Giese Konstanty (1542–1605), burmistrz gdański. Pochodził ze starej patrycjuszowskiej rodziny gdańskiej. Ur. w styczniu jako syn Tiedemanna, burmistrza gdańskiego i królewskiego burgrabi w Gdańsku, i Barbary z Schillingów. Wybrany ławnikiem w r. 1580, rajcą w r. 1585, burmistrzem w r. 1589, był w l. 1593 i 1599 królewskim burgrabią w Gdańsku. Brał żywy udział w życiu politycznym miasta, interesując się wszelkimi jego przejawami. W r. 1595 wmieszał się nawet w wewnętrzne spory religijne gdańskich protestantów i próbował zabierać głos w zagadnieniach teologicznych. Szczególnie interesował się sprawami uprawnień handlowych Gdańska, atakując skutecznie (w Warszawie) prawa Elbląga do handlu zagranicznego z Anglią czy też prowadząc pertraktacje o ułatwienia przejazdowe w Sundzie dla gdańskich statków, Uchodził za dobrego dyplomatę i specjalistę w pertraktacjach z dworem królewskim. Brał udział jako wysłannik miasta w elekcji Zygmunta III (1587), w sejmikach polskich, na których zabierał głos (w Krakowie 1595) w sprawach miasta. Pozostawał w bliskich stosunkach z kanclerzem Zamoyskim, a jego relacje o sprawach polskich przedkładane Radzie gdańskiej odznaczały się wielką bystrością i znajomością stosunków. Ożeniony był (od r. 1576) z Elżbietą Bornbach, córką Stanisława, znanego gdańskiego kronikarza w. XVI. Zmarł w Warszawie w czasie trwania sejmu 24 II 1605.
Z jego ośmiorga dzieci wybitniejszą rolę odegrali synowie: Tiedemann (ur. 1577, zmarł 1640), rajca gdański i królewski burgrabia w Gdańsku, właściciel kilku wiosek pod Gdańskiem, oraz Salomon (ur. 1590, zmarł 1651), rajca gdański i właściciel majątków ziemskich.
Uważany za dobrego administratora, dał G. dowód osobistej dzielności i odwagi, gdy w dniu 2 IX 1593, w czasie tumultu ulicznego i zamieszek, jakie wybuchły między pospólstwem gdańskim a Polakami z orszaku bawiącego wówczas w Gdańsku Zygmunta III, udał się jako burgrabia królewski pomiędzy walczących i z narażeniem życia starał się przywrócić spokój.
WAP w Gdańsku, 300, 53/23; 300, R/G, 4; 300, 53 (instrukcje z l. 1587–1590, będące w porządkowaniu); Biblioteka Gdańska, ms. 604; Simson P., Danziger Inventar 1531–91, München-Leipzig, 1913; Simson P., Geschichte der Stadt Danzig II 447, 518; Giese A., Die Danziger Patrizierfamilie Giese (Danziger familiengeschichtliche Beiträge, II s. 111–21), Danzig 1934; Lepszy K., Rzeczypospolita Polska w dobie sejmu inkwiz., Kr. 1939.
Marian Pelczar