Szlemińska z Masiorów 2.v. Zaremba Aniela (1892–1964), śpiewaczka (sopran), pedagog.
Ur. 12 II w Winnicy na Podolu (u S. Łozy data i miejsce ur. błędne), była córką Ludwika Masiora i Anny.
W nieznanym bliżej czasie zamieszkała we Lwowie i tu uczyła się od ok. r. 1910 śpiewu u Zofii Frankowskiej, a po r. 1911 w szkole Czesława Zaremby; następnie ukończyła szkołę operową przy konserwatorium Polskiego Tow. Muzycznego, a na początku l. dwudziestych kształciła się w szkole dramatycznej.
S. zadebiutowała 17 V 1924 w Konserwatorium Warszawskim, śpiewając przy akompaniamencie Frankowskiej piosenki z różnych krajów oraz polskie ludowe. T.r. uczestniczyła w Lublinie w koncercie zorganizowanym przez Tow. Filharmoniczne. Na scenie operowej wystąpiła po raz pierwszy w r. 1927 we Lwowie w partii Rozyny w „Cyruliku sewilskim” G. Rossiniego; w następstwie otrzymała tam angaż. W tym okresie śpiewała partię Eudoksji w „Żydówce” J. Halévy’ego, wystawionej w Stanisławowie. Zaangażowana na sezon 1928/9 do Opery Poznańskiej, wystąpiła tam jako Zuzia w „Verbum nobile” Stanisława Moniuszki (reż. Karol Urbanowicz) i Lisetta w „Jaskółce” G. Pucciniego (reż. Zygmunt Zaleski). W marcu 1929 gościła we Lwowie w „Opowieściach Hoffmana” J. Offenbacha i „Lakmé” L. Delibesa, a jesienią t.r. wróciła tam na cały sezon, występując m.in. jako Panna Ewa w „Hrabinie” Moniuszki, Galatea w „Pięknej Galatei” F. Suppégo, Królowa w „Hugenotach” G. Meyerbeera i Mimi w „Cyganerii” Pucciniego. Dn. 10 I 1931, na koncercie z okazji 175. rocznicy urodzin W. A. Mozarta, w Teatrze Polskim w Katowicach wykonała partię Konstancji w „Uprowadzeniu z seraju” (reż. Józef Stępniowski).
W r. 1931 zamieszkała S. w Warszawie i podjęła pracę w Polskim Radiu (PR); przez kilka lat była tam kierownikiem działu muzycznego. Uczestniczyła w transmitowanych przez radio koncertach, m.in. współorganizowanych z Filharmonią Warszawską porankach dla młodzieży szkolnej. Dla warszawskiej wytwórni «Syrena Electro» nagrała w r. 1931 piosenki ludowe, m.in. „Uśnij że mi uśnij” i „A gdy będzie słońce i pogoda”. Dn. 7 V 1932 wystąpiła gościnnie w Teatrze Wielkim jako Gilda w „Rigoletcie” G. Verdiego; uznano wtedy, że «w sferze koloratury działa z największą swobodą i precyzją» („Kur. Warsz.” 1932 nr 128). Śpiewała następnie w realizacjach radiowych, m.in. operetce „Dziewczyna z fiołkami” J. Hellmesbergera (1933, realizacja Michalina Makowiecka) oraz słuchowiskach „Nowy Don Kiszot” Aleksandra Fredry (1934, reż. Leon Schiller), „Dożynki” Michała Radnickiego (1936) i „Rok polski” Schillera (1 I 1938, reż. autor). Po dwukrotnych (w l. 1934 i 1935) występach we Lwowie, śpiewała w dalszym ciągu w Warszawie i w r. 1935 nagrała dla wytwórni «Syrena Rekord» kolejne piosenki ludowe i popularne.
Dn. 15 IX 1935 wypłynęła S. z Gdyni transatlantykiem m/s «Piłsudski» w jego pierwszy rejs do USA; na statku brała udział w występach galowych, a w USA odbyła tournée koncertowe. Po powrocie do Europy śpiewała w Kopenhadze, Budapeszcie, Berlinie i Frankfurcie oraz wyjeżdżała na Łotwę. Współpracując w kraju z Organizacją Ruchu Muzycznego «Ormuz», śpiewała w l. 1936 i 1937 m.in. w Białymstoku, Bydgoszczy, Dziśnie, Krakowie, Krzemieńcu, Poznaniu i Wilnie. Na zaproszenie Wołyńskiego Tow. Muzycznego występowała w Łucku; w r. 1937 śpiewała w Lublinie podczas „Wieczornicy Sylwestrowej”, zorganizowanej przez PR i Komitet Pomocy Bezrobotnym. Dla wytwórni «Orpheon» nagrała w r. 1938 pieśń Karola Szymanowskiego „Lecioły zurazie”, a w dn. 31 VII – 6 VIII t.r. podróżowała statkiem wiślanym z grupą muzyków, dając w przybrzeżnych miastach cykl koncertów pt. „Wisłą do polskiego morza”. W r. 1939 wystąpiła w Warszawie, m.in. 9 III t.r. na koncercie w Filharmonii z okazji trzydziestolecia pracy Lucyny Messal; śpiewała też 31 III w Wilnie, a 18 VI wzięła udział w transmitowanym przez radio koncercie na Krzemionkach w Krakowie.
Po wybuchu drugiej wojny światowej S. zamieszkała we Lwowie i pod okupacją sowiecką pracowała w tamtejszej rozgłośni radiowej. W lutym 1940 wystąpiła w Państw. Filharmonii lwowskiej podczas wieczoru poświęconego 140. rocznicy urodzin Fryderyka Chopina. Po zajęciu miasta przez Niemców wróciła do Warszawy; prowadziła własną klasę śpiewu oraz występowała na koncertach, m.in. organizowanych przez Radę Główną Opiekuńczą oraz prywatnych. Po wojnie osiadła w Krakowie. Wielokrotnie występowała tu w Filharmonii, m.in. 4 IX 1945 na Festiwalu Polskiej Muzyki Współczesnej w prawykonaniu „Litanii do Maryi Panny” Szymanowskiego (słowa Jerzy Liebert), a także w szkolnych koncertach popularyzujących muzykę. Dn. 30 IX t.r. razem z drugim mężem Czesławem Zarembą otworzyła Szkołę Operową (Studio Operowe). W październiku przebywała w Moskwie, nagrywając płyty z polskimi pieśniami ludowymi. Od 11 III 1946 brała udział w cyklicznych audycjach krakowskiej rozgłośni PR pt. „Sylwetki współczesnych kompozytorów polskich”. W Krakowie występowała na koncertach organizowanych m.in. przez Tow. Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, Polskie Wydawnictwo Muzyczne i Garnizonowy Klub Oficerski. Śpiewała także m.in. w Bydgoszczy, Kielcach, Olsztynie, Tarnowie, Warszawie i Wrocławiu. Najczęściej wykonywała wówczas arie z „Carmen” G. Bizeta, „Wesela Figara” Mozarta, „Rigoletta” Verdiego, a także pieśni Szymanowskiego, Ignacego Jana Paderewskiego, Ludomira Różyckiego, Stanisława Niewiadomskiego, Tadeusza Szeligowskiego i Witolda Lutosławskiego oraz polskie i rosyjskie piosenki ludowe. Po zlikwidowaniu Szkoły Operowej, co nastąpiło zapewne jesienią 1949, uczyła prywatnie w swym mieszkaniu przy ul. św. Teresy. Zmarła 3 IV 1964 w Krakowie, została pochowana 7 IV na cmentarzu Rakowickim (kw. XCIII rząd 3 grób 10).
Z zawartego w r. 1910 małżeństwa z Józefem Szlemińskim (1889–1980), dyrektorem firmy naftowej «Rekord» w Borysławiu, miała synów: Jerzego Zbigniewa (1912 [?] – 1991), żołnierza Armii Polskiej na Wschodzie, po wojnie pracownika Centrali Przemysłu Ludowego i Artystycznego «Cepelia», i Bogusława (1914–1985), inżyniera chemika, kierownika Katedry Inżynierii Chemicznej Politechn. Gdań. Drugim mężem S-iej był od r. 1944 Czesław Zaremba (1881–1958), jej dawny profesor śpiewu.
Wykonane przez S-ą piosenki „Matulu moja” i „Wierzba”, zamieszczono w r. 1971 na płycie Polskich Nagrań «Muza» pt. „100-lecie Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego”.
Fot. w: „Antena” 1937 nr 2, „Bluszcz” 1935 nr 16; – Bibliogr. pol. czasopism muzycz.; Bibliogr. Warszawy, VI; Bibliografia muzyczna polskich czasopism niemuzycznych, Kr. 1979 V; Grodziska K., Theatri decor. Groby ludzi teatru na Cmentarzu Rakowickim, Kr. 2005; Łoza, Czy wiesz, kto to jest?; Słown. Muzyków Pol.; Słown. Teatru Pol. (fot.); Sokołowska-Szczepaniec A., Kultura Wrocławia w publikacjach 1947. Bibliografia, Wr. 2000; – Biedrzycka A., Kalendarium Lwowa 1918–1939, Kr. 2012; Chomicz Z., 80 lat Polskiego Radia. Kalendarium 1925–2005, [W.] 2005; Hryciuk G., Polacy we Lwowie 1939–1940, W. 2000; Komorowska M., Za kurtyną lat. Polskie teatry operowe i operetkowe 1918–1939, Kr. 2008; Lechowicz S., Muzyka w okupowanym Krakowie 1939–1945, Kr. 1988; Lerski T., Syrena Record – pierwsza polska wytwórnia fonograficzna 1904–1939, W.–Nowy Jork [2004]; Pleszkun-Olejniczakowa E., Słuchowiska Polskiego Radia w okresie piętnastolecia 1925–1939, Ł. 2000 s. 127, 145–6, 151–2, 178–9, 182, 218; Świtała T., Opera poznańska 1919–1969, P. 1974; – Drobner M., Wspomnienia o początkach życia muzycznego w Polsce Ludowej 1944–1946, Kr. 1985; Korolewicz-Waydowa J., Sztuka i życie, Wr. 1969 s. 282; Sheybal S., Wspomnienia 1891–1970, Kr.–Wr. 1984 s. 266; – „Dzien. Białostocki” 1936 nr 335; „Dzien. Powsz.” 1945 nr 167; „Głos Uczniowski” 1938 nr 2; „Ilustr. Kur. Codz.” 1939 nr 167; „Kur. Warsz.” 1924 nr 142, 1932 nr 35, 1934 nr 97; „Nowy Głos” 1937 nr 11; „Pam. Teatr.” 1973 z. 3–4 s. 467, 480; „Przegl. Bydgoski” 1936 z. 3–4 s. 86–7; „Ruch Muzycz.” 1946 nr 5; „Śpiewak” 1938 nr 4; „Świat” 1933 nr 3; „Tydzień Radiowy” 1929 nr 30; „Tyg. Ilustr.” 1924 nr 23; „Tyg. Radiowy” 1929 nr 27; – Nekrologi z r. 1964: „Dzien. Pol.” nr 84, „Tyg. Powsz.” nr 24, „Życie Warszawy” nr 94; – B. Śląska w Kat.: „Uprowadzenie z seraju” – program Teatru Pol. w Kat.; Inst. Teatr. im. Zbigniewa Raszewskiego w W.: Teczka członkowska ZASP, sygn. 549/830 (różne daty ur., fot.); USC w Kr.: Akt zgonu S-iej; – Informacje wnuka S-iej Andrzeja Szlemińskiego z W.
Anna Wypych-Gawrońska