Bigel, lekarz-homeopata. Urodził się we Francji około 1769 r. Medycyny uczył się w Strasburgu. W r. 1802 przeniósł się do Petersburga, gdzie wkrótce zasłynął jako homeopata. W r. 1807 został przybocznym lekarzem w. ks. Konstantego i członkiem Akademji Medyko-Chirurgicznej. Po powrocie do Francji wyjechał ponownie w r. 1822 na wezwanie w. ks. Konstantego do Warszawy i objął to samo, co w Petersburgu, stanowisko. Odtąd stale tu zamieszkał. Żył jeszcze w r. 1854, doczekawszy się lat 85-iu. Pozostawił prace (11) z dziedziny homeopatji i wodolecznictwa, wszystkie w języku francuskim. Najsłynniejsza nosi tytuł: Examen théorique et practique de la méthode curative du Docteur Hahnemann, nommée homéopathie (W. 1827, 3 tomy). Krzewiciel homeopatji we Francji. Odznaczony orderem kawalera legji honorowej.

Imienia B-a nie podają ani źródła bibl., ani karty tytułowe dzieł jego. Krótki jego życiorys dołączył Pawlischeff N. do rozprawki B-a: Notice historique de l’homéopathie, Paris 1854; Kośmiński; Estr.

M. Zweigbaum