Sarnecki Adolf Stanisław (1898–1960), nauczyciel, inspektor szkolny, poseł na Sejm RP. Ur. 8 V w Szreńsku w Płockiem, był synem Stanisława i Stefanii ze Smolińskich.
Od r. 1914 działał S. w Polskiej Organizacji Wojskowej (POW); w lipcu 1915 przerwał naukę i wstąpił do 5. pp. Legionów Polskich, w którym służył do kryzysu przysięgowego w lipcu 1917. Ponownie czynny w POW, został w listopadzie t.r. uwięziony przez Niemców w Łowiczu. Uciekł stamtąd do Warszawy i podjął naukę w Państwowym Seminarium Nauczycielskim im. St. Konarskiego w Warszawie, które ukończył w r. 1919. Od września 1919 do lata 1920 uczył w szkole powszechnej w Chruślinie (pow. łowicki). W lipcu 1920 wstąpił ochotniczo do WP i brał udział w wojnie polsko-sowieckiej. Po zdemobilizowaniu w listopadzie t.r. w stopniu podporucznika, był do listopada 1926 nauczycielem szkoły powszechnej w Nieborowie (pow. łowicki) i pracował jako inspektor szkolny na terenie pow. łowickiego. Równocześnie uzupełniał naukę na jednorocznym Państwowym Wyższym Kursie Nauczycielskim w Warszawie (1924, grupa fizyczno-matematyczna) oraz w dwuletnim Państwowym Instytucie Nauczycielskim w Warszawie (1925–6, ta sama grupa).
Od listopada 1926 do października 1927 był S. zastępcą inspektora szkolnego pow. dziśnieńskiego z siedzibą w Głębokiem, a następnie do sierpnia 1929 inspektorem szkolnym pow. postawskiego z siedzibą w Duniłowiczach w obrębie Kuratorium Okręgu Szkolnego Wileńskiego. Od września 1929 aż do wybuchu wojny w 1939 r. pracował jako inspektor szkolny pow. słonimskiego. Był organizatorem i prezesem Oddziału Związku Legionistów w Słonimiu, od r. 1930 działał w tamtejszym Związku Młodzieży Wiejskiej, był też od r. 1934 radnym m. Słonimia, a w Radzie – prezesem Klubu Gospodarczego oraz przewodniczącym Klubu Chrześcijańskiego. We wrześniu 1935 z okręgu 51 (Nowogródek, Szczuczyn, Słonim) został wybrany na posła do Sejmu RP. Po powstaniu Obozu Zjednoczenia Narodowego wszedł do jego Rady Naczelnej. W listopadzie 1938 został ponownie w tym samym okręgu 51 wybrany do Sejmu. W obu kadencjach działał w sejmowych Komisjach: Oświatowej i Wojskowej. W momencie wybuchu drugiej wojny światowej przebywał w Słonimiu. Po wojnie był zastępcą dyrektora Państw. Młodzieżowego Zakładu Wychowawczego w Antoniewie k. Poznania i tam 9 I 1960 zmarł; pochowany został w pobliskich Skokach. Odznaczony był m.in. Krzyżem Niepodległości, Złotym Krzyżem Zasługi.
S. rodziny nie założył.
Album-Skorowidz Senatu i Sejmu 1935–40, s. 160 (fot.); Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, W. 1994 (fot); Łoza, Czy wiesz, kto to jest?; Sejm i Senat, W. 1936 s. 193; Zieleniewski, Sejm i Senat 1935–40; Izby Ustawodawcze, „Przekrój” 1939 nr 1 s. 63 (fot.), 113, 115; Skład osobowy Sejmu RP oraz komisji sejmowych, W. 1937 s. 29, 48, 63, 72; – „Głos Wpol.” 1960 nr 9; – AAN: Min. WRiOP, teczka akt personalnych 5531, karty ewidencyjne sygn. 300; Informacje Ewy Sarneckiej z W.
Stanisław Konarski