INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu

Anna Szemiothowa (Szemioth) (z domu Doroszewska)  

 
 
1897-05-12 - 1979-01-05
Biogram został opublikowany w XLVIII tomie Polskiego Słownika Biograficznego w latach 2012-2013.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Szmiothowa (Szemioth) Anna z Doroszewskich (1897–1979), numizmatyk, kustosz Muzeum Narodowego w Warszawie.

Ur. 12 V w Moskwie, była córką Antoniego Doroszewskiego (zob.) i Marii z Tynowskich (zm. 1954), siostrą Witolda Doroszewskiego (1899–1976), językoznawcy, profesora Uniw. Warsz., i Zofii, zamężnej Ehrenfeucht (zm. 1989), chemika, nauczycielki w Warszawie.

W r. 1915 ukończyła z wyróżnieniem gimnazjum żeńskie w Moskwie. Następnie uczyła się tam rysunku w Wyższej Szkole Malarstwa, Rzeźby i Budownictwa im. Strogonowa. Po nagłej śmierci ojca (9 X 1917) i przewrocie bolszewickim (listopad t.r.) pozostała w Moskwie i pracowała jako maszynistka w Centralnym Laboratorium Chemicznym. W lutym 1919 przyjechała do Warszawy, gdzie zatrudniła się jako pracownik biurowy, a następnie archiwistka w Min. Przemysłu i Handlu. W l. 1920–3 uczęszczała na wieczorowe kursy rysunkowe do Miejskiej Szkoły Sztuk Zdobniczych i Malarstwa. W kwietniu 1921 podjęła pracę biurową w Muz. Narodowym, a od 16 X 1922 była tam rysowniczką i asystentką Władysława Semerau-Siemianowskiego, kierownika Gabinetu Numizmatycznego. Odtąd zajmowała się opracowywaniem katalogu monet greckich, rzymskich i bizantyjskich. Doprowadziła do zakupu w l. 1925–30 kolekcji numizmatycznej Ignacego Terleckiego, zawierającej m.in. monety kolonii greckich nad Morzem Czarnym. Opublikowała artykuł Oktodrachma z napisem DERRONIKON („Zap. Numizm.” R. 2: 1926 nr 3–4). Dn. 15 VI 1927 wyszła za mąż za Wacława Szemiotha, pracownika Biura Orzecznictwa Sądu Najwyższego w Warszawie. W r. 1928 przejęła po Semerau-Siemianowskim kierownictwo Gabinetu Numizmatycznego. Dekretem prezydenta Warszawy Stefana Starzyńskiego została mianowana w r. 1937 kustoszem Działu Numizmatyki Starożytnej Muz. Narodowego. Współorganizowała wystawę numizmatyki starożytnej, otwartą w muzeum 18 VI 1938. W r. akad. 1938/9 prowadziła wykłady zlecone z archeologii prehistorycznej na Uniw. Warsz.

Po wybuchu drugiej wojny światowej i wywiezieniu przez Niemców w październiku 1939 numizmatów z Muz. Narodowego została S. przeniesiona do Działu Inwentarzy. Zajmowała się tam dokumentacją pozostałych w muzeum zabytków oraz depozytów osób prywatnych. W tym okresie, m.in. z kustoszem Gabinetu Numizmatycznego Mennicy Państw. Władysławem Terleckim, ukryła w ogrodzie swego domu przy ul. Byczyńskiej 7 na Grochowie część kolekcji Gabinetu. W r. 1942 została zwolniona z Muz. Narodowego i przeniosła się z rodziną do Tarnowa.

Po wyzwoleniu Warszawy spod okupacji niemieckiej zgłosiła S. chęć powrotu do dotychczasowej pracy, ale dyrektor Muz. Narodowego Stanisław Lorentz oddelegował ją 1 III 1945 na stanowisko kustosza w tworzonym Muz. Ziemi Tarnowskiej. W październiku t.r. wróciła do Warszawy na stanowisko kustosza Działu Numizmatyki Starożytnej Muz. Narodowego, równocześnie jednak, do r. 1947, kontynuowała pracę w Tarnowie, dojeżdżając tam co półtora miesiąca na dwa tygodnie. Od r. 1946 mieszkała w Grodzisku Maz. Uczestniczyła w reaktywacji 5 XI 1947 Warszawskiego Tow. Numizmatycznego i do r.n. była jego sekretarzem (ponownie w l. 1950–3), a następnie do r. 1950 członkiem Komisji Rewizyjnej. Ponadto od stycznia 1949 w Muz. Narodowym zajmowała stanowisko kierownika Działu Numizmatyki Obcej. Należała do Związku Zawodowego Pracowników Państw. i w l. 1950–1 pełniła funkcję jego męża zaufania. Była autorką otwartej 13 V 1951 w Muz. Narodowym stałej ekspozycji numizmatyki starożytnej. Prowadziła szkolenie w Biurze Społeczno-Oświatowym Muz. Narodowego, a w r. 1952 wykłady dla Centrali Jubilerskiej. Po włączeniu w czerwcu 1953 Warszawskiego Tow. Numizmatycznego do Polskiego Tow. Archeologicznego weszła do zarządu jego Sekcji Numizmatycznej.

S. publikowała artykuły z zakresu numizmatyki, m.in. Gabinet Numizmatyczny (dział monet starożytnych) („Straty kulturalne Warszawy”, Red. W. Tomkiewicz, W. 1948 I), Monety olbijskie („Biul. Numizm.” 1954 nr 4), Obyczaje i prawo na monetach rzymskich (tamże 1955 nr 1), Historia powstania Działu Numizmatyki Starożytnej Muzeum Narodowego w Warszawie („Roczn. Muz. Narod. w W.” T. 3: 1958), Zbiór pieczęci bizantyjskich Muzeum Narodowego w Warszawie (tamże), Chronologia tytułów cesarskich na monetach rzymskich („Wiad. Numizm.” R. 2: 1958 z. 2–3) oraz Monety Chersonezu Taurydzkiego w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie (tamże R. 3: 1959 z. 3–4). W l. 1951–3 prowadziła na Uniw. Warsz. zajęcia z numizmatyki, a w r. akad. 1958/9 z archeologii śródziemnomorskiej. W l. 1955–6 wygłaszała odczyty z numizmatyki greckiej i rzymskiej w Akad. Sztuk Plastycznych. Współredagowała, wydawany od r. 1957 przez Polskie Tow. Archeologiczne, kwartalnik „Wiadomości Numizmatyczne”. W l. 1960–1 była sekretarzem Koła Numizmatycznego Polskiego Tow. Archeologicznego; w r. 1970 otrzymała członkostwo honorowe Towarzystwa. Dn. 31 VII 1963 przeszła na emeryturę. Zmarła 5 I 1979 w Gostyninie, została pochowana na cmentarzu w Grodzisku Maz. Była odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1938), Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1962).

W małżeństwie z Wacławem Szemiothem (zm. 1942) miała S. synów: Kazimierza (zob.) i Władysława (ur. 1935).

 

Gumowski M., Bibliografia numizmatyki polskiej, Tor. 1967; Kuczyński S. K. i in., Materiały do bibliografii numizmatyki, metalografii, sfragistyki i heraldyki polskiej (1966–1970), W. 1973; – By nie odeszły w mrok zapomnienia. Udział kobiet polskich w II wojnie światowej, W. 1976; Czerski M., Piwowarczyk A., Jak ocalono zbiory Mennicy Warszawskiej w 1940 r., „Biul. Numizm.” 1967 nr 20–21 s. 359–61 (fot.); Górski K. R., Ludzie Towarzystwa. Polskie Towarzystwo Numizmatyczne. Oddział im. Karola Beyera w Warszawie, W. 2007; Kasprzycki J., Korzenie miasta, W. 1998 III; Kosanowski P., Ocalone skarby Mennicy, „Focus Hist.” 2009 nr 12 s. 51; – Krzyżanowska A., Moje wspomnienie o Pani Annie Szemiothowej, „Biul. Numizm.” 1979 nr 8–10 s. 144 (fot.); – „Gaz. Stoł.” 1996 nr 127 s. 20; „Wiad. Numizm.” R. 5: 1961 z. 1 s. 65–7 (fot., bibliogr.); – Nekrologi z r. 1979: „Tyg. Powsz.” nr 20, „Życie Warszawy” nr 6, 8, 11, 13; – Arch. Muz. Narod. w W.: Spis zdawczo-odbiorczy 153, poz. 225, sygn. 614, 858.

Diana Błońska

 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 

Postaci powiązane

 

Kazimierz Szemioth

1933-04-07 - 1985-10-10 poeta
 
 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Witold Chodźko

1875-11-01 - 1954-01-17
lekarz psychiatra
 

Henryk Grocholski

1896-03-17 - 1939-10-21
ziemianin
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 

Janusz Iwaszkiewicz

1879-02-16 - 1944-08-05
historyk
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.