Misiak Adam Józef (1900–1967), kupiec, podpułkownik, działacz Stronnictwa Narodowego. Ur. 23 XII w Poznaniu, w rodzinie kupieckiej, był synem Antoniego i Stanisławy z Ludwiczaków. Uczył się w Poznaniu, Kościanie, a od r. 1913 w Gimnazjum im. Komeńskiego w Lesznie. Pod koniec pierwszej wojny światowej został powołany do wojska niemieckiego. Na początku 1919 r. zdezerterował i wstąpił do oddziałów powstańczych walczących pod Nakłem. Służył później w 1 Pułku Artylerii Wielkopolskiej; walczył w grupie wielkopolskiej gen. Daniela Konarzewskiego we Lwowie, a na początku 1920 r. w oddziałach przejmujących Pomorze z rąk niemieckich. Brał następnie udział w wojnie 1920 r. W wojsku doszedł do stopnia porucznika (ze starszeństwem od 1 IV 1923) w 15 pułku artylerii polowej (pal). Podczas pełnienia służby wojskowej uzyskał świadectwo dojrzałości. W r. 1925 podjął studia na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniw. Pozn., lecz przerwał je w r. 1926 i osiedlił się w Lesznie, gdzie założył pierwszą polską hurtownię galanterii. Prowadził ożywioną działalność społeczną w «Sokole», Tow. Chrześcijańskich Kupców Samodzielnych, Kole Studentów w Lesznie, a także w organizacjach kombatanckich (jako prezes na okręg leszczyński Związku Oficerów Rezerwy i Związku Powstańców i Wojaków). Zasiadał w radzie miejskiej Leszna i sejmiku powiatowego. W r. 1938 został wybrany do Poznańskiego Sejmiku Wojewódzkiego.
M. należał do Obozu Wielkiej Polski (OWP), Stronnictwa Narodowego (SN), z ramienia których organizował komitety wyborcze do rad miejskich i parlamentu. W r. 1932 został wybrany sekretarzem rady powiatowej SN na powiat leszczyński, a w lutym 1934 do Zarządu Wojewódzkiego Wydziałów Młodych (WM) SN w Poznaniu. Powierzono mu kierownictwo Zarządu Powiatowego WM w Lesznie i nadzór nad wojskowym wyszkoleniem członków WM na terenie pow. Leszno, Wolsztyn i Rawicz. Równocześnie w l. 1934–5 był kierownikiem Zarządu Powiatowego SN w Lesznie, a od r. 1936 kierownikiem rejonu obejmującego pow. Leszno, Gostyń i Rawicz. W l. 1934–9 wydawał M. „Gazetę Leszczyńską”, a od r. 1936 także „Zachodni Dziennik Narodowy”. Za swą działalność polityczną i wydawniczą otrzymał w l. 1933–5 dziesięć wyroków sądowych, w tym kary więzienia odbyte w Lesznie i Rawiczu. W przeddzień wyborów parlamentarnych w r. 1935 został prewencyjnie aresztowany i wywieziony do Berezy Kartuskiej (5 IX – 13 X 1935).
W sierpniu 1939 został M. powołany do wojska w stopniu porucznika jako dowódca kolumny amunicyjnej 1 dywizjonu 14 pal-u, brał udział w bitwie nad Bzurą. Po klęsce wrześniowej przebywał w Warszawie. W r. 1940 zbiegł do Słowacji, a stamtąd przedostał się na Środkowy Wschód, gdzie w październiku t. r. wstąpił do formujących się polskich oddziałów. Walczył jako dowódca baterii w Brygadzie Karpackiej w Tobruku i na Pustyni Libijskiej. W październiku 1941 awansował na kapitana. W r. 1943 przeniesiono go do Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża (PCK) w Londynie. Po zakończeniu działań wojennych został mianowany w randze podpułkownika kierownikiem misji PCK na teren Niemiec Zachodnich, Belgii i Holandii, z siedzibą we Frankfurcie nad Menem. Po likwidacji tej placówki kierował do r. 1948 pracami Tow. Pomocy Polakom. W r. 1951 osiedlił się w Toronto w Kanadzie, gdzie założył przedsiębiorstwo zajmujące się sprzedażą nieruchomości. Był prezesem Związku Ziem Zachodnich, członkiem Komitetu Wykonawczego emigracyjnego SN w Kanadzie; działał w Kongresie Polonii Kanadyjskiej, Stowarzyszeniu Polskich Kombatantów, a także w Głównym Komitecie Milenijnym Polski Chrześcijańskiej.
M. zmarł na atak serca w Toronto 25 VI 1967, pochowany został na cmentarzu w Toronto Park Lawn. Odznaczony był m. in. Krzyżem Walecznych (dwukrotnie), odznaką Tobruku, Gwiazdą Afrykańską, Medalem «Obrońcom Anglii» i in. Żonaty (od 23 VI 1931) z Janiną Paul, pozostawił synów: Władysława Antoniego (ur. 1932) i Antoniego Krzysztofa (ur. 1933) oraz córki: Marię Teresę (ur. 1935) i Halinę Krystynę (ur. 1938).
Rocznik oficerski, W. 1924; – Ziemia Leszczyńska, P. 1966 s. 230, 234; – „Defilada” 1946 nr 3; „Dzien. Pol. i Dzien. Żołnierza” 1967 nr 186; „Kur. Pozn.” 1934 nr 93; „Myśl Pol.” 1967 nr 14; „Nowy Kur.” 1939 nr 117; „Nurt” 1969 nr 9 s. 22; „Pozn. Dzien. Woj.” 1938 s. 687; „Roczn. Polonii Zagran.” (następnie „Rocznik Polonii”) 1948, 1956–7; – Arch. Uniw. Pozn.: Akta osobowe M-a; PAP w Lesznie: St. Pow. Leszno sygn. 29, 94, 125, Akta m. Leszna sygn. 124; – Informacje żony Janiny.
Zygmunt Kaczmarek