373; Majewski R., Cecora. Rok 1620, W. 1970 s. 163, 178; Rytel J., Pamiętniki Paska na tle pamiętnikarstwa staropolskiego, Wr. 1962; Suwara F., Przyczyny i skutki klęski cecorskiej, Kr. 1930 s. 101, 108, 117; Wimmer J., Wojsko polskie w drugiej połowie XVII w., W. 1965; Wiszniewski, Historia literatury pol., I 39, 68; – Akta grodz. i ziem., XX; Akta sejmikowe woj. pozn., II; Listy staropolskie z epoki Wazów, Oprac. H. Malewska, W. 1959; Michałowski J., Księga pamiętnicza, Kr. 1864; Pastorius J., Historiae Polonae plenioris partes duae, Gd. 1680 s. 240–1, 306; Radziwiłł A. S., Memoriale rerum gestarum Wr.–W.–Kr. 1972 III 17, 26, 27, 165, IV 115; Vol. leg., III 770, IV 105, 121, 224, 338; Żółkiewski S., Początek i progres wojny moskiewskiej, Oprac. J. Maciszewski, W. 1966; – B. Czart.: rkp. 110 nr 159 s. 739–740, rkp. 143 s. 133–141, rkp. 147 nr 107 s. 547–556 (list syna Andrzeja Miaskowskiego do ojca z Konstantynopola 18 IV 1654 r.), rkp. 350 s. 293–299, 379–392 (akta poselstwa M-ego do cesarza Rudolfa z r. 1607), rkp. 1577 s. 433–437, 447–455; B. Jag.: rkp. 3596 II.

Adam Przyboś i Kazimierz Przyboś

 

 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.