Jako jeden z pierwszych lekarzy polskich podjął badania stanu sanitarnego miast, które traktował jako żywe organizmy, potrzebujące odpowiedniej ilości wody, tlenu  i słońca. Przez dziesiątki lat badał Warszawę, której  poświęcił liczne swe prace,  dotyczące m.in. takich  wstydliwych problemów, jak usuwanie nieczystości, śmiertelność noworodków,  porzucanie dzieci czy funkcjonowanie służby zdrowia. Był jednym z projektodawców kanalizacji w Warszawie. Planował otoczenie miasta zadrzewionym pasem oraz urządzenie w mieście przestrzeni zielonych i kwietników.   Występował przeciw wycinaniu  parków, ogrodów i sadów. Uważał, że  tak jak świątynie tereny zielone powinny być  dostępne dla wszystkich. Z jego inicjatywy powstawały ogrody, działki, parki  place zabaw dla dzieci. Za jego czasów założone zostały parki: Ujazdowski i Skaryszewski, odtworzono Ogród Saski, uporządkowano Park Praski, posadzono drzewa wzdłuż wielu ulic, a tysiące podwórek, balkonów i ogrodów przyozdobiły kwiaty.  Stał na czele Komisji Sanitarnej, przekształconej w Komitet Higieny Publicznej, który prowadził w mieście działalność oświatową, alarmował o zagrożeniach i zanieczyszczniach, prowadził inspekcje sanitarne zakładów, rzeźni, piekarni, mleczarni, gospodarstw hodowlanych i zajmował się higieną m.in. szkół, fabryk,  targowisk i cmentarzy. Więcej informacji i materiałów na temat Stanisława Nikodema Markiewicza znajdziesz w jego biogramie oraz na dalszych stronach naszego serwisu.