Przewodniczył Komisji Konstytucyjnej opracowała projekt ordynacji wyborczej, uchwalonej w lipcu 1922 roku. W grudniu tegoż roku obrano go marszałkiem Sejmu. W ciągu pięcioletniej kadencji wielokrotnie pełnił rolę mediatora pomiędzy skłóconymi stronnictwami politycznymi. Wielkie rozdrobnienie partyjne i brak wyraźnej większości w Sejmie zmuszały go do montowania większości dla często zmieniających się rządów. W okresie jego przewodniczenia Izbie Sejm uchwalił 497 ustaw, w tym m.in. pierwszą budżetową, językową, o ochronie praw młodocianych i kobiet, o reformie rolnej,  przeprowadził wraz z gabinetem Władysława Grabskiego reformę walutową, skodyfikował prawo patentowe, ratyfikował konkordat. Odegrał istotną rolę w osiągnięciu kompromisowego projektu ustawy samorządowej.  Dwa razy był tymczasową głową państwa. Zaraz po tym, jak objął funkcję marszałka Sejmu,  zamordowany został  prezydent Gabriel Narutowicz. Zgodnie z konstytucją, pełnił wtedy przez 6 dni funkcję głowy państwa. Dzięki jego działaniom udało się uniknąć w kraju zamieszek, a powołany przez niego rząd opanował sytuację. Zgromadzenie Narodowe pod jego przewodnictwem wybrało na nowego prezydenta Stanisława Wojciechowskiego. Po raz drugi pełnił funkcję głowy państwa po przewrocie majowym w 1926 roku. Po wkroczeniu wojsk Józefa Piłsudskiego do Warszawy, stał się mediatorem między walczącymi stronami, dążąc do zakończenia bratobójczego konfliktu. Przyjął dymisję prezydenta S. Wojciechowskiego i premiera W. Witosa a potem– w porozumieniu z J. Piłsudskim – powołał nowy gabinet Kazimierza Bartla. Przewodniczył Zgromadzeniu Narodowemu, które wybrało nowego prezydenta. Podkreślał często, że jest marszałkiem całego Sejmu, a nie tylko reprezentantem stronnictw, które go wybrały i w swej działalności starał się zachować duży obiektywizm, co doprowadziło nawet do konfliktów z jego własnym zapleczem. Więcej informacji, ciekawostek i materiałów dotyczących Macieja Rataja czytaj w jego biogramie i na dalszych stronach naszego serwisu.