Sędzimir Zygmunt (1881–1933), ksiądz, działacz społeczny, poseł na Sejm RP. Ur. 28 VII w Kole, był synem Piotra, urzędnika miejskiego, i Marii ze Zgrzelaków.
Po uzyskaniu w r. 1899 świadectwa dojrzałości w klasycznym gimnazjum kaliskim S. wstąpił do Seminarium Duchownego we Włocławku, gdzie odbył studia filozoficzno-teologiczne, ukończone w r. 1903. Oprócz tego ukończył diecezjalne kursy dokształcające w dziedzinie społecznej i politycznej we Włocławku. Święcenia kapłańskie otrzymał 31 XII 1903. W l. 1903–6 był kapelanem bpa włocławskiego Stanisława Zdzitowieckiego. W r. 1906 został mianowany prefektem szkolnym w Gimnazjum Sióstr Nazaretanek w Częstochowie. Był członkiem Rady Gminnej i dozoru kościelnego. W środowisku robotniczym w Częstochowie zorganizował w tym czasie tzw. lotną bibliotekę, złożoną z polskich książek, za co był ścigany przez władze administracyjne. Założył Tow. Rzemieślniczo-Przemysłowe w Częstochowie, zrzeszające rzemieślników i właścicieli mniejszych przesiębiorstw przemysłowych. Pod presją władz rosyjskich został w r. 1908 przeniesiony do małej parafii wiejskiej w Kamienicy Polskiej na południu diec. kujawsko-kaliskiej w pow. częstochowskim. Zorganizował tutaj spółkę włókienniczą «Tkacz» (zatwierdzona dopiero w niepodległej Polsce w r. 1918). W spółce tej pełnił funkcje kierownicze i zmodernizował działalność miejscowych tkaczy. Założył również Tow. Pożyczkowo-Oszczędnościowe, którego był prezesem. Był członkiem miejscowego Dozoru Szkolnego oraz zarządu Polskiej Macierzy Szkolnej. Zorganizował Straż Pożarną. Od r. 1917 pełnił funkcje prezesa Związku Kółek Rolniczych w pow. częstochowskim oraz członka zarządu Powiatowej Rady Opiekuńczej. Był członkiem sejmiku pow. częstochowskiego, a 11 I 1921 został prezesem Tow. Pszczelarskiego okręgu częstochowskiego.
Po odzyskaniu niepodległości S. został wybrany w r. 1919 na posła do Sejmu Ustawodawczego RP z częstochowskiego okręgu wyborczego nr 30 z ramienia Polskiego Zjednoczenia Ludowego, z którym latem t. r. przeszedł do Narodowego Zjednoczenia Ludowego (NZL). W Sejmie był członkiem Komisji Przemysłowo-Handlowej i Komisji Wojskowej. W styczniu 1921 wygłosił na Jasnej Górze w Częstochowie przemówienie, w którym poddał krytyce stosunki polityczno-społeczne i gospodarcze w Polsce (streszczenie w: „Kron. Diec. Kujawsko-Kaliskiej” 1921 s. 28–30). W Sejmie zabierał przeważnie głos w sprawach gospodarczych, m.in. opowiadał się za przeprowadzeniem reformy rolnej.
Dn. 1 VII 1921 został S. wysłany jako przedstawiciel Sejmu do USA w sprawach polityki emigracyjnej. Przy tej okazji załatwiał też m. in. sprawy zlecone mu przez bpa Zdzitowieckiego związane z duszpasterstwem polonijnym kilku księży z diec. włocławskiej. Na skutek zmian terytorialnych w administracji kościelnej, na mocy bulli papieża Piusa XI ,,Vixdum Poloniae unitas” (28 X 1925) S. został inkardynowany do nowo powstałej diec. częstochowskiej, w granicach której znalazła się Kamienica Polska.
Dn. 14 I 1930 bp Teodor Kubina mianował S-a sekretarzem Diecezjalnego Instytutu Akcji Katolickiej w Częstochowie, zwalniając go jednocześnie z pracy parafialnej. W krótkim czasie S. zorganizował Akcję Katolicką w diecezji na szczeblu centralnym oraz w poszczególnych parafiach. Zrelacjonował tę sprawę w krótkim artykule pt. Z Diecezjalnego Instytutu Akcji Katolickiej. Informator („Niedziela” 1931 nr 38). W dn. 10 I 1931 S. został mianowany również dyrektorem Związku Instytucji Opiekuńczych i Stowarzyszeń Dobroczynnych «Caritas» w diec. częstochowskiej. Połączył w nim wszystkie instytucje charytatywne, nadając im jednolity kierunek działania. S. zorganizował kilka Kół Inteligencji Katolickiej (m. in. w Sosnowcu i Będzinie). Zasłużył się też przy budowie i urządzeniu gmachu Seminarium Duchownego diec. częstochowskiej w Krakowie i przy modernizacji i rozbudowie gmachu Gimnazjum Biskupiego w Wieluniu. Celem zapewnienia środków finansowych współorganizował Tow. Przyjaciół Gimnazjum Biskupiego w Wieluniu (był autorem statutu Towarzystwa). Przy gimnazjum wybudował bursę dla biednych uczniów (16–20 chłopców). Był honorowym radcą Kurii Biskupiej. Otrzymał papieskie odznaczenie «Pro Ecclesia et Pontifice». Zmarł 2 III 1933 w Częstochowie i tu pochowany został na cmentarzu grzebalnym Kule.
Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, W. 1994 (fot.); Rzepecki, Sejm 1919, s. 173 (fot.), 175, 277, 280, 286; – Mondry W., Ks. Zygmunt Sędzimir, „Niedziela” 1933 nr 11 s. 134 (fot.)–5; Patykiewicz W., Zarys dziejów średniej szkoły wieluńskiej, Częstochowa 1978; Związek J., Dzieje diecezji częstochowskiej w okresie II Rzeczypospolitej, Częstochowa 1990 s. 113, 135, 146–8, 169, 266–7, 280; – Catalogus ecclesiarum et utriusque cleri tam saecularis quam regularis dioecesis Vladislaviensis seu Calissiensis, 1904–25; Spraw. stenogr. Sejmu Ustawodawczego: posiedzenie z 6 V 1919 kol. 26–32, z 4 VI 1919 kol. 74, z 4 VII 1919 kol. 49–50, z 19 XII 1919 kol. 89, z 8 X 1920 kol. 58; Schematismus universi venerabilis cleri saecularis et regularis dioecesis Częstochoviensis, 1926–33; – „Częstochowskie Studia Teolog.” T. 2: 1974 s. 158, 210; „Wiad. Diecezjalne” (Częstochowa) 1931 nr 1 s. 7; Arch. Diec. w Częstochowie: sygn. III 190 (Akta personalne S-a).
Jan Związek