Kicki August h. Gozdawa (1754–1824), poseł sejmowy, senator kasztelan Król. Pol. Ur. u schyłku 1754 r. jako czwarty syn Antoniego, generała majora artylerii kor., podkomorzego zakroczymskiego, i Marianny Przanowskiej, był jednym z sekretarzy towarzyszących wysłanemu w l. 1776–8 posłowi do Turcji Boskampowi Lasopolskiemu. K. pozostał następnie przy chargé d’affaires A. Dzieduszyckim dla nauki języka tureckiego, a po jego wyjeździe (1780) miał zostać, listem kanclerza wielkiego kor. do wielkiego wezyra uwierzytelniony, «dla czuwania nad interesami króla i Rzeczypospolitej»; później powrócił do kraju, ale wiosną 1781 r. znów miał jechać do Stambułu wespół z A. Dzieduszyckim i tam pozostać, pod pozorem kontynuowania studiów i opieki nad polską szkołą orientalną, jako agent polski. Misja ta nie doszła do skutku. W r. 1779 uzyskał K. tytuł szambelana, a w 1783 sekretarza królewskiego. Zaangażował się też czynnie już w latach pierwszej misji stambulskiej w prace wolnomularstwa; w r. 1784 był deputowanym loży «Szczęśliwe Oswobodzenie» do «Wielkiego Wschodu Narodowego Polskiego». Przewidywany przez króla na posła ziemi ciechanowskiej w r. 1782 uzyskał mandat poselski po raz pierwszy z ziemi zakroczymskiej na sejm 1784 r. W latach tych K. sprawował również funkcję asesora sądów nadwornych, z której zrezygnował w r. 1786. Rok ten stał się szczególnie ważny w życiu K-ego: przy żywym poparciu króla zawarł na przełomie lutego i marca związek małżeński z pochodzącą z zamożnej rodziny Marianną Kowalkowską, uzyskał starostwo krasnostawskie oraz stał się kawalerem Orderów Orła Białego i Św. Stanisława (25 XI).
Od r. 1788 K. piastował mandat posła Sejmu Czteroletniego z ziemi chełmskiej woj. ruskiego. Dn. 18 XII 1789 r. został powołany do deputacji sejmowej przygotowującej projekt prawa o miastach. Opinia współczesnych zaliczyła go do grona przeciwników ustawy konstytucyjnej 3 maja, niemniej znalazł się on wśród członków Tow. Przyjaciół Konstytucji. W latach następnych wycofał się bodaj całkowicie z życia publicznego, zajmując się gospodarką w swych posiadłościach i transakcjami majątkowymi. Przebywał na terenie zaboru austriackiego, gdzie w r. 1800 nabył za 700 000 zł dobra w cyrkułach zamojskim oraz przemyskim. Nadto posiadał majętności na Podolu i w cyrkule lwowskim – tu w r. 1819 sprzedał wieś za 4 100 dukatów.
Wkroczenie wojsk Księstwa Warszawskiego do Galicji w r. 1809 wznowiło działalność polityczną K-ego; w przeciwieństwie do lojalistyczno-austriackiej postawy brata Kajetana, biskupa lwowskiego, August obrał orientację patriotyczną. Udał się do zajętego przez Polaków Lwowa, gdzie 29 V powołany został przez gen. A. Rożnieckiego do grona konsyliarzy – dozorców w rządzie dozorczym przy tamtejszym gubernium. Z chwilą powołania Rady Zastępczej Krajowej kierował aż do momentu ponownej okupacji austriackiej Lwowa (19 VI) pracami jej departamentu wojskowego (II), będąc jednocześnie radcą w departamencie organizacyjnym (I). Po utworzeniu Królestwa Polskiego, na terenie którego K. posiadał też dobra ziemskie w okręgu żelechowskim, przeniósł się bodaj na stałe do Warszawy. Jako przedstawiciel Rządu Tymczasowego Królestwa brał udział, wraz z przedstawicielami państw zaborczych, w obradach komisji międzynarodowej w Warszawie, zmierzających do sformułowania postanowień traktatu wiedeńskiego 1815 r. W maju 1817 r. wyjechał z J. Węgleńskim służbowo do Petersburga. Dn. 16 VII 1817 r. został mianowany senatorem kasztelanem. Zmarł w Warszawie 28 (27 wg Reychmana) IX 1824 r. Pozostawił trzech synów: Aleksandra, Franciszka i Kajetana, oraz dwie córki: Gabrielę i Zofię za Pawłem Cieszkowskim (matkę filozofa Augusta Cieszkowskiego).
Boniecki; Uruski; – Łoza S., Historia Orderu Orła Białego, W. 1922; tenże, Kawalerowie Orderu Św. Stanisława, W. 1925; Małachowski-Łempicki, Wykaz pol. lóż wolnomularskich; Pomarański S., Senatorowie Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego (1807–1831), Arch. Kom. Hist., Kr. 1930 XIV 447–55; Pułaski K., Kronika polskich rodów szlacheckich Podola, Wołynia i Ukrainy, Monografie i wzmianki, Brody 1911 I 105–7; Reychman J., Znajomość i nauczanie języków orientalnych w Polsce XVIII w., Wr. 1950; tenże, Życie polskie w Stambule w XVIII w., W. 1959; Skałkowski A., Towarzystwo Przyjaciół Konstytucji 3-go maja, P. 1930 s. 27; Smoleński W., Ostatni rok Sejmu Wielkiego, Kr. 1896; Smolka S., Polityka Lubeckiego, Kr. 1907 II; – Diariusze sejmów 1784 i 1788–1790, (druki współczesne); Vol. leg., IX 156; – „Kur. Warsz.” 1824 nr 232, 234; – AGAD: Zbiór Popielów 126, 235; – Krzos K., Centralny Wojskowy Tymczasowy Rząd Obydwu Galicji 1809 r., W. 1963 (mszp. powielony WAP).
Jan Reychman i Ryszard W. Wołoszyński