Sumper Kazimierz, pseud.: Granat, Grzmot, Sierp (1923–1944), harcerz, działacz komunistyczny.
Ur. 7 VI w Brześciu nad Bugiem, był synem Józefa, kolejarza.
S. uczył się w Bielsku w szkole powszechnej, gdzie należał do 3. Drużyny Harcerskiej im. Kazimierza Pułaskiego, a następnie w Państw. Gimnazjum Polskim, gdzie był zastępowym, potem przybocznym 1. Drużyny Harcerskiej im. Tadeusza Kościuszki. W r. 1938 został drużynowym 5. Drużyny Harcerskiej. W sierpniu 1939 uczestniczył w Bielsku w organizowaniu Pogotowia Harcerzy, służby pomocniczej dla ludności cywilnej i WP, dowodzonej przez Józefa Dróżdża. Po rozpoczęciu działań wojennych pełnił 1 IX t.r. w Bielsku i Białej służbę przeciwlotniczą i porządkową; następnego dnia, wobec zbliżania się wojsk niemieckich, wycofał się wraz z oddziałami WP do Krakowa, gdzie nadal pełnił służbę porządkową. Przez Opatów i Zamość dotarł do Lwowa, a po zakończeniu kampanii wrześniowej wrócił do Bielska.
W październiku 1939 wraz z m.in. Dróżdżem i Franciszkiem Smolarkiem wstąpił S. do utworzonej w Bielsku przez działacza Stronnictwa Narodowego, Edwarda Zajączka, zbrojnej organizacji konspiracyjnej; w styczniu 1940 weszła ona w skład bielskiego obwodu ZWZ. Równocześnie działał S. w «Szarych Szeregach» jako łącznik przy komendancie hufca Dróżdżu. Po aresztowaniu Zajączka (w listopadzie 1940) i Dróżdża (w grudniu t.r.) przez Gestapo przerwał działalność konspiracyjną. Skierowany prawdopodobnie przez Leona Laska do pracy w biurze fabryki «I. G. Farben Industrie» w Oświęcimiu, wrócił w r. 1942 do aktywności podziemnej, tym razem jednak w kontakcie z Polską Partią Robotniczą (PPR); dostarczał firmowe druki «I. G. Farben Industrie», umożliwiające zakup papieru i materiałów poligraficznych oraz wykonywanie fałszywych pieczątek. Wraz z Laskiem redagował od czerwca t.r. miesięcznik, następnie dwutygodnik bielskiego Komitetu Okręgowego PPR „Trybuna Śląska”, a od października jej kontynuację, nieregularnie wychodzącą, „Trybunę Robotniczą”. W poł. r. 1943 został członkiem Komitetu Okręgowego PPR w Bielsku oraz tamtejszej Komendy Okręgu w Gwardii Ludowej (GL); zajmował się propagandą i działalnością wydawniczą. Nadal we współpracy z Laskiem redagował od grudnia t.r. miesięcznik bielskiego Okręgu GL (od stycznia 1944 – Armia Ludowa ) „Trybuna Gwardzisty”; opublikował w niej artykuły wzywające do walki w szeregach AL: Po Nowym Roku (1944 nr 2, pod pseud. Grzmot) i Wojna nerwów (1944 nr 3, pod pseud. Sierp). W „Trybunie Robotniczej” ogłosił wiersz Robotnicy (1944 nr 16, pod pseud. Granat). Dn. 29 V 1944, podczas posiedzenia Komitetu Obwodowego PPR w Katowicach, został aresztowany. Torturowany przez Gestapo, nie zdradził nazwisk współpracowników. Przewieziony do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, został osadzony w Bloku nr 11 i tam zamordowany 24 VI 1944.
S. rodziny nie założył.
Imieniem S-a nazwano Beskidzki Hufiec ZHP i ulicę w Bielsku-Białej.
Bohaterowie spod znaku lilijki, Oprac. A. Szefer, Kat. 1984; Heller M., Ruch oporu na Śląsku Cieszyńskim, Opole 1982; Kantyka J., Na beskidzkich szlakach, Kat. 1984; Malinowski M., Geneza PPR, W. 1975; Polska Partia Robotnicza. Kronika I 1942 – V 1945, W. 1962 s. 134; Publicystyka konspiracyjna PPR 1942–1945, W. 1961 I; Publicystyka Śląskiego Obwodu PPR 1942–1945, Oprac. H. Rechowicz, Kat. 1968; Rechowicz H., Ludzie PPR, Kat. 1962 (fot.); tenże, Polska Partia Robotnicza w Śląsko-Dąbrowskim Obwodzie, Kat. 1972 (fot.); Starczewski M., Ruch oporu na Górnym Śląsku i w Zagłębiu Dąbrowskim, Kat. 1988; Wałach S., Partyzanckie noce, Kr. 1972; Wszystko co nasze. Harcerska martyrologia na Śląsku i w Zagłębiu Dąbrowskim w latach II wojny światowej, W. 1983; Zürn-Zahorski Z., Pogotowie Harcerek i Pogotowie Harcerzy we wrześniu 1939 roku, Kr. 1999; – Wspomnienia żołnierzy GL i AL, Oprac. J. Garas i in., W. 1962; Z lat walki. Wspomnienia śląskich peperowców, Red. H. Rechowicz, Kat. 1966; Z lat walki i pracy. Wspomnienia peperowców, Red. tenże, Kat. 1975 I; – AP w Kat.: Lenczewski S., Pamięci poległych towarzyszy, mater. II Okręgu PPR i V Obwodu PPR oraz wspomnienia: Szczepana Jurzaka, Franciszka Niedziółki, Szymona Stanisławka, Marii i Leona Wieczorków.
Zbigniew Kantyka