Jełowicki Stanisław h. własnego (1742–1811), konsyliarz konfederacji barskiej. Ur. w Koleśnikach na Wołyniu, syn Franciszka, starosty nowosieleckiego, i Elżbiety Wybranowskiej, łowczanki łukowskiej. Nauki odbył w kolegium jezuickim w Ostrogu. W r. 1767 został miecznikiem łuckim, a 23 VI 1769 r., z chwilą zawiązania konfederacji barskiej na Wołyniu, otrzymał stanowisko konsyliarza. Związany był z obozem Potockich. Niebawem powołany został w skład Generalności, której złożył przysięgę 13 XI, był jej stałym członkiem i reprezentantem woj. wołyńskiego przez cały czas konfederacji. Utrzymywał wówczas ścisłe stosunki z grupą dukielską Mniszchów oraz Michałem Suffczyńskim, kasztelanem czerskim. W Generalności pełnił m. in. urząd inkwizytora. Mimo że w Radzie Generalnej nie odegrał wybitniejszej roli, otrzymał od Barzan starostwo hnidawskie. W r. 1789 z ramienia Sejmu Czteroletniego wszedł do komisji, której zadaniem było czuwanie nad spokojem na Ukrainie. Równocześnie został komisarzem do oznaczenia dochodu z dóbr ziemskich i duchownych w pow. łuckim. J. był w woj. wołyńskim właścicielem Koleśnik, Ożenina, Saporzyna, Ostaszówki, Pruss, Sadek, Stadnik, Wołoskiego i części Noworoczyc. W r. 1782 nabył od Poniatowskich starostwo kuckie. Postawą patriotyczną dobra swe narażał na sekwestry, a wreszcie na konfiskatę, spod której uchylone zostały po śmierci Katarzyny II. Ożeniony w r. 1776 z Klarą Pruszyńską, kasztelanką żytomierską, miał 7 synów i 2 córki. Zmarł w r. 1811.
Boniecki; Uruski; (Obaj błędnie podają, jakoby J., starościc nowosielecki, był w r. 1779 szambelanem Stanisława Augusta, a w 1780 chorążym i następnie rotmistrzem kawalerii narodowej. Funkcje te pełnił inny Stanisław Jełowicki, syn również Franciszka, ale oberstlejtenanta wojsk kor.); Żychliński, XV; – Konopczyński, Konfederacja barska, I; Pułaski K., Szkice i poszukiwania historyczne, Lw. 1909 IV; – Puttkamer J. A., Polityka i ustrój Generalności konfederacji barskiej. Dwa nieznane przyczynki, Wyd. W. Konopczyński, Arch. Kom. Hist. PAU, Kr. 1930 XIV (krótkie zebranie); Vol. leg., IX 79; – Kalendarzyk narodowy i obcy, W. 1792 II 465; – B. Czart.: rkp. nr 831 s. 275, nr 833 s. 1097; B. Tow. Przyj. Nauk w Wil.: rkp. 94; Arch. Państw. w Ł. Zbiory Bartoszewiczów rkp. 134, 257; Arch. Państw. w Kr.: Zbiory Sanguszków rkp. 686 t. I s. 266–9.
Wacław Szczygielski