Bobiński Wojciech Wawrzyniec (1814–1879) architekt, syn Wojciecha i Konstancji z Bagińskich, urodził się w Warszawie 16 IV. Po ukończeniu sześciu klas Liceum Warszawskiego, praktykował w l. 1833–1844 u budowniczego miasta Warszawy Józefa Lessla, następnie u Adolfa Schucha oraz u budowniczych Banku Polskiego, Alfonsa Kropiwnickiego i Jana Gaya W r. 1845 rozpoczął przebudowę Instytutu Głuchoniemych i Ociemniałych w Warszawie. W l. 1847–1861 budował kilka domów w śródmieściu Warszawy, na prowincji oraz pełnił obowiązki członka Rady Opiekuńczej i budowniczego szpitali Dzieciątka Jezus i św. Rocha. W roku szkolnym 1859/60 wykładał w zastępstwie architekturę cywilną w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. W lipcu 1861 został mianowany członkiem Rady Budowniczej. U schyłku życia projektował budowę wielu kościołów m. in. kaplicy w Królikarni. Umarł w Warszawie 6 XI 1879.

Wykaz prac wykonanych przez B. podaje Łoza w »Słowniku Architektow«. (W. 1930).

Opracowano na podstawie: Archiwum Akt Dawn. W.: akta Kom. R. S. W. i D., nr 16234; Archiwum Ośw. Publ. W.: Akta O. N. W., nr 123 III; Archiwum Główne m. st. Warszawy, os. 10 b.

Adam Moraczewski