Siebeneichen (do 31 V 1933 także: Siebeneycher-Siebeneichen) Alfred Walter (1895–1964), urzędnik państwowy, działacz narodowy w Gdańsku, działacz gospodarczy, zastępca profesora Szkoły Głównej Planowania i Statystyki, publicysta ekonomiczny. Ur. 24 III w Łodzi, był synem Ludwika Hugona, używającego w różnych okresach nazwiska: Siebeneycher, Siebenejcher i Siebeneichen, kupca, od r. 1917 sędziego pokoju w Nakielnicy, i Matyldy z domu Adam.
S. uczęszczał do Szkoły Handlowej Zgromadzenia Kupców w Łodzi, gdzie w r. 1914 zdał maturę. Od r. 1910 należał do tajnej organizacji niepodległościowej «Zarzewie», przewodnicząc w r. szk. 1913/14 kołu szkolnemu. Po wybuchu pierwszej wojny światowej we wrześniu wyjechał do Kijowa, gdzie od 1 XI 1914 do 15 IV 1915 odbył praktykę handlową i bankową w Domu Handlowym S. Terpiłowski i K. Glass oraz w r. 1916 w Oddziale Banku Wołżańsko-Kamskiego. Powołany jesienią 1915 do armii rosyjskiej, służył z przerwami na urlopy zdrowotne w 13., a potem w 10. zapasowym pp oraz jako junkier szkoły oficerskiej w Kijowie do września 1917, kiedy zwolniono go z powodu złego stanu zdrowia w stopniu kaprala. Następnie do stycznia 1919 pracował w Miejskim Biurze Opałowym w Kijowie. Potem powrócił do Łodzi i przejściowo był zatrudniony w Tow. Pomocy dla Żołnierza Polskiego. Od 2 IX 1919 pracował w Min. Przemysłu i Handlu (MPiH) w Warszawie na stanowisku referenta i starszego referenta, a od 18 VI 1921 kierownika Wydz. Handlu Wewnętrznego i krótko w lipcu 1922 dyrektora Dep. Handlowego. Jednocześnie studiował w Szkole Nauk Politycznych w Warszawie, którą ukończył w r. 1924.
W niedługim czasie S. dał się poznać jako wybitny znawca zagadnień obrotu towarowego i spraw gospodarczych polsko-gdańskich. Związane z tym były dalsze jego nominacje na: stałego delegata MPiH w Państwowej Radzie Weterynaryjnej (21 III 1922), członka Komisji do walki z nielegalnym obrotem towarowym (30 I 1923), komisarza Giełdy Zbożowo-Towarowej (20 VIII 1923 – 2 XI 1927), członka Komisji Kwalifikacyjnej przy ministrze przemysłu i handlu (23 IX 1923), członka Stałego Komitetu Doradczego do Spraw Gdańskich (5 XI 1925 – 4 VIII 1928), delegata MPiH w Komisji Ankietowej (18 XII 1926). Z upoważnienia MPiH w l. 1921–7 uczestniczył w wielu rokowaniach gospodarczych z Wolnym Miastem (W. M.) Gdańskiem, przyczyniając się do zawarcia porozumień w sprawach: opłat i obrotu artykułami monopolowymi, obrotu walutą i dewizami, zniesienia granicy gospodarczej pomiędzy Polską a Gdańskiem, gdańskich kontyngentów przywozowo-wywozowych, podziału dochodów z ceł, biernego obrotu uszlachetniającego oraz dostosowania ustaw polskich i gdańskich w zakresie podatków. Był członkiem Polskiej Delegacji Rady Portu. Z dn. 1 VIII 1928 minister przemysłu i handlu Eugeniusz Kwiatkowski udzielił mu urlopu bezpłatnego w MPiH i przeniósł go do Wydz. Handlowego Komisariatu Generalnego RP w Gdańsku na stanowisko pełnomocnika Komisarza Generalnego RP (Henryka Strasburgera) przy Gdańskim Urzędzie Handlu Zagranicznego. Najważniejszym jego zadaniem było reprezentowanie i egzekwowanie uprawnień Polski w tej dziedzinie. Brał udział w licznych rokowaniach z W. M. Gdańskiem, dotyczących kwestii portowych, kontyngentowych, weterynaryjnych i celnych.
Polskich interesów ekonomicznych w W. M. Gdańsku bronił S. także w różnych publikacjach, jak: Gdańsk a Polska na tle gospodarczych postanowień traktatu, konwencji i umów (W. 1923), Rozwój czy upadek portu gdańskiego (W. 1926), Udział Gdańska w handlu zagranicznym Polski (Gd. 1929) Zehnjährige Entwicklung des Danziger Hafens (Danzig 1929; także po francusku), Spór o Gdynię (Tor. 1930; wspólnie z H. Strasburgerem), Echa średniowiecza we współczesnej polityce handlowej Gdańska (Gd. 1932), La politique économique de la Pologne et de Danzig (Danzig 1932), Gdańsk–Gdynia (W. 1933; także po niemiecku) oraz w wielu innych pracach zamieszczanych m. in. na łamach czasopism: „Ekonomista”, „Przemysł i Handel”, „Tygodnik Handlowy”, „Przegląd Gospodarczy”, „Przegląd Polityczny” i „Morze”. Min. Spraw Zagranicznych wielokrotnie powierzało mu funkcję rzeczoznawcy w rokowaniach gospodarczych polsko-gdańskich odbywanych pod auspicjami Ligi Narodów.
Podczas pobytu w Gdańsku S. uczestniczył w działalności wielu tamtejszych polskich organizacji. Należał do utworzonego 13 VI 1933 Związku Polaków (ZP), w którym od lipca do listopada 1935 był członkiem zarządu. Od 27 X 1933 kierował Główną Radą Pracy ZP oraz został członkiem Polskiego Zrzeszenia Pracy. Dn. 7 I 1935 objął przewodnictwo Głównej Rady Polityki Gospodarczej ZP. Przez pewien czas był także redaktorem naczelnym organu ZP „Straż Gdańska”. Poza tym działał w organizacjach paramilitarnych i zawodowych w W. M. Gdańsku i poza jego obszarem. Uczestniczył w działalności tajnego oddziału Związku Strzeleckiego («Strzelca»). W r. 1928 został członkiem Tow. Przyjaciół Nauki i Sztuki w Gdańsku i od 21 VI 1935 członkiem jego zarządu, a od 29 V 1936 członkiem honorowym. Wchodził w skład Komitetu Redakcyjnego „Rocznika Gdańskiego”. Ponadto należał od 21 II 1926 do Tow. Ekonomistów i Statystyków Polskich oraz od r. 1931 do Stow. Uczestników Walk o Niepodległość.
Przeniesiony do Warszawy otrzymał S. 22 XI 1935 nominację na stanowisko komisarza rządowego przy Polskim Tow. Kompensacyjnym, Sp. z o. o. oraz przewodniczącego Komisji Rządowej ds. Obrotu Towarowego Polsko-Niemieckiego. Pod koniec 1936 r. objął stanowisko naczelnego dyrektora Polskiego Instytutu Rozrachunkowego (PIR) oraz wszedł do Rady Banku «Polska Kasa Opieki» S. A.
Po wybuchu wojny w r. 1939 na polecenie rządu wraz z częścią dyrekcji udał się S. do Równego, a potem przez Jugosławię do Francji, gdzie do r. 1940 kierował nadal działalnością PIR. Po klęsce Francji rozpoczął we wrześniu pracę w Delegaturze Polskiego Czerwonego Krzyża (PCK) na Francję z siedzibą w Grenoble. Aresztowany 9 III 1944 przez Gestapo, został osadzony w obozie w Mauthausen; od śmierci przez zagazowanie uratowali go współwięźniowie. Po oswobodzeniu udał się do Francji i ponownie zatrudnił się w PCK.
Do Polski S. powrócił 4 IX 1946 i wkrótce podjął pracę w Narodowym Banku Polskim (NBP) jako członek zarządu i dyrektor Dep. Zagranicznego oraz doradca traktatowy w Min. Żeglugi i Handlu Zagranicznego. Jednocześnie kontynuował rozpoczęte w l. dwudziestych studia w Akad. Handlowej w Poznaniu i uzyskał 2 VII 1947 dyplom magistra nauk ekonomiczno-handlowych. Od lutego 1947 prowadził wykłady zlecone w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Po zwolnieniu z NBP został w listopadzie 1952 zaangażowany przez Szkołę Główną Planowania i Statystyki (SGPiS) na stanowisko samodzielnego pracownika nauki, 1 IX 1954 otrzymał tytuł zastępcy profesora. Był prodziekanem Studium Zaocznego SGPiS. Specjalizował się w problematyce rozrachunków z zagranicą oraz finansowania przedsiębiorstw. Napisał liczne prace, skrypty i programy nauczania w tym m. in.: Reglamentacja zapłat międzynarodowych (P. 1948) i wraz z T. Wojciechowskim Finanse przedsiębiorstw handlowych (Ł.–W. 1958). Z powodu złego stanu zdrowia uzyskał 30 IX 1961, decyzją prezesa Rady Ministrów, prawo do renty specjalnej. Zmarł 5 VII 1964 i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Był odznaczony m. in. Krzyżami Kawalerskim Orderu Polonia Restituta (1923) i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1961), Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Medalem Niepodległości (1932), trzykrotnie Złotym Krzyżem Zasługi (1934, 1937, 1956), bułgarskim Orderem Komandorskim z Gwiazdą (1939).
S. był dwukrotnie żonaty: z Jadwigą z Ulickich w Kijowie oraz od r. 1921 z Janiną z Przybyłowskich (ur. 1899). Pierwsze małżeństwo było bezdzietne, a z drugiego miał pięcioro dzieci: Stanisława (1922–1936), Jadwigę (ur. 1924), Kazimierza (ur. 1927), Marię (ur. 1930) i Jana (ur. 1934).
Bibliografia publikacji pracowników naukowych SGPiS w okresie XX-lecia PRL, W. 1965 II 217–23; – Hajduk B., Alfred Walter Siebeneichen (1895–1964), w: Działacze polscy i przedstawiciele RP w Wolnym Mieście Gdańsku, Gd. 1974 s. 240–9 (fot.); tenże, Wolne Miasto Gdańsk w polityce celnej Polski 1922–1934, Wr. 1981; Mikos S., Działalność Komisariatu Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej w Wolnym Mieście Gdańsku 1920–1939, W. 1971; Pięćdziesiąt lat Gdańskiego Towarzystwa Naukowego 1922–1972. Księga pamiątkowa, Gd. 1972 s. 50, 63, 74, 97, 101, 347; Stępniak H., Ludność polska w Wolnym Mieście Gdańsku (1920–1939), Gd. 1991 (wspólna fot.); – Rocznik polskiego przemysłu i handlu, 1938, W. 1938 nr poz. 13812; Wodzicki R., Wspomnienia, Gdańsk–Warszawa–Berlin 1928–1939, W. 1972 (wspólne fot.); Zabiełło S., Na posterunku we Francji, W. 1967; Zbiór dokumentów urzędowych dotyczących stosunku Wolnego Miasta Gdańska do Rzeczypospolitej Polskiej, Cz. III: 1924–1926, Gd. 1928 s. 167, Cz. VII: Rok 1931, Gd. 1932 s. 2; – AP w Gd.: Komisarz Generalny RP, sygn. 219, 280, 382, 414, 421, 628, 637, Senat W. M. Gd., sygn. 1172, 1395; Arch. SGPiS: Teczka osobowa S-a nr 39/2032; – Informacje syna, Jana Siebeneichena z W.
Bolesław Hajduk