INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu
 Zdzisław Skibiński      Portret Zdzisława Skibińskiego, frag. rysunku Stanisława Ignacego Witkiewicza z 1935 r.

Zdzisław Skibiński  

 
 
Biogram został opublikowany w latach 1997-1998 w XXXVIII tomie Polskiego Słownika Biograficznego.


 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Skibiński Zdzisław (1895–1947), lekarz ftyzjatra, profesor Uniw. Wrocł. Ur.7 I w Radłowie w pow. brzeskim, był synem Zdzisława i Bogumiły z Wurmów.

S. ukończył w r. 1913 gimnazjum w Rzeszowie i t. r. rozpoczął studia na Wydz. Lekarskim UJ. Po wybuchu pierwszej wojny światowej wstąpił we wrześniu 1914 do polskiego Legionu Wschodniego; po jego rozwiązaniu został wcielony do armii austro-węgierskiej. W r. 1915 na froncie karpackim był dwukrotnie ranny, co spowodowało czasowy niedowład kończyn dolnych i wywiązanie się gruźlicy kręgosłupa. Zwolniony z wojska, S. mimo choroby kontynuował studia lekarskie na UJ; równocześnie pracował jako demonstrator w Zakładzie Anatomii Opisowej u Kazimierza Kostaneckiego (1918–21), następnie jako prosektor w Zakładzie Medycyny Sądowej u Leona Wachholza. W r. 1918 na konkursie ogłoszonym przez Wydz. Lekarski UJ zdobył dwie pierwsze nagrody za prace: Dzieje studiów anatomicznych w Polsce (w części opublikowana w: „Arch. Hist. i Filoz. Med.” 1924 nr 2, 3/4, 1925 nr 1, 1929 nr 2) i Asymetria w budowie ciała ludzkiego: uszy (nie opublikowana). Od r. 1922 mieszkał w Zakopanem, lecząc się w Sanatorium Polskiego Czerwonego Krzyża, gdzie równocześnie pracował jako asystent i przygotowywał się do końcowych egzaminów. Po otrzymaniu 21 VI 1928 dyplomu doktora wszech nauk lekarskich został tam ordynatorem i zorganizował pracownię chemiczno-bakteriologiczną dla badań nad gruźlicą. W r. 1933 dzięki rocznemu stypendium Międzynarodowego Czerwonego Krzyża uzyskał specjalizację z ftyzjatrii w Instytucie Benita Mussoliniego (obecnie Carla Forlaniniego) w Rzymie. Odrzucił propozycję objęcia tam katedry i powrócił do zakopiańskiej pracowni, gdzie kontynuował badania nad patogenezą i leczeniem gruźlicy, m. in. nad występowaniem alergii w gruźlicy i jej związkiem z hormonalną równowagą ustroju oraz nad fizjologią odmy sztucznej i chirurgicznym leczeniem gruźlicy płuc. Wykształcił wielu specjalistów, m.in. późniejszych profesorów Witolda Zahorskiego i Bogusława Kożusznika. Opublikował ok. 40 prac, głównie na łamach „Polskiej Gazety Lekarskiej” i „Gruźlicy”. Został redaktorem tych czasopism w r. 1939, gdy przeniósł się do Otwocka i objął stanowisko wicedyrektora Sanatorium m. stoł. Warszawy. Pracował w nim również podczas okupacji niemieckiej.

W r. 1944 S. udał się do uwolnionego od Niemców Lublina. Tu w r. akad. 1944/5 prowadził wykłady zlecone z ftyzjatrii na Uniw. Marii Curie-Skłodowskiej (UMCS) i zorganizował opiekę zdrowotną nad jego studentami. Utworzył i przez rok bezinteresownie prowadził stację wassermanowską na użytek wojska oraz był konsultantem do spraw gruźlicy w szpitalach wojskowych. Jako szef sekcji sanitarno-lekarskiej Komitetu Pomocy Warszawie i Ofiarom Wojny zorganizował szpital dla rannych cywilnych w Otwocku i szpital zakaźny w Rembertowie.

Dn. 9 III 1945 habilitował się na UMCS na podstawie rozprawy Jady gruźlicze i ich działanie na organizm (W. 1939), w listopadzie t. r. przeniósł się do Wrocławia, gdzie zorganizował pierwszą w Polsce Klinikę Ftyzjatrii i został jej kierownikiem. Dn. 9 X 1946 otrzymał tytuł profesora nadzwycz. Utworzył wówczas i objął katedrę ftyzjatrii na Wydz. Lekarskim Uniw. Wrocł.

S. jako specjalista z ftyzjatrii, znający przy tym języki włoski, francuski i niemiecki, często reprezentował polską medycynę za granicą, m. in. na Międzynarodowych Zjazdach Przeciwgruźliczych: w Hadze (1932), gdzie po wygłoszeniu wysoko ocenionego referatu O stosunku odporności do oporności w gruźlicy płuc („Pol. Gaz. Lek.” 1933 nr 3) wybrano go na honorowego członka Międzynarodowego Związku Przeciwgruźliczego. Przedstawiał też referaty na Międzynarodowych Zjazdach Przeciwgruźliczych w Warszawie (1934) i Lizbonie (1937). Zorganizował pierwszy po wojnie Zjazd Przeciwgruźliczy we Wrocławiu (wrzesień 1947), wykorzystując doświadczenia z pobytu w Szwecji (1946), gdzie zaznajamiał się z organizacją zwalczania gruźlicy. S., całe życie zmagający się z chorobą, poruszający zawsze o lasce, był dla chorych przykładem siły woli. Przyjaźnił się z wielu przebywającymi w Zakopanem pisarzami i artystami, m. in. Stanisławem Ignacym Witkiewiczem, który go wielokrotnie portretował. S. zmarł 14 XI 1947 we Wrocławiu i tam został pochowany. Jego imieniem nazwano stworzoną przez niego pracownię analityczną w Zakopanem.

Z małżeństwa z Jadwigą z Niedźwiedzkich (1897–1969), lekarzem ftyzjatrą, ordynatorem sanatorium «Warszawianka» w Zakopanem, S. dzieci nie miał.

 

Portret S-a przez S. I. Witkiewicza z r. 1935 (reprod. w: Jakimowicz J., Witkacy malarz, W. 1985, ilustr. nr 200); – Słownik biograficzny polskich nauk medycznych XX wieku, W. 1995 I z. 3; Uczeni wrocławscy 1945–1979, Wr. 1980 s. 201–2; Akademia Medyczna w Lublinie w XX-lecie Polski Ludowej 1944–1964, L. 1964; Dziesięć lat Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, L. 1954 s. 102; Talewski R., 80 lat medycyny w Zakopanem, Wr. 1957 (bibliogr., fot.); tenże, Początki i rozwój zakopiańskiej medycyny, Wr. 1971 (fot.); tenże, Portrety zakopiańskich lekarzy, Zakopane 1985 (fot.); Uniwersytet Wrocławski w latach 1945–1955, Wr. 1959 I 205–6, 232, II 7, 101, 464 (częściowa bibliogr.); – „Gruźlica” 1947 nr 34 s. 227–34 (wspomnienie pośmiertne W. Jaroszewicz, bibliogr., fot.); „Pol. Tyg. Lek.” 1948 nr 45 s. 1329–31 (wspomnienie T. Garbińskiego. fot.); – Arch. UJ: sygn. WL II 68, WL II 516.

Karol Sosnowski

 

 
 

Chmura tagów

 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.