Wraz z ojcem, obu braćmi i dwoma kuzynami podpisał w 1764 roku elekcję Stanisława Poniatowskiego. Trzy lata później złożył przed ojcem przysięgę na projektowaną konfederację, a potem w Barze podpisał jej akt. Potem uczestniczył w organizowaniu związku wojskowego pod marszałkostwem ojca. Dostał stopień pułkownika i komendę nad chorągwią w pułku pod znakiem Krzyża Świętego. Pierwszą pomyślną potyczkę stoczył pod folwarkiem Pohorełe, a potem zdołał obronić Starokonstantynów mimo ponawianymi ataków rosyjskich. Bronił też Chmielnika  i warownego klasztoru w Berdyczowie. Mimo zaciętego oporu, nie doczekał się odsieczy i musiał skapitulować. W rosyjskiej niewoli podpisał dokument potępiający konfederację i  dzięki temu odzyskał wolność.   Złożył też przyrzeczenie, że postara się nakłonić ojca, Michała Krasińskiego i Joachima Potockiego do zaprzestania dalszej walki. Kiedy przybył do kwatery głównej konfederatów  i zrelacjonował sytuację ojcu, ten chciał go od razu oddać pod sąd wojenny. Ustąpił dopiero na prośby Krasińskiego i Potockiego. Musiał jednak ponowić przysięgę wobec konfederacji  i wydał publiczny manifest, że wymuszone zobowiązanie nie jest ważne i że będzie walczył do ostatniej kropli krwi. Mimo to wielu odnosiło się do niego nieufnie. Przez wiele tygodni był trzymany przez ojca w izolacji, dopiero potem otrzymał zezwolenie na udział w partyzantce. Więcej informacji, ciekawostek i materiałów dotyczących Kazimierza Pułaskiego  szukaj w jego biogramie i na dalszych stronach naszego serwisu.