Borkowski Albert (1686–1757), burmistrz toruński. Ur. 29 VI w Rynie (Rhein) w Prusach Wsch., w szlacheckiej rodzinie pochodzenia polskiego, h. Dunin. Był protestantem i uważał siebie za Niemca. Przybył do Torunia i tu w r. 1715 został sekretarzem miejskim, 1721 ławnikiem nowomiejskim, 1723 rajcą, od 1736 jednym z burmistrzów. Pięciokrotnie piastował urząd prezydenta. Jako przedstawiciel miasta w r. 1738 był wybrany na asesora sądu ziemskiego chełmińskiego. Jako inspektor budowlany Torunia od 1726 położył wielkie zasługi i odznaczył się inicjatywą artystyczną przy odbudowie ratusza (1722–38), dążąc do całkowitej przebudowy gmachu w charakterze barokowym. Jako przedstawiciel miasta występował na generałach pruskich w r. 1734 i 1735. W 1740 obalił nurtujący w Radzie miejskiej projekt zerwania sejmu. W ostatnich latach życia kierował protestancką częścią Rady miejskiej w jej walce z rajcami katolickimi. Zmarł 26 XI 1757, pozostawiając opinję człowieka sprawiedliwego. W testamencie poczynił zapisy na cele dobroczynne.
Miedzioryt J. M. Bernigerotha, reprod. Wałęga j. n.; Praetorius K. G., Thorner Ehrentempel, Berlin 1832, 60; Wernicke J. E., Geschichte Thorns, Toruń 1842, II 420, 423, 426; Freytag, Das geistige Leben Thorns um 1755, »Mitteilungen Copp. Ver.« 1915, zesz. 23; Chmarzyński Gw., Sztuka w Toruniu. (Dzieje Torunia 1933); Wałęga S., Dzieje polityczne Torunia 1724–93, Toruń 1933, I 157, 225, 350.
Stanisław Herbst