Rasiewicz Wiesław Wiktor (1914–1979), lekarz dermatolog, profesor Śląskiej Akademii Medycznej. Ur. 15 XI w Warszawie. Był synem Wincentego, urzędnika, i Alicji z Frohsów, nauczycielki.
W r. 1932 R. ukończył w Wilnie Gimnazjum im. A. Mickiewicza. Studiował potem medycynę na Uniw. Wil. i uzyskał dyplom lekarza w r. 1938. Po służbie wojskowej w Szkole Podchorążych Sanitarnych w Warszawie, rozpoczął w r. 1939 pracę w Powiatowym Szpitalu w Rawie Mazowieckiej. Po kampanii wrześniowej powrócił do Wilna, gdzie pracował w Szpitalu Miejskim do r. 1941, następnie w ośrodku zdrowia w miasteczku Rzesza w pobliżu Wilna do r. 1944, a potem w Nowej Wilejce. W styczniu 1945 wstąpił jako ochotnik do WP. Pełnił służbę w różnych jednostkach na terenie Warszawy. Jednocześnie odbywał staż w II Klinice Chorób Wewnętrznych w Warszawie pod kierunkiem Witolda Orłowskiego, a w l. 1946–8 specjalizował się w dermatologii w III Oddziale Dermatologii Szpitala Św. Ducha w Warszawie pod kierunkiem Tadeusza Chorążaka. Zwolniony z WP w r. 1948 w randze kapitana, R. został w t. r. starszym asystentem w Klinice Dermatologicznej Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie, gdzie uzyskał doktorat w r. 1951 na podstawie pracy: O istocie włókniaka komórkowego (Szczecin 1951). Był też kierownikiem Kolumny Wojewódzkiej Przychodni Dermatologicznej w Szczecinie. Od r. 1950 pracował w Klinice Dermatologii w Zabrzu-Rokitnicy w Śląskiej Akad. Medycznej jako adiunkt. Habilitował się tu na podstawie pracy: Badania nad patogenezą nadmiernego pocenia dłoni i stóp ([Zabrze] 1961), w r. 1962 został docentem. Od r. 1961 był R. członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W roku 1969 otrzymał tytuł profesora nadzwycz. przy Katedrze i Klinice Dermatologii Śląskiej Akad. Med.
Od r. 1946 R. współpracował z T. Chorążakiem, początkowo w Warszawie, następnie w Szczecinie, gdzie zorganizowali Klinikę i Katedrę Dermatologii Pomorskiej Akademii Medycznej, a później taką samą Klinikę i Katedrę Śląskiej Akad. Med. w Zabrzu. Był R. kierownikiem Pracowni Fizjopatologii Skóry w Klinice w Zabrzu, wykładał dermatologię. Dokształcał się w Moskwie (1961), Paryżu i Tuluzie (1967). Uczestniczył w międzynarodowych zjazdach dermatologów w Bukareszcie (1963), Wilnie (1964), Budapeszcie (1965).
Dorobek naukowy R-a obejmuje ok. 70 pozycji, w tym: Ropne choroby skóry (W. 1967, wspólnie z T. Chorążakiem i S. Ślopkiem, wydane również w języku rosyjskim, W. 1970) oraz artykuły w polskich i zagranicznych czasopismach. Zajmował się fizjopatologią skóry, zwłaszcza gruczołów potowych, patogenezą i leczeniem kiły oraz problematyką chorób zawodowych skóry. Od r. 1951 jako konsultant Wojewódzkiej Przychodni Dermatologicznej w Katowicach, brał udział w akcji zwalczania chorób wenerycznych, chorób zawodowych skóry i w szkoleniu lekarzy dermatologów. Prowadził kursy dokształcające, kierował specjalizacją z zakresu dermatologii. Należał do komitetu redakcyjnego „Przeglądu Dermatologicznego”. Tłumaczył i streszczał artykuły o chorobach skórnych i wenerycznych z czasopism angielskich, francuskich, niemieckich i rosyjskich.
R. był sekretarzem Zarządu Głównego Polskiego Tow. Dermatologicznego (1952–5), przewodniczącym Oddziału Śląskiego tegoż Towarzystwa w l. 1960–6. Przewodniczył Radzie Zakładowej Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia przy Państwowym Szpitalu Klinicznym w Zabrzu w l. 1956–8, Komisji Uczelnianej Tow. Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (TPPR) przy Śląskiej Akad. Med. w l. 1960–4, a od r. 1956 Komisji Akademickiej Zarządu Wojewódzkiego TPPR w Katowicach. Z powodu choroby R. przeszedł na rentę w r. 1970. Zmarł 20 VII 1979 w Sosnowcu, gdzie został pochowany. Odznaczony był m. in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Żonaty od r. 1939 z Janiną Czerniawską, lekarzem internistą i reumatologiem, R. miał syna Jerzego Ryszarda, inżyniera.
Bibliografia publikacji pracowników Śląskiej Akademii Medycznej. 1948–1973, Kat. 1978 III; Polski almanach medyczny na rok 1956, W. 1957; XV-lecie Śląskiej Akademii Medycznej im. L. Waryńskiego. Informator na rok akademicki 1963/64, Zabrze 1964 (fot.); Spis fachowych pracowników służby zdrowia, W. 1964; – Śląska Akademia Medyczna im L. Waryńskiego 1948–1973, Kat. 1973 s. 106–7, 219; – „Dziennik Zach.” 1979 nr 163; „Życie Warszawy” 1979 nr 174; – Arch. Śląskiej Akad. Med.: Akta personalne; – Relacje pisemne: Aliny Pietrzykowskiej-Chorążak i Józefy Rubisz-Brzezińskiej z Kat., Janiny Rasiewicz z Sosnowca.
Krzysztof Brożek