Briano Giacomo (1586–1649), jezuita, architekt. Włoch, ur. w Mutine, do zakonu wstąpił w r. 1601. W ojczyźnie wyuczył się architektury; gdzie i pod jakim mistrzem, nie wiadomo. Gdy jezuici polscy w pierwszej połowie w. XVII rozwijali bardzo żywą działalność budowniczą, a nie mieli na miejscu dobrych architektów, zwrócili się do generała zakonu z prośbą o przysłanie im z Włoch uzdolnionego budowniczego. Generał wysłał w r. 1616/7 B-a, który na stanowisku generalnego architekta prow, polskiej spędził lat 15 do 1632. Ułożył plany kolegjum i kościoła w Przemyślu i Ostrogu, kierował robotami, oprócz tych miast, także we Lwowie, Łucku, Sandomierzu, objeżdżał inne kolegja, służąc radami. Zasługi dla barokowego budownictwa polskiego położył wielkie. Po wyjeździe z Polski pozostawał 3 lata na podobnem stanowisku w Austrji i we Włoszech (Ferrara). Ostatnie 10 lat życia, prawdopodobnie spowodu złego stanu zdrowia, spędził na lżejszych domowych zajęciach. Um. 1 X 1649 w Busseti pod Parmą.
Arch. Tow. Jez. Pol. Historia i Catalogi z l. 1617–1631, Austriae Catalogi, Veneta Catalogi, Necrologi (t. 121, f. 233); Paryż, B. Narodowa, Gabinet Rycin, Hd-4a, oryginalne plany dla Przemyśla i Ostroga; Mańkowski T., Lwowskie kościoły barokowe, Lw. 1932, 17; Autor artykułu przygotowuje pracę o B-ie.
Stanisław Bednarski T. J.