Jest uznawana za jedną z najbardziej wpływowych kobiet w osiemnastowiecznej Polsce, chociaż znaczną część życia spędziła w Paryżu i Wiedniu a sprawy ojczyzny zdawały się ją mniej interesować niż sprawy dworów francuskiego i austriackiego. Przez pewien czas brała jednak czynny udział w polskiej polityce, zabiegała zarówno o pozyskanie dla swego obozu obcych dworów jak i mas szlacheckich. Mogła też działać po kryjomu, gdyż należała do masonerii podobnie jak jej mąż, córki i wielu krewnych i znajomych. Początkowo bardzo życzliwa królowi Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu, z czasem stała się krytyczna wobec niego. W związku z niepowodzeniami swych działań politycznych w 1785 roku wyjechała z Polski i po pobycie w Karlsbadzie, Wiedniu, Włoszech i Szwajcarii osiadła w Paryżu. W swojej rezydencji gościła wtedy wielu wpływowych ludzi z Polski, zwłaszcza swych krewnych i działaczy związanych z obozem Czartoryskich. Przebywali u niej jej zięciowie Stanisław i Jan Potoccy, Seweryn Rzewuski, a także jej bratanek, młodziutki Adam Jerzy Czartoryski. Ten ostatni nawiązał u niej współpracę z księdzem masonem Scipione Piattolim, który wspólnie z nią wyjechał z Polski i był u niej guwernerem. To wtedy powstał tajemniczy projekt swoistego magnackiego zamachu stanu w Polsce. Według planu, który sporządzili Piattoli z Czartoryskim, na czele konspiracji miał stać Quatuorvirat czyli czterej związani przysięgą i tajemnicą mężowie, ludzie wpływowi, bogaci i światli, którzy pokierować mieli naprawą ustroju Rzeczypospolitej oraz wzmocnieniem jej sił zbrojnych i pozycji międzynarodowej. Jednak głównym obszarem jej zainteresowań w czasie pobytu w Paryżu była nie Polska lecz sytuacja w samej Francji. Pełna snobizmów, pragnęła związków z tamtejszym dworem królewskim i arystokratami oraz ze środowiskami literackimi i artystycznymi. Po 6 latach spędzonych na obczyźnie przyjechała do Polski i pojednała się z królem, który unikał z nią jednak rozmów o polityce. Warszawę odwiedzała jeszcze dwukrotnie, ale na stale mieszkała w Wiedniu, a lato przeważnie spędzała w Łańcucie. Nie angażowała się jednak w polskie życie polityczne ani kulturalne, bo bardziej ciągnęło ją do cesarskiej stolicy. Nienawiść do rewolucji francuskiej i Napoleona manifestowała poprzez popieranie emigrantów francuskich, którymi otaczała się w Wiedniu i z których wielu gościła też w Łańcucie. Bardziej zabiegała o uznanie dworu cesarskiego i cudzoziemskiej arystokracji, niż polskich patriotów.
Więcej informacji, ciekawostek i materiałów dotyczących Izabeli (Elżbieta) Lubomirskiej z Czartoryskich szukaj w jej biogramie oraz na dalszych stronach naszego serwisu.